เรื่องมีอยู่ว่า ก่อนหน้านี้ ผมเดินเข้าออก ร้านสะดวกซื้อและ เจอพนักงาน คนหนึ่ง เขามองหน้าผมแปลกๆ
เลยเกิดความสงสัย และข้องใจ จนผมได้จดไอดีไลน์ ส่งให้เธอ ไม่คิดหรอกว่าเธอจะแอดมา แต่ก็มีความหวังเล็กๆ เพราะเหมือนครั้งแรกที่เจอก็ปิ้งเหมือนกัน
เราคุยกันได้สักพัก ต่างคนต่างไม่มีแฟน เรา 2 จนรู้สึกดีต่อกัน แต่เธอบอกว่าถ้าจะเข้ามาคุยเล่นๆ อย่ามา คุยมันเสียเวลา เพราะอดีตที่เธอครบกับ แฟนเก่า มันเจ็บ และเสียใจมาก อยากครบกับใคร ก็อยากจริงจังรักเดียว กับคนๆนั้น แต่พอเวลาผ่านไป เธอก็บอกอยากอยู่คนเดียว ยังไม่อยากดึงใครเข้ามา เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เธอบอกว่ายังไม่รู้ว่า จะทำงานที่นี้ต่อ หรือ ไปอยู่กับญาติ ที่กรุงเทพ ตอนนั้นเสียใจมาก ผมเลยบอกเขา ว่า ผมรักและคิดถึงเขานะ และเขาเองก้บอก ว่ารักผมและคิดถึงเหมือนกัน แต่ ยังไม่อยากมีใคร ไม่อยากเสียใจภายหลัง ผมเลยบอกผมรอได้ ระยะทางไม่ใช่ปัญหา ขอให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ได้มั้ย ว่าผมจะไม่ทำให้เธอเสียใจ เธอก็ OK และเธอก็คุยกับผมปกติ แต่ไม่อยากให้ผมไปหา ไม่อยากให้ผมไปรับหลังเลิกงาน ผมก็น้อยใจนะ เธอถามผมว่าวันศุกร์ว่างมั้ยไปดูหนังกัน ผมโครตดีใจ เพราะเธอทำงาน ร้านสะดวกซื้อเราเลยไม่มีเวลาคุยกัน ตกเย็นวันพุธ ผมไปทำธุระมันดึกร้านข้าวปิด เลยแวะเข้าร้านสะดวกซื้อที่เธอทำงานเพราะมันอยู่ใกล้บ้านผม เหมือนเธอจะทำสีหน้าไม่พอใจ ผ่านไป 10นาที เธอทักมาบอกผม ว่าดูแลตัวเองดีๆนะ เธอบอก เธอกลับมาคิดทบทวนแล้ว เธอเหมาะกับการอยู่คนเดียว
ผมจุกมาก ผมเลยขอโทษที่เข้าร้านสะดวกซื้อ เธอบอกไม่เกี่ยว เธอบอกผมน่ารักนะ แต่เธอยังไม่อยากมีใคร อยากทำอะไรอีกหลายๆอย่าง จนสุดท้ายเธอก็บล็อกผม จนทุกวันนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจ ว่า เพราะอะไร ทำไมผู้หญิงเข้าใจยากจัง
ผู้หญิงเข้าใจยากจัง อยากอยู่คนเดียว แต่ทำลายความรู้สึกคนอื่น
เลยเกิดความสงสัย และข้องใจ จนผมได้จดไอดีไลน์ ส่งให้เธอ ไม่คิดหรอกว่าเธอจะแอดมา แต่ก็มีความหวังเล็กๆ เพราะเหมือนครั้งแรกที่เจอก็ปิ้งเหมือนกัน
เราคุยกันได้สักพัก ต่างคนต่างไม่มีแฟน เรา 2 จนรู้สึกดีต่อกัน แต่เธอบอกว่าถ้าจะเข้ามาคุยเล่นๆ อย่ามา คุยมันเสียเวลา เพราะอดีตที่เธอครบกับ แฟนเก่า มันเจ็บ และเสียใจมาก อยากครบกับใคร ก็อยากจริงจังรักเดียว กับคนๆนั้น แต่พอเวลาผ่านไป เธอก็บอกอยากอยู่คนเดียว ยังไม่อยากดึงใครเข้ามา เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เธอบอกว่ายังไม่รู้ว่า จะทำงานที่นี้ต่อ หรือ ไปอยู่กับญาติ ที่กรุงเทพ ตอนนั้นเสียใจมาก ผมเลยบอกเขา ว่า ผมรักและคิดถึงเขานะ และเขาเองก้บอก ว่ารักผมและคิดถึงเหมือนกัน แต่ ยังไม่อยากมีใคร ไม่อยากเสียใจภายหลัง ผมเลยบอกผมรอได้ ระยะทางไม่ใช่ปัญหา ขอให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ได้มั้ย ว่าผมจะไม่ทำให้เธอเสียใจ เธอก็ OK และเธอก็คุยกับผมปกติ แต่ไม่อยากให้ผมไปหา ไม่อยากให้ผมไปรับหลังเลิกงาน ผมก็น้อยใจนะ เธอถามผมว่าวันศุกร์ว่างมั้ยไปดูหนังกัน ผมโครตดีใจ เพราะเธอทำงาน ร้านสะดวกซื้อเราเลยไม่มีเวลาคุยกัน ตกเย็นวันพุธ ผมไปทำธุระมันดึกร้านข้าวปิด เลยแวะเข้าร้านสะดวกซื้อที่เธอทำงานเพราะมันอยู่ใกล้บ้านผม เหมือนเธอจะทำสีหน้าไม่พอใจ ผ่านไป 10นาที เธอทักมาบอกผม ว่าดูแลตัวเองดีๆนะ เธอบอก เธอกลับมาคิดทบทวนแล้ว เธอเหมาะกับการอยู่คนเดียว
ผมจุกมาก ผมเลยขอโทษที่เข้าร้านสะดวกซื้อ เธอบอกไม่เกี่ยว เธอบอกผมน่ารักนะ แต่เธอยังไม่อยากมีใคร อยากทำอะไรอีกหลายๆอย่าง จนสุดท้ายเธอก็บล็อกผม จนทุกวันนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจ ว่า เพราะอะไร ทำไมผู้หญิงเข้าใจยากจัง