สวัสดี 
เราเพิ่งคบกับแฟน เข้ากันได้ดี คุยรู้เรื่อง 
แต่ต้องเสียเพื่อนสนิทไป เพราะเขาคือคนที่เพื่อนเราชอบ 
เรื่องราวเริ่มจากเขารู้จักกับเพื่อนเราก่อน และคุยกันมาปีกว่า เพื่อนก็เอาเรื่องเขามาปรึกษาเราตลอด เราก็ให้กำลังใจเพื่อนเรื่องนี้มาตลอด รู้ว่าเพื่อนชอบเขามากขนาดไหน แนะนำให้เพื่อนคุยกับเขาแบบนั้นแบบนี้ แต่ความสัมพันธ์เขาสองคนก็ยังไม่คืบหน้า และดูเขาค่อยๆทำตัวห่างออกจากเพื่อนไป แต่เนื้อหาหาการคุยบางทีก็เหมือนจะอยากคุยต่อ

จนกระทั่งมีการนัดเจอกันระหว่างเรากับเพื่อน และเพื่อนชวนเขามาด้วย เขาก็ตกลงที่จะมา 
เราจึงได้รู้จักกัน เจอกันเป็นครั้งแรก เราไม่รู้สึกอะไรเลย นอกจากว่าเขาเป็นผู้ชายที้เพื่อนเราชอบ คุยกันเรื่องทั่วไป แต่ก็คุยสนุก ถูกคอดี 

ระหว่างที่เจอกัน เราก็สังเกตว่าเขาไม่ได้ดูสนใจเพื่อนเราสักเท่าไหร่ แต่เราก็บอกเพื่อนไปตามที่เห็น แต่ก็ให้กำลังใจว่ามันพัฒนาได้ 

ตั้งแต่วันที่เจอกัน เขาก็ทักมาคุยเรื่องทั่วๆไป เช่นการเมือง รสนิยมการดื่ม การกิน คุยแบบไม่พิเศษ คุยแบบเพื่อนทั่วๆไป ซึ่งเราบอกเพื่อนตลอดเวลาว่าเขาทักมาคุยเรื่องนี้

ผ่านไปไม่นาน เราก็ได้เจอกันอีกจากการชวนของเพื่อนเรา แต่ครั้งนี้มีเพื่อนๆไปหลายคน 

แต่ครั้งนี้พฤติกรรมเขาเปลี่ยนไป อย่างเห็นได้ชัด เพราะสายตาที่มองมาไม่เหมือนเดิม วันนั้นระหว่างที่เพื่อนไปเข้าห้องน้ำ เราก็แซวเขาว่ากับเพื่อนเราเป็นยังไง เขาก็บอกว่าจะเป็นยังไง หมายความว่าอะไร ก็เพื่อน และเพื่อนอีกคนก็บอกว่ารู้ใช่ไหม ว่าเพื่อนเราชอบเขาอยู่ เขาก็นิ่ง และทำท่าเครียด หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยคุยต่อ 

จนต่างคนต่างกลับ เราก็ยังคุยกันต่อในคอมเมนต์เฟสบุ้คในเรื่องต่างๆ จนผ่านการคุยที่มาเรื่อยๆ เราก็ยอมรับว่าเราเริ่มรู้สึกดีกับเขา เพราะเราคุยกันได้เรื่อย
พอรู้ตัวว่าเราเริ่มรู้สึกดี เราก็พยายามออกห่าง​ แต่เขารู้สึกได้ว่าเราพยายามตีตัวออกห่าง เขาก็บอกว่าเขาชอบเรานะ และก็รู้ว่าเพื่อนเราชอบเขาด้วย

เขาก็ขอโอกาสว่า ให้โอกาสลองคุย ลองเดทกับเขาก่อนได้ไหม เขาชอบเรา และเขาก็รู้ว่าเราก็รู้สึกดีๆกับเขา ลองให้โอกาสตัวเองกันดูบ้างไหม 
ทำไมต้องปิดโอกาสทั้งตัวเอง ทั้งเขา ถ้าเราไปกันได้จริงๆ แต่เราเลือกที่จะไม่ไป มันจะไม่เสียดายทีหลังหรอ 

แต่เราก็ติดเรื่อง เพื่อนยังชอบเขาอยู่ ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทมากๆ ถ้ามันไปได้ดีและจะคบกัน เราตกลงกันว่ายังไงก็ต้องบอกเพื่อน 

เราคิดว่าถ้าไปเดท แนวโน้มก็ไปได้ดีแน่นอน เราจึงปฏิเสธ และค่อยๆเลิกคุยกันไป 

จนผ่านระยะเวลาประมาณเดือนนึง เรากลับมาเจอกันอีก จากกันนัดของเพื่อนเช่นกัน 
การเจอกันครั้งนี้ มันรุนแรงมากตั้งแต่แค่บังเอิญเจอกันหน้าร้านกาแฟ ก็รู้สึกได้เลยว่าความรู้สึกที่ดีไม่ไปไหน 

จากนั้นเราจึงเลือกที่ใช้ความเห็นแก่ตัว ใช้ความรู้สึกตัวเองเป็นใหญ่ กลับมาคุยกัน และบอกเพื่อนให้รู้
ว่าเรากับเขารู้สึกดีๆต่อกันนะ แต่ยังไม่ได้ตกลงคบกัน

หลังจากนั้นเพื่อนก็ด่าเราลงเฟสบุ้ค พูดเรื่องเราว่าแย่งคนที่เขาชอบให้เพื้อนคนอื่นฟัง เพื่อนบางคนก็เกลียดเราไปด้วย บางคนก็แยกแยะได้ ก็ยังคุยยังเจอกันปกติ
ซึ่งเราไม่โกรธ เพราะคิดไว้ว่าคงไม่ได้รับสถานการณ์ที่ดีกลับมา ทุกคนก็ต้องเคารพความรู้สึกตัวเองเช่นกัน  

เมื่อเราทุกคนเลือกแล้วว่าควรเคารพความรู้สึกตัวเอง เราจึงตกลงคบกับเขา แต่เพื่อนก็กลับมาถามว่าสรุปคบกันแล้วใช่ไหม เราก็บอกไปตามจริง เพื่อนกลับยิ่งทวีความโกรธ 

เรายอมรับในสถานการณ์นะ คงไม่คิดว่าเพื่อนจะใจกว้าง มองโลกในแง่ดีขนาดที่ยอมรับความสัมพันธ์ของเพื่อนสนิทและคนที่ตัวเองชอบ

แต่เราสงสัยว่าเราผิดไหม ที่เลือกแบบนี้ ที่เคารพความรู้สึกตัวเอง ที่เห็นแก่ตัวเองมาก 

เพราะเพื่อนบางคนก็แชทมาด่าว่าเราเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน เราก็ตอบว่า ไม่ใช่ เราไม่ได้เห็นผู้ชายดีกว่า แต่เราแค่อยากอยู่กับผู้ชายมากกว่า 

เราแค่เป็นมนุษย์ที่ยังมีฮอร์โมนเพศ และรู้สึกดีที่ได้อยู่ใกล้กับมนุษย์เพศชายที่มีเคมีตรงกันมาก จึงอยากจะศึกษาเรียนรู้การอยู่ร่วมกันต่อไป 

เราผิดไหม?