เราเหมือนเหนื่อยใจยังไงกะไม่รุ้มีสามีกะเหมือนไม่มีไม่ค่อยได้ไกล้ชิดกัน (แบบว่ากอดกัน)บางครั้งคิดว่าตัวเองคิดผิดรึเปล่าที่ตัดสินใจมีครอบครัวและมีลูกเพราะตอนนี้รุ้สึกว่ามันไม่ได้ตอบโจทย์สิ่งที่ตัวเองตามหานั่นคือความอบอุ่น(พ่อเสียตั้งแต่8ขวบหบังจากนั้นพออายุ12แม่กะทิ้งไป)ยุตัวคนเดียวตั้งแต่อายุ12ทำงานตลอดเพราะกลัวอดค่ะ ซื้อทุกสิ่งที่ตัวเองอยากได้เพื่อมาชดเชยสิ่งที่ขาดหายมีอิสระอย่างเต็มที่ อยากทำไรกะทำอยากซื้อไรกะซื้อ จนมาวันนึงรุ้สึกได้ว่าตัวเองเหงา อยากมีครอบครัวเพื่อจะได้มีใครสักคนเคียงข้าง จนทุกวันนี้ยุกับแฟนเกือบ20ปีลูก2คนเป็นแม่บ้านแฟนเปิดร้านทำสแตนเลสมันฟังดูเหมือนจะพร้อมใช่มั้ยคะสำหรับใครหลายคน แต่สำหรับเราเหมือนมันยังขาดอะไรสักอย่าง สิ่งนั้นคือความสุขที่มาจากหัวใจจิงๆทุกวันนี้ที่ยิ้มกะเหมือนสร้างภาพไปวันๆแค่นั้นเองค่ะ