เราคบกับแฟนมา 6 ปีจะเข้าปีที่ 7 แล้ว
พักอยู่ด้วยกันมาตลอดเวลาที่คบกัน
ช่วง 4-5ปี อยู่ด้วยกันในหอพักแบบทั่วไป
ยังไม่มีรถยนต์ส่วนตัว
1-2ล่าสุด(ปัจจุบัน) กู้ร่วมคอนโดด้วยกัน
ปีแรกก็ช่วยกันแชร์ค่างวดตามตกลงกันปกติ
แต่พอเข้าปีที่ 2 แฟนเราก็ช่วยแชร์ได้น้อยกว่าเดิม เพราะรายได้เค้าน้อยไม่พอใช้
ไอ้เราก็พอเข้าใจ ก็ต้องเป็นเราที่ต้องจ่ายส่วนที่เหลือทั้งหมด  แต่คือเราก็มีรถที่เราต้องผ่อน
(รถเป็นชื่อเรา) แต่เค้าชอบบ่นว่าเรา
ไม่รู้จักเก็บเงิน ได้มาเท่าไหร่ก็ใช้หมด
บางเดือนก็แทบไม่พอ

คือมันเป็นงี้ครับ รายได้แฟนเราไม่ค่อยเยอะ
พอจ่ายนั้นนี่แล้วก็เหลือใช้ไม่กี่พัน
พอเงินเค้าไม่พอใช้ เราก็ต้องเอาส่วนที่เรา
กักไว้เพื่อที่จะเก็บของเรา มาซัพพอต
ค่าใช้จ่ายที่เค้าไม่พอ
แล้วเราจะมีเงินเก็บไง ถูกมั้ยครับ
ทะเลาะเรื่องเงินกันบ่อยมากจนน่าเบื่อ
ส่วนที่เราให้เค้าใช้ เราแทบไม่เคยคิดเลยว่า
ให้ใช้ไปเท่าไหร่ เค้าต้องคืนเท่าไหร่
เพราะถึงคิดเค้าก็คงหามาใช้ให้เราไม่ได้หรอก
ลำพังค่างวดที่เค้าต้องแชร์ค่าใช้จ่ายอื่นๆ
เค้าเองยังแทบไม่พอใช้ เราเลยคิดว่า
เออ ก็ใช้ๆไปด้วยกันนี่แหละ
เพราะบางเดือนเงินเราจะใช้หมดก่อนสิ้นเดือน
แต่รอบเงินเดือนเค้า ออกวันที่25 คือออกก่อนเรา เราก็ต้องใช้กับเค้า 5-6วันก่อนเงินเดือนออก

แต่ปัญหาคือ บางครั้งที่ใช้เงินกับเค้า
เค้าชอบคิดว่า เนี่ยเอาของเค้าไปเท่า
ให้ใช้คืนด้วย เดี๋ยวเค้าไม่ใช้
ซึ่งทีเราให้เค้าใช้ เราไม่เคยคิดไรเลย
ทำให้เรารู้สึกเอ้ย มันไม่แฟร์อ่ะ
บางทีคำพูดมันก็ทำให้เสียความรู้สึกอ่ะ
ประมาณว่า ถ้าเงินเค้าไม่พอใช้มันคือปัญหาส่วนรวม แต่พอเงินเราไม่พอใช้ ก็คือปัญหาของเราคนเดียว (บางทีมันรู้สึกแบบนั้น)

ส่วนเรื่องนิสัย ต่างกันมาก
เราเป็นคนไม่ค่อยมีระเบียบ
แต่ก็ไม่ถึงกับรกจนแย่
เราไม่ชอบทำอะไรที่อยู่กรอบ
อยากทำอะไรก็ทำ ตามวิธีคิดตัวเอง

ส่วนเค้าคือตรงกันข้าม ระเบียบจัด
เช่นอะไรหยิบจากตรงไหน
วางไว้ยังไง ก็ต้องเอาไว้ให้ตรงตำแหน่งเดิม

