จากหัวข้อ...ก่อนหน้านี้เราเคยตั้งกระทู้ไปเกี่ยวกับที่เราท้อง แล้วฝ่ายชายไม่รับผิดชอบ และทางครอบครัวก็ถามเรื่องพ่อเด็ก แต่ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ ครอบครัวเรา ญาติพี่น้อง รวมกระทั้งแม่เรา ไม่มีใครช่วยเหลือ หรือสนใจเราสักคน ทั้งๆที่ตั้งแต่เกิดมาเราทำผิดพลาดแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว แต่กลับมองว่าเราผิดมากจนไม่สามารถปรับปรุงตัว หรือแก้ไขอะไรได้ จนตอนนี้เราตกงานมาได้ 3 เดือนแล้ว ตกงานทั้งๆที่ยังท้องอยู่ ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมา เราอยู่ตัวคนเดียว พึ่งพาตัวเอง โดยใช้เงินเก็บที่มี และเงินที่ได้จากประกันสังคมคนว่างงาน เรามีพ่อ แต่กลับพึ่งพาไม่ได้ ทุกวันนี้ยังพึ่งเราอยู่เลย แต่เราก็ไม่เคยบ่นทั้งๆที่เราลำบาก เงินแทบจะไม่มี แต่ทุกครั้งที่ขอเราก็ให้ตลอด จนต้นเดือนที่ผ่านมา ค่าใช้จ่ายเราเยอะมาก ทั้งค่าห้อง ค่าไปหาหมอ ค่ากิน และค่าอื่นๆ เราสู้คนเดียวไม่ไหวแล้ว เราเลยมาขออยู่กับญาติเรา เขาแก่มากแล้ว เราขอร้องเขา ขออยู่แค่ชั่วคราวเท่านั้น เขาเลยสงสารเรา ให้เรามาอาศัยอยู่ในระหว่างรอคลอด เราคิดว่าช่วงรอคลอดอย่างน้อยๆเราก็มีที่อยู่ และหลังคลอดค่อยว่ากันอีกที ประหยัดไปได้อีกหลายเดือน แต่เมื่อวานคนดูแลหอ กลับไล่เราไม่ให้เราอยู่ ทั้งๆที่ญาติก็จ่ายค่าห้องตรงเวลา ไม่เคยผิดนัด ไม่เคยไม่จ่าย ไม่เคยทำผิดกฎ หรือสร้างความเดือดร้อนเลย จนเราถามเขาว่าทำไมถึงไม่ให้อยู่ ทั้งๆที่ก็จ่ายค่าห้อง เหตุผลคือ "เราท้อง" แค่ท้องมันผิดมากเลยใช่ไหมทุกคน เรารู้ว่าเด็กเกิดมายังไงก็ร้อง และคงมีคนรำคาญ เราเข้าใจ แต่เราไม่ได้อยู่นานขนาดนั้น อย่างน้อยๆก็แค่ช่วงรอคลอด หรือหลังคลอดแค่ไม่กี่เดือน เพราะเดี๋ยวเราได้งานเราก็ไปของเรา แต่เขากลับไล่เราเหมือนหมูเหมือนหมา พูดจาไม่ดีใส่ ทั้งญาติเรา และตัวเราเอง และยังบอกอีกว่าถ้าเราไม่ออก ก็จะไม่ให้ญาติเราอยู่ ตอนนี้เราเครียด ร้องไห้ ไม่อยากกินข้าว อยากหลับแล้วไม่ต้องตื่น ไม่อยากทำอะไรเลย ตอนนี้เรามีเงินไม่พอที่จะไปเช่าห้องอยู่ หางานทำช่วงท้องก็แสนยาก ทำไมโลกนี้ใจร้ายกับเราจังเลย หรือเราไม่ควรอยู่ดีคะ เราควรทำยังไงดี เราอยากสู้ต่อ แต่ไม่มีใครเข้าใจเราเลย เราสู้คนเดียว เหมือนตัวเองรอวันตายยังไงไม่รู้ค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ เพื่อเดินหน้าต่อ 😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