ส่วนตัวแล้วพึ่งได้มีโอกาสคัดเลือกเกณฑ์ทหารในปี 65 ตัดสินใจจับ เพราะคิดว่าไม่อยากสมัครไม่อยากเอาชีวิตที่กำลังจะได้ทำหน้าที่ไปเสียเวลา แล้วก็อีกอย่างผมไม่ได้เรียน รด. ที่ตัดสินใจจับเพราะจะไปสอบตำรวจ ผมเป็นคนในอำเภอเมืองได้ไปจับในอำเภอ ไปตี5ได้จับ 15.00-16.00 (คิดตอนนั้นว่าเอากูมารอเพื่ออะไรตั้งนานนี่หรอคือการบริหารจัดการของการคัดเลือกทหาร) สรุปจำนวนคนที่จะจะใบ100กว่าๆคน มีใบแดง50กว่าใบ ในนั้นมี ทบ.2ผลัดทร.4ผลัด ผ่านการจับเรียบร้อยผมได้ ทร.ผลัด2 ส่วนตัวแล้วพยายามไม่คิดอะไรคิดว่าคงเป็นดวงของตัวเราเอง ในระหว่างที่รอจนถึงเดือนสิงหาคมก็ทำงานช่วยที่บ้านให้เต็มที่ที่ได้อยู่กับครอบครัวเพราะเราคิดว่าต้องไปทำหน้าที่ถึง2ปี พอถึงวันที่ต้องไป บอกตรงๆว่าก็ใจหายแต่ก็มีเวลาเตรียมใจมาแล้ว ไปถึงที่ฝึกวันแรก ได้จับฉลากเข้ากองร้อยเพื่อทำการฝึกภาคสาธารณะจะประชนเป็นทหาร2เดือน ไปถึงกองร้อยก็ปกติแจกจ่ายเสื้อผ้าที่ใช้ฝึก 2-3วันแรกรอคนมาครบ เสื้อผ้าไอเราก็นึกว่าฟรีแจกแต่คือมันหักกับเงินเดือนเดือนแรกที่เราได้ เงินเดือน 7,024 บาทหักแล้วเหลือ4,000กว่าบาท ช่วงอาทิตย์แรกไม่มีอะไรแล้วก็ต้องมาติดโควิตคือไปได้แค่อาทิตย์เดียวติดเลย กักตัว 10วัน ในที่ที่เขาจัดไว้ให้บอกตรงๆคือโคตรแย่ไม่มีใครเข้ามาคุมดูแล มีแค่เอาอาหารมาส่งเช้ากลางวันเย็น แล้วคนมากหน้าหลายตาต้องการมาโชว์ศักยภาพ ถึงขั้นจะแทงกันจะฆ่ากัน(กูอย่าง งง กับความไร้สาระนี้) พอกักตัวเสร็จ กลับมาได้วันเดียวช่วงนั้นเริ่มฝึกกันแล้วเรียกได้ว่ามีการ-กันแบบบ้าๆบอๆไม่มีเหตุผลแบบเผด็จการสุดๆ (-ความหมายคือการธำรงวินัย ทำผิดอะไรก็ต้องเอาเหงื่อมาแลกคือการออกกำลังกายท่าต่างๆกับท่าที่คิดขึ้นมาของทหารพิศดารสุดๆตั้งแต่นั่นจะครบ2เดือนเรียกได้ว่าทรมานเลยก็ว่า มีทั้งทำร้ายร่างกายเอาไม้ตีจากจ่าเวร บอกเลยว่ามันโรคจิตมากไม่รู้ว่ากองร้อยอื่นทารุณแบบนี้ไหม ได้ฉายาว่าเป็นกองร้อยแรมโบ้ โดดนทำเหมือนเป็นที่ระบายอารมณ์เลือดต้องตกยางต้องออกแต่มันคงลืมไปว่าพวกผมพึ่งเข้ามาเป็นทหารได้1-2เดือนเอง คนทนก็ต้องทนจริงๆแต่คนที่เขาไม่ตั้งใจจะมาหรือไม่อยากมาแต่แรกแล้วมาเจออะไรแบบนี้คงแย่มากๆ แล้วยิ่งคนมีลูกมีเมียยิ่งทรมานจริงๆ ข้ามมาตอนแยกย้ายเข้าหน่วย ทั้งหมด43หน่วย ผมได้ไปตกหน่วยนึงในกรุงเทพฯขอไม่บอกว่าหน่วยไหนแต่ไปฝึกที่หน่วยนี้3เดือนเพื่อขับรถ4ล้อถึง6ล้อ แล้วก็ได้ใบขับขี่ท.2 กับใบขับขี่กลาโหม