ความสัมพันธ์เริ่มมาจากที่บ้านของหนู
มีหนูเยอะมากไม่รู้จะทําอย่างไร วิ่งเต็มบ้าน มาวันหนึ่ง เราก็บ่นในใจว่าถ้ามีเเมวซักตัวก็คงจะดีนะจะได้จับหนูหลังจากนั้นผ่านไปหลานสัปดาห์ มีเเมวมาจากไหนไม่รู้ปีนเข้ามาจากหลับคาเข้ามาในบ้านอยู่เป็นโครงเหล็ก เราเลยลองเรียกเเมวตัวนั้นลงมา ที่เราเห็นเเมวตัวนั้นคาบหนูในปากมาให้ดูเเล้วก็กัดหัวขาดล่นลงมา เราเรียกเเมวลงมา เเมวก็ลงมา เเรกๆก็ดุไม่ให้จับตัวกัดมือ ข่วน เราก็ไล่มันทุกวัน จนกะทั้งเราให้ข้าวมันกิน มันก็ติดเรา ออนเรา เเต่เเม่กับพ่อไม่ให้เลี้ยงถ้าเลี้ยงจะตีเราก็เลยให้มันไปอยู่หลังคา พ่อเราปิดบ้านหลังคาที่มีรูไม่ให้เเมวเข้า เเต่เราก็เเอบให้อาหารเเมวโดยการใช้บรรไดปีนให้อาหารบนหลังคา หลังจากพ่อเเมวกลับไปทํางาน เเมวก็เข้าบ้านเรามา เเมวมีอาการตกเลือด เเท้งลูกเราก็เอาลูกมันไปฝัง ณเวลาที่อยู่ด้วยกันมามีความสุขเวลาก็อดด้วยกันเวลามีก็กิน จนกะทั้งเราต้องเข้ามหาวิทยาลัยที่เหนือในอีกไม่อีกเดือน เเมวก็นอนบนหลังคา กินบนหลังคาหลังจากนั้นเราพบว่าเเมวท้องลูกอีก เข้ามาคลอดในบ้านเราช่วยมันคลอดลูกออกมา4ตัว เราต้องไปมหาลัยเดือนหน้า เเมวมาคลอดลูกก็เราให้มันอยู่ในบ้านเราก่อน จนพ่อเเม่จะมารับเรา ไปเรียน พ่อเเม่ไม่ให้เลี้ยงเเมว หอพักไม่ให้เลี้ยงด้วย เราก็เลยสร้างบ้านให้เเมวข้างบ้านเรา สร้างอย่างดีกั้นอย่างดีกับตู้เย็น เราได้อยู่กับเเมวเดือนกว่าในวันที่เราต้องไปเรียนคิดหนักมากว่ามันจะอยู่อย่างไรเราไม่นอน3วันเพราะเครียด วันที่เราต้องจากไปพ่อให้เอาเเมวมานอนข้างนอกเพราะบ้านไม่มีคนอยู่น้องเป็นเเมวจร เวลาที่อยุ่ด้วยกันน้องชอบมาเฝ้าเข้าห้องน้ำได้เห็นพัฒนาการเด็กครั้งท้าย เราออกรถไปมหาลัยตอนเช้ามืด เเมวหรือน้องมณีมาออนเราเหมือนรู้ว่าเราจะจากกันไปอีกนาน เราก็ต้องไปเรียน มีคนให้อาหารน้องเเมวตลอด เรา มาถึงมหาวิทยาลัยผ่านมาหลายสัปดาได้ยินว่าปู่เราเอาตู้เย็นขายทําให้เเมวย้ายที่อยู่ไปอยู่หลังอนามัย พร้อมลูกเพราะบ้านพังเราได้ยินเเม่บอกร้องไห้เลย เป็นห่วง มันย้ายที่อยู่เเราก็ให้เขาให้อาหารเเมวตลอดคะ เรารู้สึกผิดมากเเมวคงรอเรากลับไป ร้องไห้เเต่ทําอะไรไม่ได้ เพราะต้องฟังพ่อเเม่
รู้สึกเป็นคนไม่ดีหรือไหมที่ทิ้งเจ้าเเมวจรที่มาขอข้าวกิน