สวัสดีค่ะ ขอมาเล่าปัญหาของครอบครัวของหนูให้ฟังนะคะ   
เรื่องมีอยู่ว่าหนูรู้สึกน้อยใจที่ยายไม่เข้าใจความรู้สึกหนูเลย  ยายมีลูกอีกคนที่อายุห่างจากหนู 1 ปี ที่หนูต้องมาอยู่กับยายเพราะว่าแม่ไม่สนใจค่ะ แม่ไม่เคยสนใจเรื่องของหนูเลยแม่สนใจแต่แฟนใหม่แม่ มีหลายเรื่องที่หนูอยากระบายแต่ระบายไม่ได้เพราะหนูรู้ว่ายายจะเสียใจมากๆเพราะหนูเคยเป็นคนที่อดทนมาตั้งแต่เด็กๆทั้งถูกลูกยายใช้งานทั้งเอาของที่หนูมีดีๆไปใช่โดยไม่ขอยายก็ยังใช้หนูด้วยเพราะหนูเป็นคนเดียวที่ทำอะไรหนักๆได้ในบ้านเพียงแค่อายุไม่ถึง10ขวบยายรู้ว่าลูกยายให้งานไม่ได้ยายเลยหันมาใช่หนูมาพึ่งหนูหนูทั้งอดทนทั้งไปแอบร้องไห้คนเดียวจนวันหนึ่งหนูถามยายว่าทำไมถึงเรียกใช้แต่หนูไม่ใช้ลูกยายบ้าง (ลูกยายเป็นผญ.นะคะ) ยายกลับร้องไห้ว่าทำไมหนูถึงคิดแบบนี้มันทำให้ยายเสียใจยายแกร้องไห้ไม่หยุดเลยค่ะแกไม่ได้บอกเหตุผลอื่นนอกจากหนูคือคนที่จำเป็นต้องทำเพราะเป็นที่พึ่งเดียวที่ยายใช้ได้ ตั้งแต่นั้นมาหนูถึงเก็บความรู้สึก อิจฉา โกรธ ที่อะไรๆลูกยายก็ได้ของที่อยากได้ตลอดต่างจากหนูที่ต้องทำงานเเลกกับของที่อยากได้ บางครั้งหนูมีของดีๆที่ได้มาจากการที่หนูช่วยยายขายของ ลูกยายมักจะเอาของหนูไปใช่แม่แต่เสื้อผ้า ชุดชั้นใน และของหลายๆอย่างหนูเคยบอกให้ยายช่วยพูดให้แล้วแต่ก็ไม่ได้ผลอะไรเลย จนตอนที่หนูอายุ 14 ปี หนูเริ่มเป็นวัยรุ่นเริ่มมีเพื่อนเริ่มมีความคิดเป็นของตัวเองหนูจึงเริ่มทะเละกับตากับยายเหตุผลเพราะยายกับตาคิดว่าหนูเริ่มนิสัยไม่ดี ทั้งๆที่หนูแค่อยากแสดงความคิดเหตุ อยากจะพูดแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะภาพที่หนูทำให้ยายร้องไห้ตอนนั้นมันติดตาหนูมากจนไม่อยากทำให้แกเสียใจเพียงเพราะความรู้สึกโกรธแค้นที่มีต่อลูกสาวของแกนั้นวันมันยิ่งหนักขึ้นจนหนูเริ่มทนไม่ไหว สมองมันเริ่มคิดเองได้ว่าชีวิตนี้มันแย่แค่ไหน พ่อก็ทิ้ง แม่ก็มีสามีใหม่ไม่สนใจลูก ยายที่เอาแต่ตามใจลูกสาวจนไม่เห็นความทุกข์ทรมารของหลานที่ไม่ค่อยมีคนเอาใจใส่สภาพครอบครัวเเบบนี้มันเริ่มหล่อหลอมให้หนูเริ่มนิสัยแย่เริ่มมีแต่ความทุกข์มีเรื่องราวมากมายให้คิดทำให้ปวดหัวจนอยากตายไวๆเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเด็กที่มีอายุแค่ 16 ปี เริ่มจะรับความรู้สึกพวกนี้ไม่ไหวพอหนูแค่อารมณ์เสียที่ลูกสาวยายมายุ่งกับชีวิตส่วนตัวหนูเลยชอบทำนิสัยที่ประขดไม่พอใจก็ประชดเอาเพราะพูดออกไปไม่ได้ทำได้แค่กัดฟันทนต่อไปยายก็ด่าอยากเอาเป็นเอาตายว่าหนูทำงานแค่นี้แล้วเหนื่อยมากหรอทั้งที่ไม่ใช่เรื่องนั้นสักเท่าไหร่แต่หนูก็เข้าใจความรู้สึกยายนะว่ายายรู้สึกยังไงแต่ยายไม่เคยมองความรู้สึกหนูเลย

หากมีผู้ใหญ่ใจดีหรือพี่ๆน้องๆทุกคนมีควาคิดที่จะแก้ปัญหาพวกนี้ออกไปได้ช่วยบอกกันหน่อยนะคะ