คืออยากจะเล่าย้อนกลับไปตอนยายยังเป็นสาว ยายได้ตั้งท้องแต่ท้องไม่พร้อม แล้วหูเบาถูกคนรอบข้างบีบให้เอาออก ทําตามเพื่อนเพื่อนบอกอะไรก็ทําตามเพื่อให้แท้งเด็กออกมา แต่แม่ก็ไม่ยอมออก พอคลอดออกมา ยายก็ได้ให้นมแม่ได้ไม่กี่เดือนก็มาหางานทําเพราะถูกทวด(พ่อแม่ของยาย)พูดบีบให้ไปหางานทําที่ได้เงินเยอะไม่ใช่เก็บของป่ามาขาย  ยายก็เลยต้องลงมาหางานทําเลี้ยงครอบครัวส่งเงินให้กับทวด และลูกน้อยของตัวเอง(แม่เรา) เรียกได้ว่ายายแทบจะไม่ได้ดูแลแม่เลย ดิ้นรนหางานทําไปเรื่อยๆสุดท้ายจบที่งานเย็บผ้าเป็นสาวโรงงาน ส่วนมากจะเป็นทวดที่เป็นคนดูแลแม่ แม่โตขึ้นจึงเรียกทวดว่าแม่ เพราะแม่เล่าว่าไม่เคยเห็นหน้าแม่ตัวเองเลย เกิดมาก็เห็นแค่ทวด แต่ละเดือนยายก็ขึ้นไปหาแม่บ้างบางครั้ง แม่ถึงพึ่งมารู้ว่าที่อยู่ด้วยคือทวด แต่แม่นับทวดเป็นแม่ไปแล้วมีความผูกพันธ์มากกว่าอยู่กับยาย ตอนเด็กแม่ก็บอกว่าเฉยๆกับยายรู้ว่ายายเป็นแม่แค่นั้น 
  พอแม่เป็นวัยรุ่น แม่ก็เกิดนอกลู่นอกทางพลาดท้องเรา แม่ก็เล่าว่าไม่ได้ตั้งใจจะมี แต่เราอยู่ในท้องแม่มาได้ 3 เดือนแล้ว จึงยกเลิกการทําแท้ง ช่วงนี้ยายก็ว่าแม่ว่าไปท้องได้ไง พลาดมาได้ไงเพราะไม่อยากให้แม่เป็นเหมือนยายที่เหนื่อยตั้งแต่เด็ก  พ่อก็ไม่รับเราเป็นลูก เพราะก็ทําผู้หญิงอีกคนท้อง พ่อก็เลือกฝั่งนู้น ตอนนี้แม่ก็เลยเศร้าหนักมาก แต่นับถือแม่เลยที่ผ่านช่วงเวลาอันเลวร้ายนั้นมาได้
  พอเราเกิด แม่ก็ให้นมเราแค่6เดือนจากนั้นยายก็รับเลี้ยงเราต่อ ส่วนแม่ก็ออกไปหางานทําแต่ละเดือนก็ขึ้นมาเยี่ยมบ้าง เราจึงติดยายมากก
  พอเราโตขึ้นสัก5ขวบแม่ก็มาเลี้ยงเราต่อ ส่วนยายก็กลับไปทํางานต่อ เราร้องหายายทุกวันเพราะติดยายแม่ก็พาไปเที่ยวหายายบ้าง พอแม่มีสามีใหม่ได้คลอดน้องสาวออกมา แม่ก็ขอให้ยายออกมาเลี้ยงดูหลานๆ คือเรา และ น้องสาว ยายก็ไม่ขัดเพราะอยากช่วยแม่อยากเป็นแม่ที่ดีเพื่อลูก และ หลาน ยายได้ลาออกจากงานเก่าที่ทํา
