ผมเคยมีความรักทางไกลผมรักกันดีมากมีมาวันหนึ่งผมได้แพ้ให้กลับคนที่อยู่ไกล้ตัวเขาเขาอยู่ไกล้กว่าผมมาก เขาเลยเลือกที่จะทิ้งผม เพื่อไปคบหากับเขาก่อนไปทำก็ขอบอกเขาไว้ก่อนว่าถ้าไปแล้วอย่าทำไรเกินเลยกันละเพราะอายุมันยังไม่บรรลุ ผมบอกไปเขาก่ไม่ฟังสุดท้ายเขาก็ทำกันผมรู้ ผมรู้สึกเสียใจมากผมไม่รู้ผมไปสนใจเขาทำไมทั้งๆที่เขาทิ้งผมไป
สุดท้ายเรื่องก็เข้าหู พ่อของเขาพ่อเขาเลยจะให้รับผิดชอบเพราะเอาครั้งแรกของเธอไป ผมก็ให้คำปรึกษาเขาปรอบเขาและผมก็จุกอกเจ็บใจจนผมหนีเขาแล้วออกมาใช่ชีวิต จนมาวันหนึ่งมี น้องๆ ผมมาบอกว่าเขาเลิกกันแล้ว ผมเลยกับไปดูแล้วผมก็หาวิธีคุยกับเธอ จนได้สุดท้ายผมก็ได้กลับมาคุย ผมรู้ผมโง่ แต่ผมรักเขามากๆ ผมไม่รู้จะทำไงผมทำให้คนที่มาปรอบผมเป็นคนแย่แต่ผมก็จะทำมันผมรักของผมจน ผมได้มานั่งอ่านแชทเก่าๆที่เขาคุยกัน ผมได้รู้ว่าเขาไม่ได้รักกันเลยเขาหวังแค่จะเอากันผมรู้สึกแย่มากที่เขาเอากันและทิ้งกัน อารมณ์ผมคือแบบทำไมถึงเลือกเขามากกว่าผมทั้งๆที่ผมไม่เคยทำลายเทอเลยแต่สุดท้ายก็มาลงเอ้ยที่ได้กลับมาคุยผมไม่รู้มันดีไหมแต่ผมรู้แค่ว่าเขาพิมแบบไหนมาเขาก็มาพิมแบบนั้นกับผม ในตอนนั้นเขาในความคิดเอทคือดีกว่าผมทุกอยากสุดท้ายเทอก็เลิกกันและหันมาหาผมผมควรรู้สึกไง ผมจะทิ้งก็ไม่ได้ ผมรักเทอมมาก ผมเหมือนคนโง่ที่รู่ว่าโง่ก็จะทำ