ขออนุญาตเล่าประสบการณ์นะคะ 🥲
คือเราโตมากับปู่และย่าเพราะตอนนั้นเราอายุ7-8ขวบประมาณป.1-2พ่อกับแม่แท้ๆของเราทะเลาะกันบ่อยจนหย่าร้างกันไปเราก็อยู่กับพ่อมาถึง10ขวบคือป.5พ่อเราได้ส่งเรามาที่ต่างจังหวัดมาฝากให้อยู่ปู่กับย่าดูแล พ่อเราได้ไปทำงานต่างประเทศ เราอยู่กินมากับปู่ย่า เงินที่เขาเลี้ยงดูก็เป็นเงินของอาคนโต เค้าชอบด่าเราเวลาทำไรไม่ได้ดั่งใจ แกเป็นคนที่ชอบคนกระตือรือร้น รู้นะคะว่าที่ด่าเค้าอยากสอนให้เราเป็นคนแบบไหน จนอยู่มาถึงม.3 เค้าชอบพูดว่า จบแค่ม.3พอให้หาผัวเลยไม่ต้องเรียนต่อตอนนั้นเราร้องไห้ทุกวัน ตอนม.3เราเกเร เกเรที่ว่าชอบหนีเที่ยวอยากใช้ชีวิตวัยรุ่นที่คนอื่นเป็น ชอบเที่ยว เกรดก็ตก จบม.3เห็นเกรด2.64 ตลอดเรียนมามีแค่ครั้งนี้เกรดตกสุด เลยตั้งใจคิดว่าถ้าเขาให้เรียนต่อจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่พอปิดเทอมได้มากรุงเทพ หลังจากนั้นก็คิดว่าเขาไม่ให้เรียนต่อจริงๆเลยจะเปิดเทอมเค้าเลยให้กลับไปที่ต่างจังหวัด เขาก็ได้ให้เราเรียนต่อม.4 เราเกรดดีขึ้นเพราะเพื่อนการคบเพื่อนสังคมแบบไหน เวลาเราเอาไปอวดเขาก็เมิน ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับหลานสุดที่รักของเขาคือลูกของอา ว่าเราไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ จนจบม.6 เราได้เกรดที่พอใจคือ3.84จะอยากเรียนต่อมหาลัย อยากเรียนเอกภาษาจีนเราชอบภาษาจีนมาก เขาก็พูดค่อหน้าคนอื่นว่าเออดีแล้วเรียนภาษาไปไหนจะได้ไปกับเขาได้ พออยู่กับเราเขาบอก [ถ้าไม่เรียนพยาบาลก็ไม่ต้องเรียน]เราเข่าแทบทรุด เราตั้งใจไว้แล้วว่าอยากต่อเอกจีน มันไม่ใช่ทางของเราอ่ะ เรามีพี่น้องรวมเราทั้งหมดเป็น3คน พี่เราได้เรียนต่อจนจบ แค่เราคนเดียวไม่คิดจะส่งเสริมหรือซัพพอร์ตใดๆ เราแอบได้ยินบางครั้งว่าเขาจะส่งหลานเค้าทั้งหมดให้เรียนสูงๆ แต่กับเราไม่ทำให้ เลือกได้เราขอให้ไปอยู่กับครอบครัวที่สมบูรณ์แบบดีกว่าชอบไล่ให้ไปหาผัวรวยๆตลอดเวลาที่อยู่กับพวกเขามาไม่เคยมีความสุขเลย เค้าชอบพูดให้เราว่าเราไม่ดีเป็นตัวปัญหาของบ้านนั้น เราเคยคิดอยาก ฆตต เราไม่ดีหรอเราขอไปเอง พวกคุณจะได้อยู่อย่างมีความสุขขาดเราจะเป็นไรไป จนเราจบม.6ไม่เรียนก็ไม่เรียน อยากทำงานหาค่าเทอม เขาไม่เคยซัพพอร์ตเราเลย เราก็คิดไม่เรียน หาทำงาน จนคิดยังไงก็ได้ไปที่ไหนก็ได้ขอแค่ได้ออกจากบ้านหลังนี้ ไม่อยากเจอหน้าใคร ขอเซฟความรู้สึกตัวเองไปหาที่ที่ไม่มีคนรู้จักดีกว่า
ยายเราก็ชอบพูดว่าลูกกูทั้งหมดไม่เป็นแบบพวกนะเปรียบเทียบกับอย่างอื่นไปซะหมดทุกอย่างแล้วน้าเราเค้าก็ทักmessage มาด่าว่าเราลืมบุญคุณคนที่เลี้ยงมา คือแบบบ กูอายุแค่นี้แค่20ปี ครอบครัวไม่เคยซัพพอร์ต ไม่ให้เรียน ไปหาทำงานได้เงินเดือน9+++ใช้ชีวิตวนลูปเดือนนึงแทบจะไม่พอใช้เลย จะให้กูตอบแทนได้ไง เราไม่เคยลืมบุญคุณใคร ที่ที่เฉยชาเพราะพูดไปก็ไม่มีอะไรดี สำหรับเรานะไม่เคยลืมบุญคุณใครแต่ไม่ชอบให้ใครมาทวง มีเมื่อไหร่เราตอบแทนแน่ เราก็ไม่ได้ขอให้เกิดมาให้เขาเลี้ยงนะแล้วต้องมาทวงบุญคุณอ่ะ
บ้านไหนเป็นแบบนี้ช่วยคอมเม้นกันได้เลยนะคะ😊
ยินดีรับฟังปัญหาของคุณเช่นกันค่ะ
