เราเป็นคนที่ขาดความมั่นใจในเรื่องหน้าตากับบุคลิกภาพน่ะค่ะ แล้วตอนช่วงมัธยมเราไปเจอเหตุการณ์นึงที่มันทำให้เราขาดความมั่นใจไปเลยจนตอนนี้ก็ยังรู้สึกว่าไม่สามารถเรียกมันกลับมาได้
ตอนม.ต้นเราก็มีความรู้สึกชอบแล้วก็รู้สึกสนใจในตัวผู้ชายคนนึงเราก็ให้เพื่อนขนมเอาของขวัญไปให้เขาบ้างเราไม่กล้าให้ต่อหน้าเพราะกลัวโดนปฏิเสธค่ะ55555555555 จนเพื่อนลองให้เราทักไปคุยกับเขาดูมั้ยชอบเขาขนาดนี้ต้องทำอะไรซักอย่างบ้างเราก็โอเคลองทักไปคุยตามที่เพื่อนบอก
เขาก็ตอบเราค่ะดีใจมากที่ตอบแต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าเราเป็นใครคุยไปเรื่อยๆลองถามว่าเขาชอบคนแบบไหนเขาบอกเขาชอบคนสวย
เราก็โอเคคงหมดสิทธิ์แล้วก็พยายามตัดใจแต่ก็ยังให้ขนมซื้อของให้เขาอยู่เพราะเขาก็ยังไม่รู้ว่าไอของพวกนี้มาจากใคร
แต่เพื่อนเขาน่าจะเห็นว่าเราฝากเพื่อนไปให้ก็เลยรู้ว่าของพวกนั้นมาจากเราเขาก็เริ่มแซวเรากับคนที่เราชอบตอนนั้นเราตกใจมากใจร่วงไปอยู่ตาตุ่มพอหันไปมองหน้าเขาคือเขาก็หน้าเสียเรายิ่งรู้สึกแย่ไปกันใหญ่แบบเขารู้สึกไม่ดีที่เราไปชอบเขาหรือเปล่าถ้าเราสวยแบบที่เขาชอบสีหน้าเขาน่าจะดีกว่านี้
หลังจากนั้นเราก็เลิกทำทุกอย่างไม่ซื้อของให้ไม่พยายามทักไปคุยเดินเลี่ยงหน้าสุดชีวิตเพราะไม่อยากทำให้เขาอึดอัดตอนเห็นเขาทำหน้าแบบนั้นเราเสียใจมากๆเลยค่ะที่คนที่เราชอบต้องมารู้สึกไม่ดีเพราะมีคนแบบเราไปชอบ
หลังจากนั้นชอบใครเราก็ไม่ไปคุยกับเขาเลยค่ะไม่ทำอะไรที่แสดงออกว่าชอบหรือคนสนในตัวคนที่ชอบเลยไม่อยากให้มันเกิดเหตุการณ์แบบเดิมอีก
แต่บางทีมันก็แอบเสียดายที่ไม่ได้เขาไปคุยทักทายหรือทำความรู้จักทั้งที่เราชอบเขามากขนาดนั้น 
เลยอยากให้เข้ามาแชร์การสร้างความมั่นใจในแบบของทุกคนอะค่ะเผื่อเราจะได้ตกตะกอนจากความเห็นจากทุกๆคนแล้วไปปรับใช้ จะได้มีโอกาสมีโม้นได้คุยกับคนที่ชอบบ้าง5555555555