ผมพึ่งโดนเเฟนบอกเลิก เพราะสไตล์ชีวิตเราเเต่งต่างกันในระดับนึง
ต้นเหตุของเรื่องที่เลิกกันเป็นเพราะผมเป็นคนที่เพื่อนน้อย เป็นคนเก็บตัว เวลามีเเฟนก็เลยออยากให้เเฟนสนใจ เเต่เหมือนว่าเเฟนผมเขาอยากจะมีเวลาส่วนตัวซึ่งพอผมเป็นเรียกร้องความสนใจเเล้วพอเค้าให้เวลาไม่ได้เค้าก็รู้สึกเเย่ เราเคยทะเลาะกันเรื่องนี้ครั้งนึงเเล้วคับก็พยายามปรับเข้าหากันสักพักนึง จนช่วงนึงที่ทะเลาะกันบ่อยๆ เเล้วเค้ามีงานกับสอบที่ต้องทำผมก็เรียกร้องความสนใจไปตามปกติ (เเต่ไม่ได้จริงจังนะคับเพราะรู้ว่าเค้ามีสิ่งที่ต้องทำ เรียกร้องเหมือนเเฟนหลายๆคู่ทั่วไปน่ะคับ) เเต่เค้าก็ตอบผมเเบบถามคำตอบคำ ผมก็พอรู้นะครับว่าเหมือนเค้าเปลี่ยนไปอาจจะด้วยเพราะช่วงนั้นทะเลาะกันบ่อย จนผมบอกเค้าว่าเค้าดูเปลี่ยนไปก็เลยได้ลองคุยกันดูจนสุดท้ายเค้าก็บอกว่าอยากจะพอเเค่นี้โดยให้เหตุผลว่าสไตล์ชีวิตมันเเตกต่างกัน เเละเค้าไม่สามารถปรับได้อีกเเล้ว ซึ่งผมก็พยายามขอโอกาสให้ผมลองปรับคนเดียวดูน่ะครับ เพราะผมรักเค้ามากผมคิดว่าผมสามารถที่จะปรับเรื่องนี้เเล้วทำให้มันดีขึ้นได้ คือช่วงก่อนที่จะทะเลาะกันทุกอย่างมันดีมากๆเลยครับ เเต่เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิมเเล้วครับเค้าบอกว่าเค้ารู้สึกว่าถ้าเลิกกันไปมันน่าจะดีต่อตัวเค้ามากกว่า ผมเลยถามว่ามันมีโอกาสที่จะได้กลับมามั้ยเค้าก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกัน
ผมยังรักเค้าอยู่ รู้สึกว่าเค้าเป็นทุกอย่างสำหรับผมเลย พอไม่มีเค้ารู้สึกโลกนี้มันหม่นเทาๆ ผมยังอยากที่จะกลับไปคุยเหมือนเดิม อยากที่จะปรับตัวเข้าหาเค้าอีกครั้ง เเต่ก็ไม่กล้าทักไปเพราะตอนเค้าบอกเลิกก็เคยขอโอกาสไปเเล้วเเต่เค้าบอกมาเเบบนั้นกลัวทักไปก็มีเเต่จะทำให้เค้ารู้สึกเเย่กว่าเดิม ผมเสียใจมากจริงๆคับอยากจะทักไปคุยเหมือนวันก่อนๆอยากถามไถ่เรื่องต่างๆ เมื่อวานเรายังมีเค้าอยู่เลยเเต่ตอนนี้ไม่มีเเล้ว ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้เค้ากลับมาผมจะปรับตัวให้ดีขึ้นเเต่ก็รู้ว่าคงเป็นไปได้ยากเเล้วครับ
ตั้งกระทู้เพราะอยากระบายกับขอคำเเนะนำในการเดินหน้าต่อคับตอนนี้รู้สึกเคว้งมากๆ เมื่อก่อนมีเค้าคอยสอนอะไรหลายๆอย่างเป็นเเรงบันดาลใจในการทำอะไรมากมาย เเต่ตอนนี้เค้าไม่อยู่เเล้วคับ
