ก็คือผมเเอบชอบสาวหล่อหรือทอม  ก็คือความชอบของคนเรามันต่างกันก็ช้วยเค้าใจผมด้วย
ก็คือตอนที่ผมเจอเค้าครั้งเเรกผมก็ชอบเค้าเเล้วพยายามจีบเค้ามาตลอด1ปี  เเล้วผมก็บอกเค้าว่าผมอะชอบเค้าเเล้วก็คือก็เป็นได้เเค่เพื่อนกัน
เเต่เมื่อคนอื่นๆรู้ก็มาล่อผมกับเค้ามากมายหลายเดือนผมก็คิดมานานเเล้วว่าผมจะเลิกยุ่งกับเค้าเเล้วไปหาเเฟนไห้ได้เพื่อไห้คนอื่นๆไม่ไปล่องหรือสนใจเค้า
เเล้วตอนนี้ผมก็เลิกยุ้งกับเค้าเเล้วผมไม่กวนหรืออะไรไม่เเม้เเต่จะทักไปหาเค้าหรืออะไร เเล้วจากความที่ว่าผมต้องเลิกยุ้งกับคนที่ผมชอบเพื่อไห้เค้าไม่โดนล่อ ตอนผมนึกถึงเค้าหรือหน้าเค้าโพ่ขึ้นมาในหัวหรือคิดถึงเค้าผมจะรูสึกเเพนิคเเละเคลียดมากๆ
เเละการที่ทำไห้ผมหายจากการเเพนิคก็คือการต่อยกำเเพงจนมือของผมมีเลือดไหลออกมา เเต่ไม่รู้ผมเป็นอะไรผมควบคุมตัวเองไม่ได้
เเล้วผมก็ไดกินเลือดตัวเองเค้าไป ตอนนั้นผมคิดว่าผมทำอย่างนั้นเพื่อไห้ผมสนใจอย่างอื่นจนเค้าไม่ได้อยู่ในหัวของผมมันเป็นอารมชั่ววูบที่ผมกินเลือดตัวเองไป เเต่กินไปเเล้วผมรู้สึกว่าลืมเค้าเเล้วมาสนใจที่เลือดตัวเอง ครั้งอื่นๆที่ผมนึกถึงเค้าผมก็จะต่อยกำเเพงเเรงๆจนตอนหลังๆผไม่รู้สึกเจ็บเเล้ว
เเต่มันอาจเป็นปมของผมที่ไม่มีวันลืม เเล้วการต่อยกำเเพงหรือทำร้างร่างกายไห้ลืมเรื่องๆหนึงจนเเทบจะเป็นปกฎิของผม
เเล้วผมทำถูกรึป่าวเเล้วการทำาร้ายร่างกายเพื่อไห้ลืมเรื่องๆหนึ่งมันดีรึป่าว