  พอเราอายุ8ขวบน้องเราก็เริ่มโตได้3ปีแล้วแม่ก็มีเวลาเลี้ยงน้องมากขึ้น เราอยู่ด้วยกัน5คน แต่ยายไม่มีงานทําพ่อและแม่จึงเหนื่อยมากขึ้นเพราะพวกเราเริ่มโตแล้ว จากนั้นก็ย้ายบ้านใหม่คืออยู่หอพักบริษัทลดค่าใช้จ่ายได้เยอะเลย ตอนแรกก็อยู่กันดีแต่เหตุการณ์จะเริ่มเลวร้ายขึ้นต่อจากนี้ ทางบริษัทไม่ให้ญาติที่ไม่ได้ทํางานในบริษัทมาอยู่หอด้วยแล้ว เนื่องด้วยอะไรหลายอย่าง แม่จึงหาห้องเช่าให้ยายด้านนอก ห่างจากหอพักบริษัทไม่ถึงกิโลไปหามาสู่ได้ง่าย ฉันจึงย้ายไปอยู่กับยายแม่ก็ให้เงินเรารายเดือนนะพออยู่สบายเลย ช่วงนี้คือฉันเหมือนเด็กที่มีบ้าน2หลัง ย้ายไปย้ายมา จ-ศ อยู่กับยายเพราะไปรร.แม่ไม่มีเวลาเปียผมให้เพราะเข้างานตี4  ส-อ อยู่กับแม่มาเล่นกับเพื่อนในหอ เป็นแบบนี้วนไป
เป็นเวลา3ปี จากนั้นยายเริ่มขี้เกียดพามาส่งบ้านแม่แล้วเพราะยายต้องทํางาน หาเงินมาจ่ายค่าบ้านอะไรๆมันก็ขึ้น ผ่านไปได้ไม่กี่เดือนฉันเริ่มโตแล้ว ฉันจึงตัดสินใจมาอยู่กับแม่เลยเพราะขี้เกียดไปๆมาๆ แม่จึงหักเงินที่ให้กับยายตอนที่เรายังอยู่กับยายออกมาส่วนนึง ประมาณ1/3 ของจํานวนเงินที่ได้
พอทีนี้ทุกอย่างก็โอเคนะ แต่หลังๆมาอะไรๆมันก็แพงยายต้องทํางานมากขึ้น ลืมบอกว่ายายทํางานอิสระรับเย็บผ้า ที่เราเลือกอยู่กับแม่เพราะขี้เกียดช่วยยายด้วยส่วนนึงเพราะได้เงินน้อย และห่วงเล่นกับเพื่อนที่หอแม่ นานๆเข้า เจ้าของผ้าที่มาให้ยายเย็บก็เปลี่ยนคนเย็บเพราะยายทํางานช้าเพราะยายเราทํางานระเอียดมาก เจ้านายคงไม่ได้สนใจเรื่องทํางานระเอียดไหม สนใจแค่เวลาส่งงาน ยายรายได้หายไปส่วนนึง แต่ก็ยังมีเงินที่แม่ให้ส่วนนึงอยู่ ยายก็หางานทําแต่ไม่มั่นคงมีงานตลอดเหมือนแต่ก่อน ยายต้องใช้จักรเย็บผ้าใหม่ให้เข้ากับเนื้องานที่รับมาต้องใช้เงินมากขึ้นแม่ก็ไม่มีเงิน หลังจากนี้แม่กับยายก็มีปากเสียงกันมากขึ้นเพราะงานของยายไม่มั่นคง ถ้าซื้อจักรใหม่ก็ไม่คุ้มกันงานเพราะงานที่ต้องเย็บมันไม่ได้มีมาตลอด บางเดือนก็เงียบ บางเดือนก็มีมาให้ทํา แม่เลยเสียดายเงิน สุดท้ายแม่ก็ยอมซื้อให้เพราะรําคาญยาย พอนานเข้าก็เหมือนที่แม่พูด งานมันไม่มีมาให้เย็บตลอด จักรนี้ก็มีอยู่เปล่าๆ แต่ก็พอมีคนมาให้เย็บบ้างกระจุกกระจิก ยายก็ดิ้นรนหางานเพิ่มเหนื่อยมากขึ้าน  และยายก็ต้องการนู้นต้องการนี้มีแต่เรื่องเสียเงิน แม่ก็ทํางานมาก็เหนื่อยเงินเดือนก็น้อย จึงมีเรื่องเถียงกันตลอดๆ หลังๆมา ณ.ปัจจุบัน2566 ค่าไฟก็แพงมากขึ้น งานก็ไม่มีรองรับ บริษัทแม่ก็เหมือนจะ
