เราเป็นคนบ้านนอกคนนึงค่ะ(แถวภาคใต้)ที่ได้มีโอกาสกลับบ้านในช่วงหยุดยาวของสงกรานต์ เเถวบ้านเริ่มเปลี่ยนแปลงไปเป็นแบบชุมชนเมืองมาดขึ้น มีห้างสรรพสินค้ามากขึ้น แต่ตลาดเช้าก็ยังเป็นแหล่งช๊อปปิ้งยอดนิยมเหมือนเดิม เพราะมีของที่สดและหลากหลายตามStyeวิถีบ้านๆมากกว่า 
แต่เอาเข้าจริงป้าน้าๆแถวบ้านไม่ได้จับจ่ายซื้อกับข้าวทุกวันหรอก เพราะพวกเค้ามีวิธีที่ไม่ลับ ที่เรากำลังจะบอก  นั่นก็คือ...😏
      หาเอาเเถวๆรอบๆบ้านตัวเอง และเเถวบ้านเพื่อนเอานั่นเเหละ😁
    ใช่ค่ะ   วิถีแถวบ้านเราเป็นแบบนี้   อะไรที่ไม่ต้องซื้อก็หาแถวบ้านนี่แหละ ปลูกกินเองบ้างขอแบ่งปันจากข้างบ้านบ้าง
เช้านี้แม่เราออกไปหากับข้าวแต่เช้า   ผักกาดเขียวเอง  แตงโมครึ่งลูกเอย  ตำลึงมามัดใหญ่ๆที่ยังมีมดแดงติดอยู่และผักอื่นๆนิดๆหน่อยๆจนเรางงว่าเช้านี้แม่จะทำอะไรกินเพราะได้มาเยอะและ หลากหลายมาก 😆   ก่อนหน้านั้นในขณะที่เรานั่งจิบกาแฟยามเช้ารอแม่อยู่ที่บ้านเราก็ได้เจอป้าคนนึงจอดมอไซร์แล้วตะโกนจากถนนหน้าบ้านถามเราว่า ที่บ้านมีมะละกอมั้ย   ด้วยสำเนียงใต้  เราบอกว่ามี มาเอาต่ะ  แกเลยเเบ่งข้าวโพดหวานที่เพิ่งได้มาจากร้านป้าสาว ให้เรา3 ฝัก (ถ้าในเมืองถ้าต้มแล้วเราว่าราคาน่าจะฝักละแระมาณ20-25บาทมั้ง)  //แต่เราได้ฟรีแลกกับมะละกอน้อย1ลูก😆   นั่งสักพักเราก็สังเกตุเงาตะคุ่มๆอยู่ข้างดงต้นระกำข้างบ้านเรา แล้วมีเสียงตะโกนเเบบสำเนียงใต้อีกเเล้ว 😁  ว่า..   "เฮนี่   ลูกกำสุกแล้วนิม้ายใครแลเลย"  (เฮ้ยนี่  ระกำสุดแล้วเนี้ยะ ทำไมไม่มีใครดูเลย)
ดงระกำนั่นไม่ใช่ของบ้านเราน่ะ  แค่ติดกับบ้านเรา  🤪 เพราะแถวบ้านเราไม่ค่อยมีการก่อกำแพงกั้นระหว่างบ้าน   เพื่อนบ้านจึงเดินลัด ไปมาหาสู่กันได้  สุดท้ายแกก็ตัดมาไว้ที่บ้านเรา แล้วเก็บกลับบ้านตัวเองไปเเค่ไม่กี่ลูกเพราะแกบอกจะเอาไปแกงส้ม  ก่อนกลับ แกก็เดินไปขุดขมิ้น กับเด็ดยอดมันเทศ ข้างบ้านเราไปนิดหน่อย 
    นี่เเหละวิถีบ้านๆ ของเพื่อนบ้านแถวระเเวกบ้านเรา ที่เรามองว่าน่ารัก  เป็นวิถีสังคมที่แบ่งบันกัน  บ้านใครมีอะไร เหลือกินเหลือใช้ก็แบ่งบันกัน  บางวันแทบจะไม่ต้องซื้อกับข้าวเลย ยกเว้นพวกเนื้อสัตว์ที่อาจจะต้องไปซื้อในตลาดบ้าง 
     แล้วเพื่อนๆที่บ้านอยู่ต่างจังหวัดล่ะ เป็นยังไงมั่ง  เข้ามาแบ่งปันเล่าให้ฟังหน่อยค่ะ😁