ไม่รู้ว่าครอบครัวใครเป็นบ้าง คือแม่เราย้ายไปทำงานต่างประเทศ เราเลยต้องมาอยู่กับยาย ตั้งแต่จำความได้คือเราเกลียดครอบครัวตัวเองมากๆ คือเขาชอบต่อว่าเรา หลายๆครั้งชอบพูดว่า “ เรียนไปทำไม อยู่เป็นเลี้ยงควายโง่ๆอยู่บ้านยังดีกว่า เป็นผู้หญิงก็ต้องทำงานบ้าน ไม่ใช่หน้าที่เราที่ต้องทำงาน ” พอเราทำดีก็ไม่เคยมอง เอาแต่เรื่องที่ทำเราทำไม่ถูกใจมาพูด น้องเรียนเก่งทำเกรดดี ก็บอกเราว่าทำตัวมีประโยชน์เหมือนน้องบ้าง เราก็ทำเกรด 3-4 ทุกเทอมแต่ก็ไม่เคยสนใจแล้วก็บอกว่าเราไม่มีประโยชน์ อยู่ไปก็รกโลก “ เรียนเฉยๆจะไปเหนื่อยอะไร สู้ออกมาทำงานหาเงินแบบคนอื่นเขาไม่ดีกว่าหรอ เขาเรียนไม่จบก็รวยได้ ” ก็คิดแต่แบบนี้แหละ มองแต่ความสำเร็จของเขา แล้วรู้ไหมว่าเขาต้องเหนื่อยขนาดไหนกว่าจะมาถึงจุดนี้ ไม่ใช่ทุกคนที่จะประสบความสำเร็จ เรียนจบก็ไม่ใช่จะรวย แต่แค่ช่วยให้มีโอกาสมากขึ้น ไม่ต้องรวยก็ได้ แค่อยู่แบบไม่อดก็พอ ไปร.ร.ก็ใช่ว่าจะไม่เหนื่อย ทั้งโดนแกล้ง บูลลี่ อะไรก็ไม่รู้ เพราะครูเอาแต่ชมว่าเรียนเก่งหรือเปล่า ถึงโดนแบบนี้ ถ้าเป็นแบบนี้ก็ขอเรียนเกรดแย่ดีกว่า ที่ทนอยู่มาขนาดนี้ก็เพื่อแม่ทั้งนั้น