จุดประสงค์คือทหารจาหย่วยนี่จะได้ไปอยู่บ้านของพวกนายพลต่างๆ ประสบการณ์ใน3เดือนนี้คือกรุงเทพเป็นแหล่งรวมระดับนายพลกันทั้งนั้น เอื้ออำนวยกับคำว่าเส้นสายมากๆ พวกครูฝึกกลางวันฝึกกลางคืนนั้งก้งเหล้าดูบอล แล้วยิ่งพวกที่จบจ่ามาใหม่ๆนะ ร้อนวิชาหาเรื่องพลทหารอย่างพวกเราตลอด โดน-เหมือนเดิมไร้สาระที่สุดแต่ละเรื่อง พอถึงวันจบหลักสูตร ก็คือต้องไปอยู่กับนายเรียกได้ว่าเหมือนเราเหมือนลูกหมาที่ต้องรอให้เจ้าของมาเลือก ส่วนตัวผมเจอนายพลที่ดีหน่อยกับภรรยานายพลก็ดีด้วยไม่ทำให้เรารู้สึกต้อยต่ำ แต่ปัญหาคืออยู่ที่ลูกของนายพลนี่แหละเรื่องเยอะสุดเอาแต่ใจสุดๆ โดนใช้สาะพัดสาระเพแต่ก็ไม่ได้ต้องมามาซักผ้าซักอะไรให้หน้าที่หลักๆก็ดูแลรถให้ดูแลรอบๆตัวบ้าน ก็คือฝึกไป2เดือนย้ายหน่วยอีก3เดือนเวลาที่เหลืออีก19เดือนจนกว่าจะครบ2เดือนต้องอยู่บ้านของนายพล บทบาทเหมือนคนใช้ดีๆนี่เอง อยู่กรมก็ต้องยืนยาม ยืนทำไมไม่รู้สมัยนี้มันจะมีสงครามที่ไหน ยืนยามไว้ดักจับแมลงสาบหรือหนูก็ว่าได้ แต่ผมได้มารับใช้นายพลคิดได้เลยตอนนี้ว่าเสียเวลาชีวิตจริงๆเหมือนถูกมาจองจำไว้ไม่ให้ไปไหน
พูดถึงเรื่องกลับบ้าน ฝึก2เดือนแรกจะได้กลับบ้านเป็นบางหน่วยแต่หน่วยผมได้ย้ายหน่วยก่อนไปอยู่อีกอาทิตย์นึงแล้วถึงได้กลับ
ตอนอยู่หน่วยผมได้กลับอาทิตย์เว้นอาทิตย์แล้วคือได้กลับไม่ได้เกิน3วัน มีแค่วันหยุดราชการช่วงนั้น5วันคือนานสุดโชคดีที่ผมบ้านไม่ไกลมาก แต่สงสารเพื่อนที่อยู่บ้านไกลจากกรุงเทพจริงๆ
พอมาอยู่บ้านนายพลก็คือ2เดือนกลับ10วัน นี่แหละคือสถานีสุดท้ายอยู่จนถึงจะปลดประจำการ
* ที่ผมได้มาเล่าประสบการณ์ให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆได้อ่านก็เพราะ อยากจะเล่าถึงความหมายจริงๆของการเป็นพลทหารในสมัยนี้มันคืออะไร มันควรจะมีการเกณฑ์ทหารอยู่ไหม มีไว้เพื่อให้บรรดาข้าราชการทหารคอยกินสิบกินร้อยจากประชาชนรึป่าว จะบอกนะว่าเสื้อผ้าทั้งหมดของใช้ที่ได้มาไม่มีคำว่าฟรี เขาหักจะเงินเดือนทั้งนั้น การดำเนินชีวิตก็ต้องคอยหวาดระแวงข้าราชการที่มียศมีศักดิ์ ที่จ้องจะตำหนิข้าราชการที่คุมพลทหาร โดนพูดต้อกันมาเป็นทอดๆและสุดท้ายพลทหารคือผู้รับโทษทั้งทางอารมณ์ทั้งการโดนบังคับ นี่แหละครับเรื่องทหารสมัยนี้ของผม ทหารมีไว้ทำไม เป็นทหารได้อะไรกว่าที่คิด(จะบอกว่าถ้าเป็นประชาชนคงได้อะไรกว่านี้อยู่ไม่ต้องเป็นทาสอารมณ์ใครคอยรองรับมือรับเท้าใคร)
