ขออณุญาติแทนตัวเองว่า เรา นะคะ

คือตอนอยู่ม.1 เรามีเพื่อนสนิท4คน เป็นเพื่อนที่สนิทมากๆไปไหนไปกัน ไม่เคยปล่อยให้คนใดคนหนึ่งไปไหนคนเดียวเลย ทะเลาะกันก็มีบ้าง มีงอลบ้าง น้อยใจบ้าง อะไรบ้าง ก็เป็นเรื่องปกติ แต่สุดท้ายทุกคนก็เข้าใจ กลับมาดีกันตลอด ไม่เคยแตกแยกกันเลย พอใกล้จบม.3 จะขึ้น ม.4 มันมีเพื่อน2คน ที่จะย้ายไปอยู่โรงเรียนใหม่ แต่เรากับเพื่อนอีกคน ไม่อยากให้เขา2คนย้ายไปเลย ยังไม่อยากจากกัน พวกเราก็คุยกันแล้ว แต่สุดท้าย ยังไงเราก็ต้องปล่อยให้เขา2คนเลือกกันเอง และเราก็ต้องเคารพในการตัดสินใจของเขา2คน และพอโรงเรียนปิดเทอมไป พวกเราก็มีนัดเจอบ้าง เพราะถ้าเปิดเทอมแล้ว จะไม่มีเวลานัดเจอ เพราะเขา2คนก็จะไปเรียนที่อื่นแล้ว แล้วพอหลายวันผ่านไป โรงเรียนก็ประกาศให้นักเรียนที่ขึ้นม.4ให้มาสอบ ว่าจะได้อยู่ห้องไหน แต่เรากับเพื่อนอีกคน ก็ตื่นเต้น กลัวว่าจะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน แล้วพอวันประถมนิเทศ เขาก็ให้มาดูว่า ทุกคนอยู่ห้องไหน แต่เรากับเพื่อนอีกคนก็ได้อยู่ห้องเดียวกัน เราทั้งสองก็ดีใจมากที่ได้อยู่ด้วยกัน แล้วพอเปิดเทอมมา ประมาณ2-3วัน ก็มีเด็กใหม่เข้าห้องเรา ซึ่งนั่นก็เป็นเพื่อนเก่าสมัยป.6ของเราเอง และเราก็ให้เพื่อนเก่าตอนป.6 มาอยู่โต๊ะกับเรา3คน แล้วมีอาจารย์มาบอกว่า ถ้าใครอยากเข้าห้องอี ซึ่งเป็นห้องที่นักเรียนเก่งๆทั้งนั้น อาจารย์บอกว่า ใครอยากเข้าห้องอี ให้มาสัมภาษณ์ที่อาจารย์ได้ อาจารย์ต้องการแค่3คนเท่านั้น แต่คนที่ไปสัมภาษณ์มี5คนในห้องเราที่อยากเข้าห้องอี ซึ่งใน5คนนั้นมี เพื่อนเราที่ตั้งแต่ม.1 อยู่ในนั้นด้วย เพื่อนเราชวนเราด้วย ให้เข้าห้องอีด้วยกัน แต่นั่นแหละ เราไม่เอา ไม่อยากสัมภาษณ์ เราไม่กล้า เราพูดไม่เก่ง แต่เราก็แอบกลัวถ้าเพื่อนเราสัมภาษณ์ผ่าน เขาก็จะได้เข้าห้องอี แล้วเราจะเล่นกับใครละ เราก็แอบคิดแบบนี้ แต่เราก็มีเพื่อนสมัยป.6 แหละ แต่เราก็ไม่อยากให้เพื่อนอีกคนของเรา ย้ายห้องไป เพราะ2คนนั้นเขาก็ย้ายโรงเรียนไปแล้ว เรายังจะต้องเสียเพื่อนคนนี้ไปอีกหรอ เราคิดแบบนี้ แต่จะทำไงได้ละ เราก็ทำได้แค่คิด แต่ไม่อยากพูดออกไป เพราะเป็นความฝันของเพื่อนเราอยู่แล้ว ถ้าขึ้นม.4 เขาอยากอยู่ห้องอี เราไม่อยากขัดความฝันของเพื่อน แล้วพอถึงวันประกาศ 3คนที่ผ่าน