เจ้งบ้างไม่เจ้งบ้าง ไม่มีเงินเก็บให้พวกเราเรียนเลย มีแต่เรื่องหนี้ เรื่องจ่าย แถมทวดก็มาไม่สบาย ยายก็มาเกาะแกะอยู่นั่นแหละ  เงินเดือนที่ได้แต่ละเดือนแม่แทบจะไม่ได้ใช้เอง ส่งให้คนนู้นคนนี้ แม่เลยขอหักเงินยายจากเดือน4000 เหลือ 3500 และตอนนี้ก็เหลือ3000 เพราะต้องส่งไปให้ทวดใช้รักษาตัว แม่ก็รําคาญยายมากขึ้น เพราะยายต้องการนู้นต้องการนี้อยู่ตลอด มันเป็นเรื่องจําเป็นนะ แต่แม่ก็ไม่มีจะให้ ยายก็ทํางานทําไมไม่เก็บตังใช้เอง เอาตังไปใช้สุรุ่ยสุร่าย(ในความคิดแม่) หลักจากนั้นแม่ก็คุยกับยายน้อยลง รําคาญมากขึ้น เห็นหน้าก็เบื่อ พยายามไม่คุยด้วยเวลายายคุยด้วยเพราะแม่ชอบตะคอกใส่ยาย ชอบด่ายาย แม่เลยบอกเราว่าให้ไปบอกยายว่าไม่ต้องคุยกับแม่ (เพราะแม่ก็คงไม่อยากว่ายายหรอก) ด้วยความที่ยายเป็นแม่เวลามาหาก็อยากจะคุยกับลูก(แม่) แต่แม่ก็ไม่คุยด้วยเพราะเลี่ยงการปะทะ ยายก็เป็นห่วงอยากบอกอยากสอนเวลาแม่มีปัญหาแม่ก็หูทวนลม แถมว่าไปตลอด แม่คุยกับคนอื่นดีมากแต่พอกับยายจะมีเรื่องขึ้นเสียงตลอด จนยายน้อยใจด่าแม่ไป แม่ก็รําคาญยาย×10 หน้าก็ไม่อยากจะมอง พอเห็นยายมาแม่ก็ออกไปคุยกับเพื่อนบ้านเลี่ยงหน้ายาย แม่บอกว่าแม่เกลียดยาย ยายไม่เคยจะเลี้ยงดูแม่ตอนเด็กส่งเงินมาให้ไม่กี่บาทไม่พอใช้เพราะทวดมีลูกมีหลานหลายคน เสื้อผ้าก็ไม่ได้เหมือนเด็กคนอื่น พอโตมาก็จะให้แม่เลี้ยงทั้งที่ยายก็ไม่ได้แก่มาก (แม่เล่ามา) ฉันจึงเล่าในส่วนของยายให้ฟังว่ายายลําบากแค่ไหน (แม่ก็หูทวนลม)
แม่คงเกลียดยายเข้าไส้จริงๆ เนื่องด้วยยายทําให้แม่ลําบากใจหลายอย่าง เราเล่าไม่หมดหรอกแต่ยายเราทําจริงๆ เราเป็นหลานเรายังอายที่ยายทําแบบนี้ วันนั้นยายมาหาแม่แม่ก็หลบหน้า ไม่คุยด้วยยายคงจะอัดอั้นเลยด่าไปว่า "กูแม่นะทําไมต้องหลบหน้าขนาดนี้ ทําไมคุยกับคนอื่นดีจัง ไม่เห็นเหมือนคุยกับแม่บ้าง " แม่ก็ฉุนมากขึ้นก็เลยด่ายายไปต่างๆนาๆที่ผ่านมาเหนื่อยแค่ไหน ต้องส่งเงินให้ทั้งที่ก็ไม่ได้แก่มากหางานทํายังได้ยายก็ไม่หา พอตอนนี้เริ่มแก่บริษัทต่างๆใครมันจะรับ ตอนให้หาไม่หาจะเอาแต่เย็บผ้าที่ตัวเองถนัด พูดไปต่างๆนาๆ จนยายร้องไห้กลับบ้าน โพสต์ว่าแม่ และโทรเล่าให้เราฟังต่างๆนาๆ เราเข้าใจยายนะแต่ยายไม่ควรโพสต์ประจานลูกตัวเอง และก็เข้าใจแม่ด้วย เรากับน้องเหมือนเป็นคนตรงกลาง