** สุดท้ายนี้ถ้ายังมีการเกณฑ์ทหารทหารอยู่ประชาชนก็คือการโดนโกงแบบอ้อมๆไปเรื่อยจริงเพราะต้องมาเสียภาษีที่ไม่จำเป็นไว้ซื้อเสื้อผ้าให้ทหารแล้วมันเป็นกระบวนการกานให้มา100จ่ายร้านตัดชุด60-70%ที่เหลือเอามากระจายให้พวกๆกัน หรือบางที่มาการจำหน่ายกลับไปอยู่บ้านเพื่อยกเงินเดือนให้นาย นี่แหละครับความไม่ยุติธรรมและไม่พัฒนาการเอื้อหนุนกันของระลบเส้นสายของประเทศไทย
******* ผมอยากให้ยกเลิกการเกณฑ์ทหารสักที จะได้เอางบประมาณไปพัฒนาบ้านเมืองให้ดีกว่านี้ดีกว่า ******* ควรฟังความรู้สึกประชาชนสักที
การเกณฑ์ทหาร เป็นทหารได้อะไรกว่าที่คิด(ได้อะไร) จากประสบการณ์จริงๆของพลทหาร
พูดถึงเรื่องกลับบ้าน ฝึก2เดือนแรกจะได้กลับบ้านเป็นบางหน่วยแต่หน่วยผมได้ย้ายหน่วยก่อนไปอยู่อีกอาทิตย์นึงแล้วถึงได้กลับ
ตอนอยู่หน่วยผมได้กลับอาทิตย์เว้นอาทิตย์แล้วคือได้กลับไม่ได้เกิน3วัน มีแค่วันหยุดราชการช่วงนั้น5วันคือนานสุดโชคดีที่ผมบ้านไม่ไกลมาก แต่สงสารเพื่อนที่อยู่บ้านไกลจากกรุงเทพจริงๆ
พอมาอยู่บ้านนายพลก็คือ2เดือนกลับ10วัน นี่แหละคือสถานีสุดท้ายอยู่จนถึงจะปลดประจำการ
* ที่ผมได้มาเล่าประสบการณ์ให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆได้อ่านก็เพราะ อยากจะเล่าถึงความหมายจริงๆของการเป็นพลทหารในสมัยนี้มันคืออะไร มันควรจะมีการเกณฑ์ทหารอยู่ไหม มีไว้เพื่อให้บรรดาข้าราชการทหารคอยกินสิบกินร้อยจากประชาชนรึป่าว จะบอกนะว่าเสื้อผ้าทั้งหมดของใช้ที่ได้มาไม่มีคำว่าฟรี เขาหักจะเงินเดือนทั้งนั้น การดำเนินชีวิตก็ต้องคอยหวาดระแวงข้าราชการที่มียศมีศักดิ์ ที่จ้องจะตำหนิข้าราชการที่คุมพลทหาร โดนพูดต้อกันมาเป็นทอดๆและสุดท้ายพลทหารคือผู้รับโทษทั้งทางอารมณ์ทั้งการโดนบังคับ นี่แหละครับเรื่องทหารสมัยนี้ของผม ทหารมีไว้ทำไม เป็นทหารได้อะไรกว่าที่คิด(จะบอกว่าถ้าเป็นประชาชนคงได้อะไรกว่านี้อยู่ไม่ต้องเป็นทาสอารมณ์ใครคอยรองรับมือรับเท้าใคร)
** สุดท้ายนี้ถ้ายังมีการเกณฑ์ทหารทหารอยู่ประชาชนก็คือการโดนโกงแบบอ้อมๆไปเรื่อยจริงเพราะต้องมาเสียภาษีที่ไม่จำเป็นไว้ซื้อเสื้อผ้าให้ทหารแล้วมันเป็นกระบวนการกานให้มา100จ่ายร้านตัดชุด60-70%ที่เหลือเอามากระจายให้พวกๆกัน หรือบางที่มาการจำหน่ายกลับไปอยู่บ้านเพื่อยกเงินเดือนให้นาย นี่แหละครับความไม่ยุติธรรมและไม่พัฒนาการเอื้อหนุนกันของระลบเส้นสายของประเทศไทย
******* ผมอยากให้ยกเลิกการเกณฑ์ทหารสักที จะได้เอางบประมาณไปพัฒนาบ้านเมืองให้ดีกว่านี้ดีกว่า ******* ควรฟังความรู้สึกประชาชนสักที