เราเกิดในครอบครัวลูกสาว 3 คน พ่อแม่สนุนสนุนพี่สาวคนโตทุกอย่าง เรียน ลูกพี่สาว  ขนาดเราทะเละกับพี่สาว ไม่ถามใครถูกใครผิด แต่ตัดสินเราผิดก่อนเสมอ และไล่เรากับหมู กับหมา

พี่คนรอง โดนจับแต่งงานตั้งแต่จบ ม ต้น ก็ไม่ค่อยได้สนใจเรื่องในบ้าน ช่วงหลังๆ การเงินพี่น่าจะดีขึ้น ถึงกลับมาหาพ่อแม่

ส่วนเราโดนกรอกหูให้ดูแลพ่อแม่ แต่พ่อแม่ไม่สนับสนุนอะไรเราเลย แม้แต่การเรียน เราพยายามเองทั้งนั้น แต่เวลาที่เราต้องเรียนมหาลัย ขอให้ช่วยจ่ายค่าเทอมแรกเข้า  หมื่นกว่าบาท พ่อแม่ บอกไม่ ทันที เราจะกู้ กยศ และ ทำงาน เอง ช่วยเรา ขายวัวข่วยค่าเทอมแรกเข้านี้ก่อนได้ไหม บอกไม่อย่างเดียว โอกาสเราหายไป....

ทุกวันนี้ พ่อแม่ก็ยังรักแค่พี่คนโตยุ ต่อว่าเราไม่เคยช่วยครอบครัวในเวลาที่ครอบครัวลำบาก  แต่เราอยากถามกลับ พ่อแม่ช่วยเราในวันที่เราขอให้ช่วยไหม โอกาสที่เราจะได้ทำงานที่ดี มีเงินที่พอดูแลพ่อแม่ได้ ปกป้องครอบครัวได้ แต่ไม่ให้โอกาสเราทำมัน  เรากลายเป็นลูกไม่ดีในสายตาคนในครอบครัวเสมอ #ครอบครัวบูลลี่

รัก คิดถึง แต่ทุกคำพูดมันบาดใจเกิน อย่างน้อยก็รักหนูให้เหมือนๆบ้างเถอะ พี่ๆเกิดก่อน กินข้าวก่อน เที่ยวเยอะกว่า มีเวลาอยู่กับพ่อแม่ในวันที่ตัวเองเป็นลูกคนเดียว ได้รับความรักจากพ่อแม่เต็มที่  เห็นใจหนูบ้างเถอะ  ความรักของพ่อแม่ ที่หนูต้องแชร์ให้กับลูกพี่ๆ  ลูกคนเล็กก็มีหัวใจ  ความรักจากครอบครัวก็อยากได้ แต่ก็ไม่อยากอกตัญญู