ใบที่ยี่สิบหกนี้หนาชาตาบอก จะขัดข้องนิดหน่อยลมพลอยฝน เมื่อลมหยุดฝนห่างกระจ่างบน ทุกแห่งหนจะชื่นบานปานใดมี กิจการงานดีหมด ไม่พบภัยพิบัติขัดหมองศรี ได้ผู้อุปถัมภ์ค้ำจุนหนึนชีวี ความรักพันทวีที่มีมา แม้ย

อันความรักชอกช้ำระกำจิต หวนพินิจช้ำชอกลวงใจหมาย บุรุษรักเพียงลมปากไม่นานคลาย โอ้ใจวายสุดเจ็บดั่งกรีดทรวง หากไม่รักพร่ำรักอย่างไรเล่า สัญญาลวงห่วงเก่าสวมกอดกาย สตรีมอบภักดีชีวีสลาย ทิ้งเดียวดายเพียงตั

ฝั่งล่องน้ำ ลำเนา เคียงเขาเขินมียอดเนิน บุปผา ร่าเริงไหวอภิรมย์ ชมเพลิน จำเริญใจงามวิไล จริงหนอ ละออตา<><><>เงาเงือกแพร้ว แววตา สีฟ้าอ่อนแม่งามงอน ดูดี ทุกทีท่าแลหว่างเนิน ครอบคลุม ป

ร้าวลึกสะอึกอื้น ชลชื้นคละคลอครอง อัดอั้นละร่ำร้อง ทุรกรรมกระหน่ำชน หาใครไฉนเลย บ่มิเอ่ย ณ แห่งหน ทุกข์แท้และอับจน ภยดลผจญพาล ซวนทรุดสะดุดก้าว ฤ ก็ร้าวกระดูกซ่าน เจ็บจำระกำจาร รติผ่านทิวาวัน ราตรีส

คือเรื่องมันเริ่มจากเทอมก่อนเราตั้งใจเรียนมากค่ะหวังว่าจะได้เกรดดีกว่าเทอมก่อน สุดท้ายดูเกรดออนไลน์ผลออกมาเกรดน้อยกว่าเดิมอีก นี่เป็นเทอมที่ 3 แล้วค่ะ เราอยู่ม.ปลายซะด้วย เราดิ่งมากไม่คิดว่าตัวเองจะมา

อกเคยช้ำสีดำระกำรัก ทุกข์หน่วงหนักถ่วงทับใจให้หมองขม นั่งนิ่งนิ่งแผ่ความเศร้าเคล้าความตรม พาลผสมจมจ่อมหลอมหยากใย เคยคู่เธอคือเตาหล่อไหลไอเหงา คำว่าเราเผาสลายกลายหมองไหม้ เขี้ยวเริ่มงอกตาเริ่มกลอกไหวช