สมัยประถมต้นกลุ่มเรามี 3 คน แต่กลายเป็นว่าอยู่ดีๆ เพื่อนคนนึงก็นินทาเรากับอีกคน ทำให้เราต้องแกล้งทำตัวแข็งแกร่งแล้วก็พยายามปลีกตัวออกมาอยู่คนเดียวมาโดยตลอด ไม่รู้เพราะเป็นเด็กรึเปล่าที่ชอบจับกลุ่มนินทากันเองในกลุ่ม ต่อให้เจอเพื่อนกลุ่มใหม่ๆก็เหมือนๆกันหมด รู้ตัวอีกทีเรากลายเป็นคนที่ชอบปลีกตัวไปอยู่คนเดียวตลอดเวลา ตอนมัธยมปลายเราย้ายมาเรียนที่กรุงเทพแล้วนะคะ เพื่อนทุกคนนิสัยดีมากๆ แต่ก็ยังติดนิสัยสันโดดอยู่ ยิ่งขึ้นมหาลัยพอแยกกันเรียนเรายิ่งทำทุกอย่างด้วยตัวคนเดียว ไม่มีเพื่อนสนิท กลายเป็นพอตอนนี้ไม่มีคนที่เรียกว่าเพื่อนเหลือในชีวิตสักคนเลยค่ะ ไม่ได้ติดต่อใคร มีคนที่พยามยามติดต่อเราอยู่บ้างแต่เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนสมัยประถมแล้วเรารู้สึกว่าเค้าค่อนข้าง toxic เลยเลือกที่จะตัดออกดีกว่า มีอะไรก็คุยแค่กับแฟนหรือครอบครัว บางทีก็รู้สึกเหงาอิจฉาคนที่มีเพื่อนสนิทบ้าง แต่เหมือนเราติดนิสัยชอบอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียวไปแล้ว กลายเป็นคนเงียบมากๆ คิดเยอะมากกว่าจะพูดอะไรออกไป ถ้าต้องทำงานร่วมกับคนใหม่ๆ รู้สึกเลยว่าเป็นคนปิดกั้นตัวเองไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราชอบอะไร รู้สึกยังไง ใครเข้าใจผิดก็ไม่แก้ไขไม่แก้ตัว กลายเป็นคนหน้าตายไปเลย บางทีก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ไม่เป็นมิตรเอาซะเลยไม่ทักทาย ต้องทำงานร่วมกันเป็นเดือนเราถึงจะกล้าเป็นตัวเองมากขึ้น ถ้าเมื่อไหร่ก็ตามที่ต้องไปทำงานร่วมกับคนที่เรารับรู้ได้ว่าเค้าไม่ค่อยชอบเราเพราะเราเป็นคนเงียบเราก็จะยิ่งเงียบไปกันใหญ่

ปัญหาที่พบตอนนี้คือเราบังเอิญต้องทำงานร่วมกับแผนกอื่นสัปดาห์นึง ปรากฏว่าเรารับรู้ได้ว่าเค้าไม่ค่อยชอบเรามันทำให้เรารู้สึกแย่มาก ก็เลยยิ่งเงียบๆม่คุยกับใคร งานก็ออกมาไม่ดี มันทำให้เราดาวน์ไปหลายวันจนถึงตอนนี้เลย ถึงแม้ว่าจะไม่ต้องทำงานร่วมกันอีกแล้วก็ตาม จะทำยังไงดีคะ เราอยากแก้นิสัยไม่เป็นมิตรของตัวเอง