ตามหัวเรื่องพ่อเราเป็นคนขี้บ่น จุกจิก ชอบตัดความมั่นใจ ชอบบลูลี่ พ่อชอบบ่นบ่นได้ทั้งวี่ทั้งวันเลยค่ะ เราเล่นกับน้องละหัวน้องไปกระเเทกเตียงพ่อก้บ่นว่าทำไมต้องทำเสียงเเบบนั่นพ่อจะไม่บ่นเลยถ้าไม่ทำผิดเเปลกจากคนอื่นเขา เสียงดังพ่อก้บ่น เดินไปมาพ่อก็บ่น เดินลงส้นเท้าก้บ่น กินเยอะก้บ่น กินน้อยก้ว่า เราทำอะไรก้ไม่ถูกใจสักอย่าง เวลาพ่อบ่นบางทีเราก็เดินหนีหรือไปทำอย่างอื่นเเต่พ่อก็จะบอกจะหนีไปไหนมานี่อย่ามาหนีนะตลอดพ่อชอบพูดกับเราว่า ฟันจอบ ไททัน หัวเหม่ง พ่ออาจจะไม่ได้คิดไรเเต่เราเสียใจเราเคยบอกพ่อเเล้วว่าไม่ชอบพ่อก้ยังทำ บางทีพ่อบอกคนอื่นห้ามทำอย่างนุ้นอย่างงี้เเต่พ่อเองก้ยังทำ เรารู้ว่าพ่อก้เป็นห่วงเรา พ่อเป้นคนอบอุ่นเเต่เราพยายามมองข้อดีพ่อเเล้วเเต่ทุกๆครั้งที่เรามองข้อดีมันก็จะมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราเสียใจ พ่อเเทบไม่เคยชมเราเลย ทำดีก้ไม่เคยชมพอทำไม่ดีก็ซ้ำเติมด่าว่าเรา เราเป็นคนที่ค่อนข้างคิดมากด้วย เราร้องไห้เพราะพ่อบ่อยมาก เราพยายามเปลี่ยนตัวเองพ่อจะได้ไม่บ่นเเต่ก้ไม่เป้นผลเราปรับอยุ่ฝ่ายเดียว เราเคยคิดว่าถ้าเราตายไปก้คงดีเเต่เราไม่อยากทิ้งน้อง ใครมีวิธีจัดการกับปัญหาพวกนี้มั้ยคะ