เเม่ชอบคิดว่าเราไม่ชอบเข้าสังคม มีเพื่อนน้อย ตอนนี้เราอยู่มหาลัยค่ะ ไม่รู้จักสร้าง connection อะไรอย่างนี้ เวลาวันรวมญาติเเม่เราจะชอบสังเกตค่ะว่าเราทักใครบ้างรึเปล่า เเต่เราเป็นคนที่ไม่รู้จะคุยอะไร ได้เเค่ไหว้ทักทายตามารยาท เเต่เเม่ก็พยายามให้เราเปลี่ยนบุคคลิกค่ะ เราเลยคิดว่าที่เราเป็นมันปกติรึเปล่า เเต่อยู่ที่มหาลัยเรามีเพื่อนนะคะ ไม่ใช่ไม่มี เเต่อาจจะน้อยไปหน่อย 4-5คนอะไรเเบบนี้ เเต่เราเเค่เป็นคนที่ชวนใครคุยไม่เป็นเเค่นั้นเอง เเต่ทุกครั้งในวันรวมญาติเราจะรู้สึกเกรงตลอดเหมือนเเม่คอยจำผิดตลอด เวลาทะเลาะกันเเม่ก็ชอบยกเรื่องที่เราเป็น introvert ขึ้นมาตลอด บอกให้เราเปลี่ยนบุคลิก ซึ่งเราก็พยามยามเเล้วเเต่มันไม่ใช่ตัวเราเลย  เเม่บอกเราชอบทำตัวหยองๆ  ไม่รู้ว่าทุกคนจะเข้าใจคำว่าหยองๆไหม5555555(ปล.ภาษาบ้านเราเรียกหยองๆ ) 
เเต่เราเป็นคนขี้อายจิงนะ555เเต่ไม่ถึงขนาดมากมายอะไร   อีกอย่างเเม่เราชอบคิดว่าเราเป็นคนไม่ทันโลก เเฮะ5555 เราค่อนข้างจะเป็นเด็กเรียนนิดนึง เวลาเรียนเต็มที่มากนี้อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เเม่คิดว่าเราไม่ทันโลก เเต่ทุกคนต้องเรียนรู้ใช่ไหมล่ะ ไม่มีใครเก่งตั้งเเต่เกิดหรอกทั้งเรื่องเรียน เเละ การใช้ชีวิตตต

ขอคำเเนะนำ เเละ ความคิดเห็นหน่อยค้าบ งื้ออออออ 

เเม่ชอบเอาเรื่องนี้มาติเราตลอดเลย