คือเราคบกับแฟนมาได้3-4 เดือน เขาก็ต้องไปต่างจังหวัดไปเรียนต่อ ส่วนเราก็อยู่กรุงเทพฯ ระหว่างที่เขากลับไปเราสองคนก็ติดต่อ พูดคุยกันอยู่ตลอด เพราะว่าช่วงหลังๆปี 65 เราสองคนเริ่มมีปัญหากันมาเรื่อยๆ แฟนเราเป็นคนขี้หึงมาก เขาชอบหึงเรากับเพื่อนร่วมงานบ่อยๆ ทั้งๆที่เพื่อนร่วมงานก็คือกลุ่มคนที่เขารู้จักเป็นคนในวงเหล้าเขาทั้งนั้น แต่เราก็ไม่ได้อะไรเพราะเราเข้าใจว่าเขาขี้หึง แต่มาช่วงที่พี่ก็คือเรารู้นะว่าแฟนเราขี้หึงมาก แต่เขาชอบพูดว่าเรามีอะไรกับพ่อตัวเอง ทั้งๆที่กล้องในห้องนอนเขาให้ติดเราก็ติดนะ กล้องหน้าบ้านกล้องในห้องนอนเราจะออนไลน์ให้เขาตลอด แต่เพราะเขาเป็นคนขี้หึงไม่ว่าเราจะคุยกับใครเขาก็จะมีปัญหาแล้วก็ทะเลาะกับเราตลอด บางทีเราก็โมโหใส่เขาว่าเขาพูดจาแรงๆกับเขา เพราะสำหรับเราอ่ะเราไม่เคยคิดที่จะนอกใจเขา เราพยายามซัพพอต์เขามาตลอด ไม่ว่าจะเรื่องเรียนเรื่องค่าใช้จ่ายอะไรก็ตามเราพยายามให้เขา แม้แต่เรื่องงานการบ้านเราก็ช่วยเขาทำ ซึ่งเรากับแฟนอยู่ห่างกันใช่ไหมล่ะเพราะเขาต้องกลับไปเรียน เวลาเราไปเที่ยวกับครอบครัวเราก็ขอให้เขาลงมา ซึ่งเราก็เป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้นะ เราไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเรามันแย่ขึ้นตรงไหนอ่ะ แต่ก็คือเขาก็ยังระแวงเรื่องเรากับพ่อ จนเอาไปพูดกับแม่ของเรา ซึ่งตอนนั้นเราโกรธแล้วก็เสียใจมากที่เขาคิดแบบนั้นกับเรากับพ่อ แล้วยังเอาไปพูดกับแม่อีก เราเลยเริ่มที่จะพูดจาไม่ดีกับเขามากขึ้น ไม่ค่อยสนใจ สุดท้ายเราก็ปรับความเข้าใจกัน ก็เลยสัญญากันว่าเธอพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก แต่เขาก็ไม่เชื่อใจเราก็เลยมีปัญหากันเล่นมาเรื่องคนอื่น เราสองคนมีปัญหากันเรื่องมาจนวันหนึ่งเราทะเลาะกันหนักสุดก็คือวันหนึ่งเราตื่นสายเรารีบจะไปทำงานเราก็เลยออกไปอาบน้ำแต่งตัวนอกห้องเพราะว่าลูกนอนอยู่ไม่กล้าเปิดไฟ แล้วเราก็ไปแต่งหน้าตรงประตูห้อง ซึ่งห้องของเรามันจะอยู่ติดห้องน้ำ จังหวะที่เขาเห็นน่ะคือพ่อของเราเดินออกมาจากห้องน้ำพอดีเราก็กำลังขนเครื่องสำอางเข้าห้องเขาบอกว่าได้ยินเสียงเราเอากับพ่อตัวเอง เขาบอกว่าเขารีกล้องเจอ  ซึ่งเราอ่ะก็ไปรีกล้องนะ แต่คือเราไม่ได้ยินเสียงอะไรแบบนั้นนอกจากเสียงโทรทัศน์เราอธิบายกับเขาแล้วเขาก็ไม่ฟัง แต่ก่อนเขาก็ชอบพูดว่าเรามีอะไรกับคนอื่น ทั้งๆที่ผ่านมาเราไม่เคยนอกใจเขาเลย รอเขาเรียนจบลงมาใช้ชีวิตกับเรา เราพูดคุยกันเรื่องหมั้นไว้แล้ว พ่อแม่เราก็รับรู้เรื่องของเราแล้ว ถึงขนาดที่พ่อเราก็ทำห้องอีกห้องนึงเอาไว้เผื่อเขาจะลงมานอน พ่อแม่เราก็พูดคุยเรื่องสินสอดเรียบร้อยแล้ว ให้เขาลงมาทำงานเก็บเงินแล้วค่อยหมั้นกัน  วันที่เราเลิกกันเราพยายามที่จะยื้อเข้าไว้ แต่เขาพูดว่าเขาไม่สามารถเชื่อใจเราได้อีกแล้วเขาไม่ได้สนใจความรู้สึกเราอีกแล้ว เขาบอกว่าเราไม่มีเวลาให้เขา ซึ่งเราก็พยายามอธิบายว่าคำว่าไม่มีเวลาของเขาว่าคืออะไร เรามีเวลาว่างเราก็จะโทรหาเขารายงานเขาตลอดบางทีก็จะโทรไปคอล ไปคาสายไว้  เพราะที่ทำงานเราอ่ะก็คือที่ทำงานเก่าของเขาก่อนที่เขาจะกลับไปเรียน เราเสียใจนะเราสนับสนุนเขาตั้งแต่เขาอยู่กรุงเทพฯจนเขากลับไปบ้านเกิด พยายามช่วยเหลือเขาทุกอย่าง แต่เขาบอกว่าเราให้แต่เงินเราไม่ให้ความรักไม่มีความใส่ใจไม่มีเวลาให้เขาเลย ซึ่งทุกครั้งที่เราว่างเราโทรหากันตลอดต่อให้เราทำงานเขาก็จะคาสายกับเราตลอดแล้วเราไม่มีเวลาให้เขาตรงไหนหรอ ก่อนที่เราจะเลิกกันน่ะคือเขากำลังจะเรียนจบแล้วอ่ะเขาได้ไปประกาศจบแล้ว ตอนนั้นเราคิดว่าอีกแค่อาทิตย์เดียวเองที่เขาจะลงมาใช้ชีวิตอยู่กับเราทำไมมันถึงเกิดอะไรแบบนี้ทำไมเราถึงต้องเลิกกัน หนูถึงได้พยายามที่จะพูดคุยพยายามจะยื้อเขาไว้  แต่ในตอนที่เขาเดินจากเราไปเขาเอาแต่พูดว่าเรามีอะไรกับพ่อตัวเองเราไม่มีเวลาให้เขา เราเลยรู้สึกว่าเราทำผิดกับเขามากขนาดนั้นเลยหรอ สุดท้ายกลายเป็นว่าเรายังจมปักกับเขาอยู่ คิดว่าตัวเองจะทำใจเรื่องเขาได้ขึ้น แต่คือจริงๆเราแอบไปส่องเฟซเขานะเขาใช้ชีวิตแบบจะไม่เสียใจเลยอ้ะ ทั้งๆที่เราก็ยังคิดว่าเขาจะกลับมาหาเรานะ เราไม่เข้าใจอ่ะเราผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมเข้าถึงได้เลือกเดินจาดไปแล้วไม่กลับมา