อยู่กับแม่แม่ก็ว่ายายให้เราฟัง อยู่กับยาย ยายก็ระบายให้ฟังว่าทําไมแม่ถึงทําแบบนี้กับตัวเอง ทําไมถึงไม่เคยรักยายมีแต่คําด่ามาตลอด ฉันเหนื่อยที่ต้องมาอยู่ตรงกลางระหว่างพวกเขา จนเก็บมาคิดซํ้าๆว่าทําไมพราะอะไรอยู่วนไปฉันอยากโตเพื่อที่จะส่งเงินให้ยายใช้มากๆ แม่จะได้ไม่ลําบากยายจะได้สบาย ฉันอยากให้พวกเขารักกัน ยายรักแม่มาก รู้สึกผิดมาตลอดที่ไม่ได้เลี้ยงไม่ได้เป็นแม่ที่ดี ยายจึงเอามาทดแทนกับพวกเราที่เป็นหลาน และคอยช่วยแม่ แต่ตอนนี้แม่ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากยายแล้วเพราะแม่โตแล้วในสายตาแม่สิ่งที่ยายทําให้มีแต่ทําให้ลําบากใจ เวลายายโทรมาทุกเดือนเพื่อขอเงิน แม่ก็มักจะบ่นให้ฟังตลอดว่า เหนื่อย เหนื่อยมากไม่อยากเป็นลูกของยายแล้ว อยากออกไปไกลๆ แม่อยากหาเงินแล้วใช้เงินเองบ้าง ไม่ใช่หาเงินมาแต่ละเดือนก็หมดไปกับหนี้ และก็ยาย แม่บอกว่าอยากหาเงินมาเยอะๆและส่งให้ยายใช้จนหนําใจไม่ต้องมายุ่งกันอีก ฉันเห็นใจแม่เพราะแม่ก็ทํางานหาเงินเลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็กๆเหมือนกัน หลังๆมา ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่าทําไมแม่ถึงไม่ชอบยาย เพราะการแสดงความรักของยายมันมากเกินไป ฉันก็โตแล้วไม่ได้สนิทกับยายเหมือนเมื่อก่อน+แม่ชอบว่ายายให้เราฟังแล้วมันเป็นเรื่องที่จริงเราก็รู้สึกได้  เรารักยายนะแต่เราก็ไม่ชอบเหลือเกินที่ยายเป็นคนแบบนี้  ยายเป็นยายที่ดีแต่เป็นแม่ที่ไม่ดี แม่เป็นแม่ที่ดีแต่เป็นลูกที่ไม่ดี แม่บอกว่าถ้าเราโตไปเราคงจะด่าว่าแม่เหมือนกันเหมือนที่แม่ทํากับยาย แม่บอกถ้าแม่แก่แม่จะไม่มาเป็นภาระให้เรากับน้องเหมือนที่ยายทํา เราสงสารแม่และยายจัง คนเราจะเกลียดแม่ได้จริงๆหรอคะ เราพยายามให้แม่ลดทิฐิลง ปล่อยวางให้มากขึ้น แต่เวลายายมายายก็ชอบทําให้พวกเราลําบากใจจริงๆ เราเป็นหลานที่ไม่ดีจริงๆเรารักยายแต่เราอยู่กับยายเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว😢 ตอนนี้ได้แต่ภาวนาให้ยายกับแม่อยู่กับฉันไปนานๆตราบชั่วฟ้าดินสลาย รอดูวันที่ฉันสําเร็จการศึกษา อยู่จุดสูงสุด ฉันจะให้ยายกับแม่ได้สบาย เรียนจบมาสูงๆมีงานมีเงินที่ดี พวกท่านจะได้พัก และมีความสุขบ้าง