และเราคือไม่ใช่คนแบบนั้นไง
เค้าก็รู้นิสัยเรา
แต่ก็ชอบบ่น บ่นเอาเป็นเอาตาย
ไอ้แค่บางที เราแค่วางของไม่เป็นที่ของมัน
บ่นจนต้องทะเลาะใหญ่โต
ทั้งที่จริง เค้าเห็นว่าเราวางผิดก็แค่หยิบ
เข้าที่มันก็จบ ไม่ต้องมาบ่นมาทะเลาะ

เพราะเค้าเองก็เคยที่วางของผิดที่
เวลาเราเห็น เราก็หยิบเก็บเข้าที่
ไม่เคยเอามาบ่นให้

เราก็ไม่เข้าใจ ทำไมต้องระเบียบขนาดนี้
ระเบียนจนรู้สึก ชีวิตมันก็ง่ายๆจะทำให้ยากทำไม

การกินก็อีกอย่าง ต้องมีช้อนกลาง
อยู่ด้วยกันนอนด้วยสองคน
มีอะไรๆกันแล้ว ยังจะมาช้อนกลางเพื่อ?
งงมั้ย  เราโตมาในบ้านคนทั่วไปอ่ะ
ที่บ้านก็ไม่เคยช้อนกลาง
(ส่วนมารยาทเวลาร่วมโต๊ะกับคนอื่น
นอกบ้านอ่ะ อันนี้เรารู้มันคือพื้นฐานอยู่แล้ว
ใช่ว่าเราจะไปทำตัวเหมือนอยู่บ้านซะที่ไหน)
แล้วเราไม่ชิน บางทีเราลืมหยิบช้อนกลาง
มาใส่ถ้วยอาหาร ก็บ่นใหญ่โตจนทะเลาะ
เพียงเพราะเราลืมหยิบ เราก็กลับไปหยิบมาให้
แต่ก็หยิบช้อนยาวๆมา
เค้าก็หาว่าเราทำประชด
เพราะนี่มันไม่ใช้ช้อนกลางที่ใช้ปกติ

ขุนพระ เราได้แต่บ่นในใจ อะไรจะขนาดนั้น
มันก็ช้อนใช้ได้เหมือนกัน
แฟนเก่าที่เคยคบๆมาก็ไม่เคยมีใคร
มาเคร่งเรื่องนี้ด้วยซ้ำ แปลกแต่มีจริง555

ส่วนเวลาถ้าเราทำให้เค้าไม่พอใจ
เราจะกลายเป็นคนไม่ดีทุกอย่าง
ทุกเรื่องที่เคยทำดีให้ก็คือไม่ดีหมด
เอามารวมกันหมด
และบางครั้ง ที่ทะเลาะกันเราก็ไม่ได้ผิดด้วยซ้ำ
แต่เราต้องเป็นคนยอมง้อทุกครั้ง
เพราะเราขี้เกียจแบ่งความรู้สึกตึงๆใส่กัน
มันอึดอัด ก็ยอมๆเป็นคนผิดไป

ความคิดหลายๆอย่างก็ไม่ค่อยตรงกัน
เรารู้สึกว่า เค้าอารมณ์ร้ายเกินไป
ขี้หงุดหงิดมากเกินไป
บางครั้งเหมือนคนเป็นไบโพล่า
เพิ่งจะด่าเราบ่นเราสักพัก พูดจาดีด้วย
เราก็ปรับอารมณ์ไม่ทัน

กาาอยู่ด้วยกัน ทำให้เราไม่ค่อย
สามารถทำอะไรที่เราอยากทำได้
อย่างเช่น เราชอบดูหนังแอคชั่นมีเสียงปืนเสียงระเบิด นั่นนี่ดังๆ ก็ยาก เพราะเค้าบ่น
มันเสียงดังหนวกหู  ถ้าเราจะดูคือเสียบหูฟัง
ดูคนเดียว  แต่เวลาเค้าเปิดอะไรดูของเค้าทั้งวันนะ เราไม่เคยว่าเลย
รู้สึกว่าทำไมใช้ชีวิตด้วยกันยากจัง
เราให้พื้นที่/เวลาส่วนตัวเค้า
แต่พอเราขอพื้นที่ส่วนตัวทำอะไรบ้าง
มักมีปัญหาตลอด เราเลยทำอะไรไม่ได้เลย
ถ้าเค้าอยู่ห้อง ได้นอนเล่นโทสับ
จะดูหนังฟังเพลงก็ต้องเสียบหูฟัง
(ไม่ใช่ทุกครั้งหรอก แต่ส่วนมากจะเป็นแบบนี้)

