คือ เรากับแฟน เจอกัน8เดือนรวมคบ ตอนแรกที่คบกัน ไปมาหาสู่กันมันก็ดีระดับนึงเลย แต่พอเราตัดสินใจย้ายเข้าไปอยู่บ้านแฟนใช้ชีวิตร่วมกัน (ย้ายมา5เดือรแล้ว) คือแบบ ยิ่งใกล้มันเหมือนยิ่งห่าง ยิ่งไม่เข้าใจ ยิ่งไม่รู้จัก ยิ่งขัดแย้ง ยิ่งต่าง!! กิจกรรมร่วมกันเราน้อยลงการพูดคุยความเข้าใจซึ่งกันและกันก็น้อยลง  ต่างคนต่างต่อต้านกัน
ส่วนเรา เราอยากมีชีวิตครอบครัวที่อบอุ่นมีชีวิตคู่ที่ดี เราจึงยอมตัดสินใจมาอยู่ในกรอป ที่เขาสร้างให้ เราท้ิงครอบครัวทิ้งสังคมเรามา เพื่อมีครอบครัว จากที่เราเป็นคนสังคม เพื่อนเยอะ อยากไปไหนทำอะไรเราก็ทำ แต่พอย้ายมา เราก็เหมินแม่บ้านทั่วไปอะ ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ดื่มไม่คบเพื่อน ไม่ออกนอกบ้าน อยู่ดูแลเขา และทำงานให้ที่บ้านเขา
(ตัวเขาเองก็เช่นกันค่ะ).. แต่คือเราก็อึดอัดนะที่เราเป็นตัวเองไม่ได้เลย เขาไม่รับ  เขาอยากให้เราเป็นแบบที่เขาต้องการ เราจึงโดนตำหนิในความเป็นตัวเอง และโดนเปลี่ยนตลอด (เราอึดอัด😫🥲) แต่ไปกว่านั้นคือ เขาไม่เอนจอยอะไรกับเราเลย จนเรารู้สึกว่านี่เรายังรักยังชอบยังอยากจะอยู่ร่วมกันอยู่หรือเปล่าว่ะ มันเหมือนไม่ใช่ความรักแล้ว มันเหมือนอยู่กัน ที่ทำกันทุกวันนี้เพราะน่าที่”  มันำม่มีความพอใจซึ่งกันและกันเลย เราคุยเราพูดอะไรไม่ได้เลย มันโดนต่อต้านมันกลายเป็นความขัดแย้งกันไปหมดเลย”เรากลายเป็นคนงี่เง่าในสายตาเขา  เขาก็กลายเป็นผู้ชายที่ไม่น่ารักในสายตาเราอีกต่อไปแล้ว  ในความเป็นผู้หญิง เราต้องการผู้ชายที่เสมอต้นเสมอปลาย เหมือนตอนคบตอนจีบ เราเคยมีความสุขกว่านี้ เราเคยยิ้มมากกว่านี้  เราต่างก็เลือกกัน ตอนแรกเพราะว่าเราต่างก็คิดว่าเรานั้นเหมาะสมกัน แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่ามันใช่หรือเปล่า เหมือนเราพยาม เราเหนื่อยอยู่เดียว ปล เขาเป็นผู้ชายที่มีผู้หญิงเยอะมาก ทั้งคนคุยทั้งเด็กๆรอบตัว ก่อนเจอเราเขาชอบเที่ยวชอบดื่ม บ้านเขาฐานะดี ส่วนเราไม่มีอะไร ธรรมดาทั่วไป  เราสับสนว่ะกับความสัมพันนี้ จะสุขคือไม่สุข จะทุกข์ไม่ทุกข์
แต่ในใจมันไม่โอเคแล้ว😫