สวัสดีค่ะ ปัจจุบันเราเรียนมหาลัยอยู่ กำลังอายุ22ปี
ซึ่งถ้าถามว่าท้องเร็วไปมั้ยใช่ค่ะมันเร็วไป ตั้งแต่เรารู้ว่าท้องเราไม่เคยคิดจะเอาออกเลย แล้วตอนนี้ที่บ้านทั้ง2ฝ่ายรับรู้ค่ะ ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่า แฟนเราเด็กกว่าเราค่ะ  เขาอายุพึ่ง18 เราคบกันมา3ปี ตั้งแต่เราท้องเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เราก็ไปรู้มาว่า ระหว่างที่เราห่างกันกับเขาเราเรียนอยู่ กทม เขาอยู่ต่างจังหวัดเขาก็แอบคุยกับผู้หญิงคนอื่น บอกผู้หญิงว่าเขาเลิกกับเรานานแล้วทั้งที่เราท้องอยู่ ตอนเราเรียนอยู่ กทม เราก็ทั้งเรียนทั้งแพ้ท้องอุ้มท้องไปเรียนจนปิดเทอมอยู่คนเดียวมาตลอดทำอะไรเอง เคว้งแต่อดทน เพื่อลูกคิดว่าปิดเทอมคงดีขึ้นแล้วได้พอลูกมาหาพ่อเขา แต่พอเรากลับมาอยู่กับเขาช่วงปิดเทอม เรารับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนไปของเขาเลยค่ะ  แค่กอดเขา เรายังรู้เลยว่าเขาไม่เหมือนเดิม นอนอยู่ใกล้กันนิดเดียวแต่เหมือนห่างไกลกันเป็นพันไมล์ ใจเขาไม่ได้อยู่ตรงนี้เลยค่ะ  เขามีแต่นั่งเล่นคอม ทรศ แทบไม่วาง
ไม่เคยนั่งกินข้าวกับเราเหมือนแต่ก่อน ชวนออกไปไหน ไปทำกิจกรรมอะไรร่วมกันเขามีแต่บอก ไม่อยากออกไป ไม่อยากไปเหนื่อยบ้างขี้เกียจบ้าง บอกเจาว่าอยากกินอะไรพาไปหน่อยได้มั้ยเขาก็บอกสั่งมากินดิ  จริงๆเราแค่อยากไปไหนมาไหนด้วยกันบ้างค่ะ มันรู้สึกอึดอัดแย่ เหมือนไม่ได้ใส่ใจทั้งที่เราก็อยู่ตรงนี้ พอเราไปจับคอมเขา ก็หาว่าเราไม่มีมารยาทเขาต้องการความเป็นส่วนตัว เราเลยบอกเราจับแค่2ครั้ง ไม่ได้ไปยุ่งอะไรอีก เราบอกแต่ก่อนไม่เห็นต้องขอเลย เหมือนเราทำในสิ่งที่เคยทำแล้วมันเคยถูกค่ะแต่ตอนนี้มันผิดไปหมด
เขาดูอยากไกลเราทุกที  ที่เรายิ่งใกล้เขา
เขาดูสนใจผู้หญิงคนอื่นมากกว่าเรา ที่กำลังอยู่ตรงนี้อยู่กับเขามาหลายปีที่ท้องลูกเขาอยู่   เราเข้าใจในความที่ยังเป็นเด็กทั้งคู่ค่ะ  แต่มันแย่จริงๆค่ะที่เห็นเขาเปลี่ยนไปทุกอย่างแบบนี้ เขาไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้วค่ะไม่มีความอ่อนโยนกับเราเลย แค่มือเราไปโดนปลั๊กไฟ คอมเขาดับ เขาหงุดหงิด แล้วเดินออกไปปิดประตูใส่ใจซึ่งเราเองไม่ได้ตั้งใจ  เจ็บจังเลยค่ะอยากร้องไห้ กลั้นน้ำตาไว้ตลอด แค่มองหน้าเขาเราก็อยากร้องไห้แล้ว
พ่อแม่เขาดูแลเราดีค่ะ ตอนที่มาอยู่บ้านเขา เขาก็บอกเรากินอาหารดีๆมีประโยชน์เพื่อลูก  นั่งทานข้าวกับเรา   ต่างจากแฟนเราที่ไม่มานั่งกินข้าวกับเราเลย  กินคนละเวลากับเรา  พอตอนเขาไปนั่งกินข้าวที่โต๊ะกินข้าว เราไปนั่งด้วย เขาก็ถามว่า มานั่งทำไม  แต่ก่อนทำไมเรากินข้าวพร้อมกันได้ เราไปนั่งรอเขาได้ เหนื่อยค่ะพยายามทำทุกอย่างแล้วแต่เขาก็ไม่หันมาสนใจเราบ้างเลย เราพลาดที่สุดในชีวิตเลยค่ะ ถ้าคลอดลูกออกมาเจอหน้าลูกเขาคงเป็นกำลังใจของเรามากๆเราจะพยายามเข้มแข็งเพื่อลูกค่ะ อดทนเพื่อลูกจริงๆ แต่ตอนนี้เผื่อใจไว้แล้วค่ะ