เราเป็นคนมีเพื่อนและคนที่รู้จักคนข้างเยอะแต่เพื่อนที่สนิทกันจริงๆไว้ใจ ไปไหนมาไหนด้วยกันน้อยมากๆ ตอนเรียนมัธยมเพื่อนในกลุ่มที่เรียนด้วยกันมี 7-8 คน แต่ทุกต่างจะมีเพื่อนสนิทในกลุ่มกันอีกที แต่เราดูไม่สนิทกับใครเลย คือ สามารถคุยได้กับทุกคน พอขึ้น มหาลัยก็มีเพื่อนที่เหมือนจะสนิทกันอีก 3 คน ช่วยเหลือกันตลอดแต่พอเรียนจบก็แยกย้ายกลับบ้านกันไม่ค่อยได้ติดต่อกันอีก พอกลับมาอยู่บ้านก็ใช้ชีวิตปกติเพื่อนก็ยังเป็นเพื่อนกลุ่มเดิมที่เรียนมัธยมแต่เหลือแค่ 2-3 คน การมีเพื่อนน้อยๆทำให้เรามีความคาดหวังว่าเพื่อนน้อยๆนี่เหละจะจริงจังกับเรา (ความคิดแบบนี้มันผุดขึ้นมาเวลาอ่านเจออะไรที่เกี่ยวกับเพื่อนน้อยดีกว่าเพื่อนเยอะ) เวลาจะไปไหนมาไหนก็ชวนกันตลอด จนสงกรานต์เราไม่ได้ออกไปเล่นนอกหมู่บ้านแต่เราก็ทักหาเพื่อนว่าเล่นไหน ดื่มมั้ย(เหมือนเป็นคนจู้จี้เนอะ555แต่ความจริงเราแค่อยากอยู่ใช้เวลาสนุกๆกับเพื่อน) เพื่อนก็ตอบดูก่อน เดี๋ยวบอก ยังไม่รู้ว่าเล่นไหน ต่างๆนาๆเหมือนจะปฏิเสธเราทั้ง3วันเลย (แต่อีนี่ไม่รู้ตัวอีกจ้าาาา55) วันแรกเพื่อนบอกไปกับครอบครัวเราก็ไม่ได้อะไร วันที่สองเพื่อนบอกเราว่าคงไม่ไปไหนเราเลยชวนมานั่งเล่นที่บ้าน เพื่อนบอกเดี๋ยวโดนสาดนู้นนี่เราก็ไม่ได้อะไร ปิดเน็ตด้วยเพราะตอนแรกเราโทรหาว่าอยู่ไหน พอสักพักลงสตอรี่ไปกับผู้ชายและเพื่อนคนอื่น พอเราเห็นก็จุกๆแต่ก็ไม่ได้สนใจ วันที่สามเราก็ชวนว่าคืนนี้ดื่มมั้ยที่บ้านเรา เพื่อนก็ตอบรอดูก่อนอีกเช่นเคยเราก็เลยโอเค เพื่อนคงไม่ออกไปไหนจริงๆเหละ เราก็เล่นกับครอบครัวอีกตามเคย เราก็ไม่ได้อะไรพอมาเล่นสตอรี่ในไอจีก็เห็นรุ่นพี่ที่รู้จักลงสตอรี่และมีเพื่อนอยู่ในนั่นด้วย มันจุกกว่าเดิมเลยพูดไม่ออกเลย ร้อยคำถามเกิดขึ้นในใจว่าสรุปเรามีเพื่อนที่จริงใจกับเรามั่ย จริงๆเราไม่โกรธเลยถ้าเพื่อนจะบอกตรงๆว่าจะไปกับคนอื่นอีกที่ แต่เราแค่น้อยใจที่เพื่อนไม่เคยนึกถึงเราเลย ตอนนี้เลยสับสนว่าหรือเราคาดหวังมากเกินที่คิดว่าเพื่ิอนน้อยแล้วจะมีคุณภาพเหมือนที่เขาว่ากัน หรือผิดที่เราเอง