ผมรู้สึกเหนื่อย เหมือนกับผมพยายามรักษาความสัมพันธ์ของผมกับแฟนไว้คนเดียว ผมยอมเธอทุกอย่าง พยายามรักษาคสพ.เพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกันต่อ แต่มันเหมือนกับทำร้ายตัวเอง อดทนมาตลอดจนบางทีมันสะสม ตอนผมไม่สบายใจหรืองอนให้เขา ผมไม่กล้าที่จะบอกเขาไม่กล้าเรียกร้องสุดท้ายก็ต้องหายเเพราะถ้าผมพูดที่ผมรู้สึกตอนนั้นออกไป ผมกลัวทุกอย่าง กลัวเธองอนผมกลับ กลัวว่าผมจะรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้ผมเลยเลือกที่จะไม่บอก เขาก็จะบอกว่าเขาก็เป็นแบบนี้แหละ ก็รู้ว่าทุกคนไม่มีใครเพอร์เฟค ผมก็พยายามเข้าใจเขาทุกเรื่อง ทำอะไรก็ต้องคิดก่อนตลอดว่าทำไปแล้วเขาจะรู้สึกยังไง
เเละเขาชอบงอนให้ผมบางครั้งก็ไม่มีเหตุผลอยากงอนผมก็งอน ชอบเพ้อลงสตอรี่ผมก็บอกเขานะครับว่าผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เพราะผมเป็นคนคิดมาก พอผมถามว่าเป็นอะไรผมทำอะไรให้ไม่สบายใจบอกผมได้เลย เธอก็ตอบว่าไม่เป็นอะไรบ้างครั้งก็เมินเเล้วก็เปลี่ยนเรื่องพอผมถามนั่นนี่ปกติ เธอก็จะตอบเหมือนไม่ค่อยอยากคุยด้วยถามคำตอบคำผมก็ไม่กล้าถามบ่อยกลัวเธอรำคาญ แล้วเขางอนเเล้วชอบเงียบชอบหายบอกผมไปนอนบ้างไม่ตอบผมบ้างผมก็แค่อยากเคลียร์ให้เข้าใจกัน ผมบอกเธอทุกครั้งตอนที่เราทะเลาะกันถ้าผมทำอะไรให้เขาไม่สบายไม่พอใจหรือต้องการอะไรบอกผมมาได้เลย ผมไม่รู้ต้องทำยังไงถ้าผมบอกเขาไปผมก็กลัวเสียเขาไป.