จขกท.คิดทบทวนดีแล้ว มันคงสุดหนทางออกอื่นแล้วจริงๆ ว่าควรหาใครสักคนให้คำปรึกษากับเรื่องนี้จริงๆ หากปล่อยผ่านนานเกรงว่าจะส่งผลเสียต่อจิตใจและการใช้ชีวิตแน่ๆ เรื่องที่ จขกท.อยากปรึกษา เป็นเรื่องภายในครอบครัวค่ะ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ประจำ นานจนอาจดูเป็นเรื่องปกติหรือกิจวัตรประจำวันก็ว่าได้ 
ขอรบกวน พ่อๆแม่ๆ พี่น้อง คุณหมอ นักจิต ฯลฯ ให้คำปรึกษาหน่อยค่ะ 
เรามีแม่ที่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ แม่ลูก2 มีพี่ชายทำงาน ตจว (พี่ชายดูเป็นคนที่พึ่งไม่ค่อยได้ ไม่มีภาวะเป็นผู้นำ)  เรื่องหลักในครอบครัวเลยเป็นเราที่คิดและตัดสินใจ เราทำงานในเมือง พักหอในเมือง แม่อยู่ตัวอำเภอ เดินทางไปกลับบ้าง
แม่เลี้ยงดูเราและพี่มาตั้งแต่เด็ก ความทรหดอดทนต่อความยากลำบากของแม่มันเป็นภาพจำของเรามาตลอด ว่าถ้าตั้งตัวได้ อยากให้ท่านได้สบายบั้นปลายชีวิต ตอนนี้กำลังสร้างบ้านยังไม่แล้วเสร็จ หากเสร็จกะว่าจะอยู่ด้วยกัน2แม่ลูก ดูแลใกล้ชิด แม่อายุ61 แต่ปัญหาอยู่ที่แม่ แม่เป็นคนอารมณ์ร้อน ขี้โมโห ปากเสีย ด่ากราดด่าแหลกไปทั่ว วีน พูดจาไม่ถนอมน้ำใจ ทำให้คนใกล้ตัวแม้แต่ญาติๆอยู่ด้วยไม่ได้รวมถึงตัวเราเองด้วย ทำให้เราไม่อยากกลับบ้าน(บ้านที่อาศัยชั่วคราวระหว่างรอสร้างบ้านใหม่เป็นบ้านตาค่ะ อยู่ติดกัน) แม่เป็นเหมือนไฟร้อน เราพยายามพูดดี พูดใจเย็น บอก เตือนสติตลอดมา เขาเถียงกลับตลอด ประชดประชัน ตัดพ้อชีวิต และชอบคิดในแง่ลบเสมอ เราแคร์แม่มาก มองแม่สำคัญที่1 เป็นที่พึ่งพิงทางใจ(พ่อทิ้งค่ะ แม่เลยสำคัญ) เวลาถูกแม่วีนใส่ จิตใจเราแย่มาก บอบช้ำ เราอดทนฟังคำบ่น เป็นที่รับอารมณ์มาตลอด คิดว่าทำตัวเองเป็นภาชนะให้แม่ระบายสิ่งที่อัดอั้น แม่คงเบาใจได้บ้าง(แม่ยังขายของชำร้านเล็กๆคนเดียว อาชีพแต่นมนานมา)
ปัญหานิสัยของแม่อาจแก้ไม่ได้ เรายอมรับหากมันเป็นเช่นนั้น เราเองก็หมดหนทางแล้ว
เราทิ้งแม่ไม่ได้ เราตั้งใจจะดูแลแม่ให้ดีที่สุด ทดแทนความรักที่ขาดหายไปของแม่
***เลยอยากปรึกษาว่า เมื่อต้องอาศัยอยู่ ในบ้านหลังเดียวกันกับแม่ บ้านที่มีความร้อนทางอารมณ์สูง เราควรใช้ชีวิตอยู่ยังไงให้ตัวเราลำบากใจน้อยที่สุดคะ ถ้าแม่ปรับแก้ไม่ได้ เราจะเป็นคนปรับตัวเองค่ะ
ตอนนี้เราอยากรักษาสภาพจิตใจของตัวเองให้เป็นปกติสุขมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่อยากป่วยเป็นซึมเศร้า เลยตัดสินใจมาปรึกษาค่ะ ไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรกับชีวิตตอนนี้ดี 
ขอบคุณค่ะ