ตลอดเวลาที่คบกัน ก็คืออยู่กับมาแบบนี้แหละ
ไอ้ที่เราเล่ามา คือสิ่งที่เรารู้สึกทุกข์
กับการอยู่แบบนี้  

อ่านมาถึงตรงนี้สงสัยใช่มั้ย
แล้วทำไมถึงคบมาได้ถึง6ปี
คือถ้าเทียบกัน ความสุข กับทุกข์ที่ว่ามา
ช่วง3ปีแรก มันยังสุข 60% ทุกข์40%
แต่ช่วงปีหลังๆ ทุกข์มันเพิ่มขึ้นเลื่อนๆ

และเราก็ถามตัวเองมาตลอด
เมื่อไหร่จะออกจากตรงนี้
เราอยากเลิกอยู่บ่อยครั้งมาก
แต่ติดตรง ก็ลำบากมาด้วยกัน
ถ้าเลิกไปเค้าก็ตรงว่าเรา พอวันที่เรา
หาเงินได้เยอะแล้วจะทิ้งเค้างี้
เพราะเค้าชอบด่าเราแบบนั้น
แต่มันไม่ใช่ ไม่ได้ทิ้ง แค่มันอยู่กันไม่ได้
ก็ต้องแยกทางใช่มั้ย

และอีกความรู้สึกลึกๆ แต่ไม่เคยบอกเค้า
ที่ยังไม่เลิก เพราะเราไม่อยากรู้สึกผิด
ที่ต้องเลิก ระหว่างทางที่เค้ายังเรียนอยู่
เรากลัวว่าจะไม่มีใครซัพพอตเค้า
กลัวเค้าเรียนไม่จบ แล้วการเรียนเค้าต้องพัง
เพราะเราถ้าเลิกไป  เราคิดว่า
ถ้าเค้าเรียนจบแล้ว เราคงเลิกได้แบบสบายใจ
ไม่รู้สึกผิดติดค้างในใจของเราเอง
อีกแค่ 2 ตัวเค้าก็จบแล้ว

แต่คือหลายครั้งที่ทะเลาะกันแรงๆ
เราแทบอยากจะให้มันจบๆไปซะที
อยากให้มันแบบหลับตาแล้วเราหายไป
จากจุดนี้ซะที  เราไม่อยากเสียสุขภาพจิต
ไปมากกว่านี้อีกแล้ว  ...

ถามว่าเรารักเค้ามั้ย ก็ยังรักนะครับ
แต่มันรู้สึกเหนื่อย ที่ต้องพยายาม
ไม่เป็นตัวของตัวเอง เราอยากคบคนที่
เราสามารถเป็นตัวเองได้ทุกเวลาที่อยู่ด้วยกัน
เป็นได้ทั้งเพื่อน ทั้งแฟน

แต่นี้คือเราต้องเป็นแฟนในแบบที่เค้า
คาดหวังอยากให้เป็น


ถ้าเป็นพี่ๆเพื่อนๆที่มีประสบการณ์
หรือเจออะไรแบบนี้ จะทำยังไงครับ

รอให้เค้าเรียนจบแบ้วค่อยเลิก
หรือเลิกๆไปให้จบๆ

ปล.ไม่รู้ว่าจะมีใครมาตอบมั้ย
แต่อย่างน้อยเราก็ได้ระบายมันออกมา
เพราะเราไม่อยากเอาไปปรึกษาใคร
ไม่อยากคนรอบตัวมองแฟนเราไม่ดี