ขอบอกก่อนนะคะว่าเราเป็นคนเพื่อนน้อยค่ะ มีจริงๆแค่2-3คน เข้าเรื่องเลยนะคะ เรามีเพื่อนสนิทจากประถมคนนึง เราสนิทกับเขามากไปไหนก็ไปด้วยกัน สนิทกันมา10ปีแล้ว แต่ถึงยังไงเราก็แอบเบื่อนิสัยเขาอ่ะค่ะ เวลาเราปรึกษาอะไรเขาเรื่องครอบครัวหรือเรื่องใดๆเขาจะไม่เคยตอบเลย หรือถ้าตอบก็เป็นเรื่องอื่น(ไม่เคยเลยจริงๆ)เช่นสมมติว่าเราทักไปหาเขาว่า "ครอบครัวกูเป็นแบบนี้อีกแล้วอ่ะ"เขาก็จะอ่านไม่ตอบเลย จนผ่านไปอีกวันนึงเขาก็ทักมานะแต่เป็นเรื่องอื่นตลอด จนเราเฟลเราน้อยใจอ่ะค่ะ กลับกันเขาทักมาปรึกษาอะไรเราก็พร้อมตลอด ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อรับฟังเขา เขาสงสัยอะไรเรายอมทำถ้าเขาปรึกษาเราก็จะตอบทียาวๆเลย เรางอนเขาเรื่องนี้หลายรอบมากๆเพราะเวลาเราจะทักไปคือต้องมานั่งคิดอีกว่าเขาจะตอบมั้ย เรารู้อย่างนึงก็คือเขาขี้เบื่ออ่ะค่ะ แต่มันขนาดนี้เลยหรอ ขอให้ช่วยอะไรไม่เคยได้เลย มีครั้งนึงเราทะเลาะกับครอบครัวหนักมากๆเรานึกถึงเขาคนแรก พอทักไปเขาอ่านแล้วส่งมาว่า   แล้วทำไม เราเฟลมากค่ะร้องเลยตอนนั้นเหมือนไม่เหลือใคร และเรางอนเขาเป็นเดือนๆเลย แต่เขาไม่เคยง้อเรานะคะ หรือเป็นเพราะสังคมใหม่ๆทำให้เปลี่ยนไปคะ แถมตอนเรางอนเขา เขาทักมาบอกด้วยว่าเพราะเรามีเพื่อนใหม่เลยไม่คุยกันเหมือนเดิม(ที่เราไม่คุยกับเขาเพราะตัวเขาต่างหากล่ะ)พออ่านข้อความนี้เราเลยคิดว่าเราเหมือนเด็กเลยกลับไปสนิทกัน คิดว่าเขาคงปรับนิสัย แต่มันก็เหมือนเดิม ส่งอะไรไปก็อ่านไม่ตอบเจอหน้าไม่ทัก แต่ถ้ามีปัญหาอะไรเขามักจะทักเรามาตลอด พอเราร่าเริงทักไปหาก็ไม่เคยจะคุยด้วย พอเราห่างเราเบื่อนิสัยเขา ก็หาว่าเราเปลี่ยนไป ทั้งๆที่เรามีเพื่อนสนิทคือเขาคนเดียว? แบบนี้เราผิดมั้ยคะ เราควรปรับนิสัยขี้น้อยใจมั้ย แต่เวลาเขาไม่ตอบเราก็พยายามเข้าใจว่าเขาก็นิสัยแบบนี้หรืออาจจะไม่ว่าง แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เราดีขึ้นเลยค่ะ อันที่จริงว่าจะไม่ตั้ง กท แล้วแต่ล่าสุดเราทักไปหาเขาในไอจีก็ไม่มีการตอบสนองอะไรเลย อ่านอย่างเดียวหรือจริงๆเรานิสัยเด็กเกินไปคะ? อ้อเราขอเล่าเรื่องนี้ด้วยนะคะ คือมีตอนนึงเขาขับรถประมาทหน้าเท้าเราขูดกับที่กั้นถนน แต่เราก็ไม่โทษเขานะเพราะเราไปเองแหละเขาคนขับ แต่เราเริ่มเอ้ะก็ตอนที่เราขอซื้อน้ำเกลือทำแผลเขาก็บอกว่าแค่นี้เองซื้อทำไม(ตังเรา)จนถึงบ้านเราก็ไม่มีอุปกรณ์ทำแผลเลย ครอบครัวก็เห็นว่าแผลเล็กเลยไม่สนใจร้านค้าแถวนั้นก็ไม่มี เราก็พยายามรักษาสุดฤทธิ์ปิดแผลเท่าที่จะเป็นไปได้ ทักไปหาเพื่อนที่ทำก็ไม่ตอบจนแผลเราเป็นหนองติดเชื้อ พ่อต้องพาไปทำแผลทุกวัน1อาทิตย์ระยะทางไกลมากนะรถยนต์ก็ไม่มี แกก็ด่าตลอดเราก็ทำอะไรไม่ได้ทักไปหาคนทำก็ไม่ตอบ ทักไปบอกว่าแผลแย่ก็ตอบว่า "แล้วไง" เลยไม่กล้าทักต่อ จนแผลหายดี แลกมากับความเจ็บและแผลเป็น(ช่วงนั้นทรมานมากค่ะเจ็บแต่บอกใครไม่ได้)"และความรู้สึกเราที่เสียไปแล้วด้วย" แถมตอนนี้ยังมีอีกจุดที่ไม่หายดีเลยค่ะ มันบวมจากแรงกระแทกยังมีเลือดคั่งอยู่ ยาวหน่อยนะคะ อยากเล่าให้ละเอียด คำถามเดิมเลยค่ะ เราผิดมั้ย งี่เง่าไปมั้ย เราเด็กน้อยรึเปล่า?