ผมพึ่งโดนเเฟนบอกเลิก เพราะสไตล์ชีวิตเราเเต่งต่างกันในระดับนึง
ต้นเหตุของเรื่องที่เลิกกันเป็นเพราะผมเป็นคนที่เพื่อนน้อย เป็นคนเก็บตัว เวลามีเเฟนก็เลยออยากให้เเฟนสนใจ เเต่เหมือนว่าเเฟนผมเขาอยากจะมีเวลาส่วนตัวซึ่งพอผมเป็นเรียกร้องความสนใจเเล้วพอเค้าให้เวลาไม่ได้เค้าก็รู้สึกเเย่ เราเคยทะเลาะกันเรื่องนี้ครั้งนึงเเล้วคับก็พยายามปรับเข้าหากันสักพักนึง จนช่วงนึงที่ทะเลาะกันบ่อยๆ เเล้วเค้ามีงานกับสอบที่ต้องทำผมก็เรียกร้องความสนใจไปตามปกติ (เเต่ไม่ได้จริงจังนะคับเพราะรู้ว่าเค้ามีสิ่งที่ต้องทำ เรียกร้องเหมือนเเฟนหลายๆคู่ทั่วไปน่ะคับ) เเต่เค้าก็ตอบผมเเบบถามคำตอบคำ ผมก็พอรู้นะครับว่าเหมือนเค้าเปลี่ยนไปอาจจะด้วยเพราะช่วงนั้นทะเลาะกันบ่อย จนผมบอกเค้าว่าเค้าดูเปลี่ยนไปก็เลยได้ลองคุยกันดูจนสุดท้ายเค้าก็บอกว่าอยากจะพอเเค่นี้โดยให้เหตุผลว่าสไตล์ชีวิตมันเเตกต่างกัน เเละเค้าไม่สามารถปรับได้อีกเเล้ว ซึ่งผมก็พยายามขอโอกาสให้ผมลองปรับคนเดียวดูน่ะครับ เพราะผมรักเค้ามากผมคิดว่าผมสามารถที่จะปรับเรื่องนี้เเล้วทำให้มันดีขึ้นได้ คือช่วงก่อนที่จะทะเลาะกันทุกอย่างมันดีมากๆเลยครับ เเต่เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิมเเล้วครับเค้าบอกว่าเค้ารู้สึกว่าถ้าเลิกกันไปมันน่าจะดีต่อตัวเค้ามากกว่า ผมเลยถามว่ามันมีโอกาสที่จะได้กลับมามั้ยเค้าก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกัน
ผมยังรักเค้าอยู่ รู้สึกว่าเค้าเป็นทุกอย่างสำหรับผมเลย พอไม่มีเค้ารู้สึกโลกนี้มันหม่นเทาๆ ผมยังอยากที่จะกลับไปคุยเหมือนเดิม อยากที่จะปรับตัวเข้าหาเค้าอีกครั้ง เเต่ก็ไม่กล้าทักไปเพราะตอนเค้าบอกเลิกก็เคยขอโอกาสไปเเล้วเเต่เค้าบอกมาเเบบนั้นกลัวทักไปก็มีเเต่จะทำให้เค้ารู้สึกเเย่กว่าเดิม ผมเสียใจมากจริงๆคับอยากจะทักไปคุยเหมือนวันก่อนๆอยากถามไถ่เรื่องต่างๆ เมื่อวานเรายังมีเค้าอยู่เลยเเต่ตอนนี้ไม่มีเเล้ว ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้เค้ากลับมาผมจะปรับตัวให้ดีขึ้นเเต่ก็รู้ว่าคงเป็นไปได้ยากเเล้วครับ
ตั้งกระทู้เพราะอยากระบายกับขอคำเเนะนำในการเดินหน้าต่อคับตอนนี้รู้สึกเคว้งมากๆ เมื่อก่อนมีเค้าคอยสอนอะไรหลายๆอย่างเป็นเเรงบันดาลใจในการทำอะไรมากมาย เเต่ตอนนี้เค้าไม่อยู่เเล้วคับ