ทำไมถึงชอบทวงบุญคุณ
คือเราโตมากับปู่และย่าเพราะตอนนั้นเราอายุ7-8ขวบประมาณป.1-2พ่อกับแม่แท้ๆของเราทะเลาะกันบ่อยจนหย่าร้างกันไปเราก็อยู่กับพ่อมาถึง10ขวบคือป.5พ่อเราได้ส่งเรามาที่ต่างจังหวัดมาฝากให้อยู่ปู่กับย่าดูแล พ่อเราได้ไปทำงานต่างประเทศ เราอยู่กินมากับปู่ย่า เงินที่เขาเลี้ยงดูก็เป็นเงินของอาคนโต เค้าชอบด่าเราเวลาทำไรไม่ได้ดั่งใจ แกเป็นคนที่ชอบคนกระตือรือร้น รู้นะคะว่าที่ด่าเค้าอยากสอนให้เราเป็นคนแบบไหน จนอยู่มาถึงม.3 เค้าชอบพูดว่า จบแค่ม.3พอให้หาผัวเลยไม่ต้องเรียนต่อตอนนั้นเราร้องไห้ทุกวัน ตอนม.3เราเกเร เกเรที่ว่าชอบหนีเที่ยวอยากใช้ชีวิตวัยรุ่นที่คนอื่นเป็น ชอบเที่ยว เกรดก็ตก จบม.3เห็นเกรด2.64 ตลอดเรียนมามีแค่ครั้งนี้เกรดตกสุด เลยตั้งใจคิดว่าถ้าเขาให้เรียนต่อจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่พอปิดเทอมได้มากรุงเทพ หลังจากนั้นก็คิดว่าเขาไม่ให้เรียนต่อจริงๆเลยจะเปิดเทอมเค้าเลยให้กลับไปที่ต่างจังหวัด เขาก็ได้ให้เราเรียนต่อม.4 เราเกรดดีขึ้นเพราะเพื่อนการคบเพื่อนสังคมแบบไหน เวลาเราเอาไปอวดเขาก็เมิน ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับหลานสุดที่รักของเขาคือลูกของอา ว่าเราไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ จนจบม.6 เราได้เกรดที่พอใจคือ3.84จะอยากเรียนต่อมหาลัย อยากเรียนเอกภาษาจีนเราชอบภาษาจีนมาก เขาก็พูดค่อหน้าคนอื่นว่าเออดีแล้วเรียนภาษาไปไหนจะได้ไปกับเขาได้ พออยู่กับเราเขาบอก [ถ้าไม่เรียนพยาบาลก็ไม่ต้องเรียน]เราเข่าแทบทรุด เราตั้งใจไว้แล้วว่าอยากต่อเอกจีน มันไม่ใช่ทางของเราอ่ะ เรามีพี่น้องรวมเราทั้งหมดเป็น3คน พี่เราได้เรียนต่อจนจบ แค่เราคนเดียวไม่คิดจะส่งเสริมหรือซัพพอร์ตใดๆ เราแอบได้ยินบางครั้งว่าเขาจะส่งหลานเค้าทั้งหมดให้เรียนสูงๆ แต่กับเราไม่ทำให้ เลือกได้เราขอให้ไปอยู่กับครอบครัวที่สมบูรณ์แบบดีกว่าชอบไล่ให้ไปหาผัวรวยๆตลอดเวลาที่อยู่กับพวกเขามาไม่เคยมีความสุขเลย เค้าชอบพูดให้เราว่าเราไม่ดีเป็นตัวปัญหาของบ้านนั้น เราเคยคิดอยาก ฆตต เราไม่ดีหรอเราขอไปเอง พวกคุณจะได้อยู่อย่างมีความสุขขาดเราจะเป็นไรไป จนเราจบม.6ไม่เรียนก็ไม่เรียน อยากทำงานหาค่าเทอม เขาไม่เคยซัพพอร์ตเราเลย เราก็คิดไม่เรียน หาทำงาน จนคิดยังไงก็ได้ไปที่ไหนก็ได้ขอแค่ได้ออกจากบ้านหลังนี้ ไม่อยากเจอหน้าใคร ขอเซฟความรู้สึกตัวเองไปหาที่ที่ไม่มีคนรู้จักดีกว่า
ยายเราก็ชอบพูดว่าลูกกูทั้งหมดไม่เป็นแบบพวกนะเปรียบเทียบกับอย่างอื่นไปซะหมดทุกอย่างแล้วน้าเราเค้าก็ทักmessage มาด่าว่าเราลืมบุญคุณคนที่เลี้ยงมา คือแบบบ กูอายุแค่นี้แค่20ปี ครอบครัวไม่เคยซัพพอร์ต ไม่ให้เรียน ไปหาทำงานได้เงินเดือน9+++ใช้ชีวิตวนลูปเดือนนึงแทบจะไม่พอใช้เลย จะให้กูตอบแทนได้ไง เราไม่เคยลืมบุญคุณใคร ที่ที่เฉยชาเพราะพูดไปก็ไม่มีอะไรดี สำหรับเรานะไม่เคยลืมบุญคุณใครแต่ไม่ชอบให้ใครมาทวง มีเมื่อไหร่เราตอบแทนแน่ เราก็ไม่ได้ขอให้เกิดมาให้เขาเลี้ยงนะแล้วต้องมาทวงบุญคุณอ่ะ
บ้านไหนเป็นแบบนี้ช่วยคอมเม้นกันได้เลยนะคะ😊
ยินดีรับฟังปัญหาของคุณเช่นกันค่ะ