ซึ่งก็มีเพื่อนเราอยู่ด้วยที่ผ่านการสัมภาษณ์ เราก็แอบเสียใจ ที่เพื่อนจะไปอยู่คนละห้องกับเรา แต่เราก็ยินดีกับเพื่อน และสนับสนุนและซัพพอร์ตเพื่อนเต็มที่ มีอะไรก็คุยกับเราได้ พอเพื่อนได้ย้ายห้องไปแล้ว เราก็เหงา ได้แต่เล่นกับเพื่อนสมัยป.6อยู่แค่2คน พอนานๆไป เพื่อนในห้อง ก็แอบสนิทกับกับเพื่อนสมับป.6เรา แต่เขาไม่ได้สนิทกับเรา เหมือนจะแย่งเพื่อนสมัยป.6เราไป ทั้งๆที่เราก็ไม่มีใครอีกแล้ว ในห้องก็เหลือแค่เพื่อนสมัยป.6ของเรานั่นแหละ ที่สนิทกัน แต่เพื่อนในห้องเขาจะมาเล่น มาสนิทกับเพื่อนสมัยป.6ของเรา แต่เพื่อนสมัยป.6ของเราเขาก็จะสนิทกับเขาเหมือนกัน บางทีก็ลืมเรา เขาเดินไปกับคนอื่น ลืมเราไว้บ้าง เราก็แอบน้อยใจ เราก็ไประบายกับเพื่อนสนิทเราที่ย้ายห้องไป เขาก็สงสารเรา ให้กำลังใจเรา ปลอบใจเรา เราโอเคไปช่วงนึง แต่พอนานๆไป เพื่อนสมัยป.6ทำกับเราแบบนั้นไปหลายๆครั้ง เราก็รู้สึกไม่โอเค รู้สึกเหงา รู้สึกโดดเดี่ยว บางทีเราก็อยู่คนเดียว ไปไหนคนเดียวบ้าง ทำอะไรคนเดียว แต่การที่เราทำอะไรคนเดียว มันก็รู้สึกเหงากับใจเราเหลือเกิน เราพยายามคุยกับเพื่อนคนอื่นๆในห้องบ้าง เขาก็มีคุยบ้าง แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะเขาก็มีเพื่อนสนิทของเขาแล้ว ทุกคนในห้องมีเพื่อนสนิทกันหมด เหลือแต่เราคนเดียวเลย จะทำงานกลุ่มอะไรมันก็ยาก ไม่มีใครอยากอยู่ด้วย แต่เราก็พยายามทำทุกอย่าง เพื่อเราจะได้อยู่กับเพื่อนในห้องให้ได้ แต่มันเหงาเหลือเกินนะ และพอมาเทอม2 คือแบบ เพื่อนที่ย้ายห้องไป ก็ไม่ค่อยสนใจเราแล้ว เพราะเขามีเพื่อนใหม่แล้ว เราไปคุยกับเขา เขาไม่ฟังเราบ้าง ไม่สนใจบ้าง อะไรบ้าง เราก็แอบร้องไห้บ้าง แต่เราก็พยายามอยู่ตัวคนเดียวแบบที่สุด แต่ก็นั่นแหละ มันรู้สึกเหงาจริงๆนะ แบบไม่เหลือใครจริงๆแล้วอะ อยากย้ายโรงเรียน แต่ในใจก็ไม่อยากย้าย ไม่รู้จะพูดไงแล้ว วันที่15นี่โรงเรียนก็จะเปิดแล้ว ขึ้นม.5แล้ว ไม่รู้จะทำตัวยังไงดี จะอยู่คนเดียวได้อีกไหม ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ อาจจะยาวหน่อย แต่ก็ได้ระบาย ความรู้สึก ที่แบบไม่มีใครรู้ ได้ระบายมันไปก็รู้สึกปลดปล่อยไปเยอะเลย ยังไงก็ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะที่เข้ามาอ่าน ฝากเป็นกำลังให้เราด้วยนะคะ ขอบคุณคะ