สวัสดีค่ะ ตาม หัวข้อกระทู้เลยค่ะ เราไม่ได้อยากให้ใครมาสงสารหรือเห็นใจเราแค่อยากขอคำปรึกษาและให้เราได้ระบายความในใจที่อัดอั้นมานานมาก  คือเรื่องมีอยู่ว่าเราอยู่กับพ่อแม่ ตั้งแต

ระบาย หลังจากไม่สามารถระบายได้เลย เพราะผชรอ เอาเรื่องเราไปเล่าให้ คนอื่นฟังเรื่อย เรารู้สึกชีวิตไม่มีเซฟโซฟ พอเล่าทุกเรื่องให้แม่ฟัง แม่ก็เล่าพ่อฟัง ดูทรงไม่พอใจพ่อแม่ไม่พอใจหรอก ไม่เป็นท่าทำอ

อยากให้ตายกันมาก็ใช่ไหมเอาแต่บ่นเอาแต่ว่ากันเอาแต่ทำร้ายร่างกายกันไม่ฟังเหตุผลกันบ้างเลยอะพอพูดเสียงปกติก็บอกว่าขึ้นเสียงหรือไม่ก็บอกว่าแอ็บพอพูดเบาๆก็บอกว่า อมอะไรไว้ในปากทำดีแค่ไหนก็ไม่เคยเห็นค่ามีแ

ความงามนั้นคือสิ่งที่ยิ้มได้ เป็นความหมายในใจให้สดใส ทั้งความดีซื่อสัตย์ที่ใส่ใจ มีน้ำใจมอบให้กันทุกทุกวัน รอยยิ้มที่จริงใจมีค่ายิ่ง เหมือนดั่งฟ้าเปล่งประกายดูสดใส เพียงคำพูดดีดีที่เข้าใจ ชะโลมจิตให้

ตอนนี้หนูรู้สึกแย่มากๆ ทุกนี้เจอแต่เรื่องแย่ๆเข้ามาในชีวิตจนหนูเริ่มไม่อยากมีชีวิตอยู่มากๆเลยค่ะ อยากระบายครส.ให้ใครสักคนนึงฟังมากๆ แต่ไม่มีใครพอจะเป็นเซฟโซนให้หนูได้ในตอนนี้เลยค่ะ หนูเลยอยากมาระบายเร

“ในฐานะพลเมืองโลก ฉันเชื่อมั่นว่าทุกคนมีสิทธิในการศึกษา” —   เกี่ยวกับศรัทธาเกี่ยวกับผู้คนเกี่ยวกับการศึกษา 2 แบ่งปัน “สิ่งสำคัญคือรัฐบาลต้องจัดให้มีการศึกษาที่ตรงกับความ