เป็นกระทู้ที่ต้องมาขอความช่วยเหลืออีกครั้ง และครั้งนี้ คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ
จากที่เราได้เคยมาตั้งกระทู้แจกลูกๆของเรา มาแล้ว สองรอบ จาก 200 จนบัดนี้ เหลือ 49 ตัว
ที่ผ่านมา เราพยายามคัดเอาตัวที่ไปได้ก่อน และ พยายามยื้อตัวที่ควรอยู่กับเราเอาไว้ให้มากที่สุด
ใช่ค่ะ ใช้คำว่า ยื้อ เพราะยอมรับว่า ทำใจไม่ได้ที่จะปล่อยลูกๆไปหมด ในตอนแรกก็คิดปล่อยหมด
แต่พอมีคนมาช่วยเหลือรับไปบ้าง บางส่วน และ พอถึงจุดที่พอจะยื้อได้ ก็เลิกหา และ พยายามที่จะเดินต่อไปให้ได้
เพราะเราอยากจากตาย มากกว่า จากเป็น เพราะที่แจกๆไป ตอนแรกก็รับปากดิบดี จะติดต่อ จะอัพเดท
แต่พอได้ไปแล้ว 10% เท่านั้นที่ให้เห็นเค้าอยู่ ได้เห็นอัพเดทางเฟสบุค ทางไลน์ นอกนั้นหายแบบให้ทำใจว่า เค้าคงไม่อยู่แล้ว
ติดต่อไม่ได้ และ ไม่เคยได้เห็นเด็กๆอีกเลย ได้แต่ช้ำใจว่าเลือกคนผิด ความรู้สึกเหล่านี้เรายอมรับว่า ทำให้เราเลิกหาต่อ
และยื้อต่อไป ระหว่างทาง บางตัวตายไปบ้าง เราเสียใจที่เสียพวกเค้าไป แต่เราดีใจที่พวกเค้าหมดกรรมและให้เราได้ดูแลจนหยดสุดท้าย
อย่างน้อยมันก็ดีกว่า ไม่ได้รับรู้อะไรเลย
เราเคยทำฟาร์มชิวาว่า จากตอนแรก ไม่ได้คิดจะทำ แต่ พอแฟนเก่าอยากทำ จึงต้องทำ
และ ระหว่างทำ ด้วยความรักน้องหมา เราจึงเลือกคนซื้อ เมื่อเหลือ ก็เก็บไว้ๆๆๆๆๆ จนบานปลายถึง เกือบ 200
ก็เหมือนเดิมค่ะ ขายบ้าง เก็บบ้าง ในการขายได้เงินมาไม่ได้เอามาดำรงชีวิตส่วนตัวนะค่ะ เพราะมีงานทำ
ยอมรับว่า ทำงานได้เงินเดือนค่อยข้างสูง ส่วนมากเงินจะเอามาดำรงชีวิตน้องหมามากกว่า แต่ก็เต็มใจ ด้วยความรักเหมือนลูกทุกตัว
เคยจ้างคนเลี้ยง เงินเดือน 20000 เคยให้อยู่แอร์ตลอด 24 ชม ค่าไฟ 15000 เคยให้กินแต่อาหารเกรดพรีเมี่ยม เดือนละ 30000
ไม่รวมค่าหมอ ค่าของใช้อย่างอื่น แต่ตอนนี้...............มันแย่จนไม่มีสิ่งพวกนี้แล้ว และเลิกขายมา เกิน 5 ปีแล้ว และตั้งแต่เลิกขายก็ไม่เคยได้ผลประโยชน์อะไรจากพวกเค้าอีกเลย ทั้งที่ตอนนั้น มี 100 ต้นๆได้ ก็เลี้ยงมาด้วยงานส่วนตัวของตัวเองมาตลอด จนประสบปัญหาจากโควิท
ใช่ค่ะ เราตกงาน เหลืองานทำ 1 อย่างมา เกือบ 3 ปี ตั้งแต่ โควิท เมื่อก่อนเคยใช้ชีวิตอยู่สบาย อยากได้อะไร อยากไปไหน ดูแลลูกๆอย่างดี
เพราะเราทำงาน 3 งานพร้อมกัน แต่พอมีโควิท ทุกอย่างพัง งานเหลืองานเดียว นำเงินเก็บที่มีนำมาใช้ดำรงชีวิตให้หมา และ คน 2 คน จนหมด ตั้งแต่ กลางปีที่แล้ว จน เดือน กันยายน หลานของเราป่วยเป็นมะเร็งสมอง (เป็นหลานที่เรารักเหมือนลูก และ รักมาก) เราหมดสิ้นทุกอย่าง ไม่มีทางไป
ไม่มีกำลังใจ ไม่รู้จะเดินต่อไปยังไง ทุกวันมีแต่ความทุกข์ ร้องไห้ทุกวัน อยากจบชีวิตตัวเอง ไม่อยากอยู่ในวันที่ต้องเสียหลานไป ในส่วนนี้แฟนเราดูแลลูกๆ แต่เค้าก็ต้องพึ่งเรา เพราะเราเป็นคนหาเงิน ในเมื่อตกงานทำอะไรไม่ได้ เลยต้องยอมให้คนอื่นด่าโดยการขอบริจาคทางหน้าเฟสของเราเพื่อหาค่าอาหารลูกๆให้พวกเค้าได้มีอาหารเม็ดกิน ช่วงนั้นมีคนช่วยก็รอดมาได้ ตอนนั้นเหลือเด็กๆ 60-70 ได้ ก็ไม่ได้คิดถึงตัวเองแล้วในตอนนั้นคิดแค่ให้พวกลูกๆรอด แต่พอผ่านไปไม่นานก็รู้สึกแย่จากคำคน เลยหยุดขอ และ คิดแบบเอาเท่าที่ได้ละกัน ถ้ามันจะเป็นแบบนี้ ช่วงที่กำลังใจแย่ จิตใจดิ่งมากๆ ก็มาตกงานอีก คราวนี้ตกแบบจริงจังมากๆค่ะ คือไม่มีงานทำเลย ดวงตกสุดๆ ไม่ว่าจะเรื่องหลาน หรือ เรื่องงาน สภาพทางการเงิน เริ่มต่ำลงๆๆ เพราะค่าใช้จ่ายทั้งของลูก และ ตัวเอง เริ่มน้อยลงๆๆๆ เริ่มติดหนี้มากขึ้น เพราะไม่สามารถใช้หนี้ได้ จนพอก ร่างกายก็เริ่มแย่ลง เพราะเราเป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบ และ เบาหวาน และ ความดันสูง ทุกวันนี้ยอมรับไม่ได้ทานยาแบบเป็นปกติ เพราะ คิดถึงแต่ ค่าอาหารของลูก มาเป็นอันดับหนึ่ง ยอมรับว่าร่างกายมันแย่ลงทุกๆวัน แต่ เรากลัวไม่มีเงินซื้ออาหารให้ลูกๆจริงๆ
ทุกวันนี้ อันดับแรกคือ อาหารลูก ค่าไฟ(ที่ประหยัดจนไม่ได้เปิดแอร์ให้ลูกตลอด แทบจะไม่ได้เปิด ส่วนตัวนั้นไม่เปิดเลย ช่วงปรับตัวตอนแรกทุกข์มากๆเพราะลูกเค้าร้อน และหอบตลอด ก็ค่อยๆปรับจนสามารถไม่เปิดกลางคืนได้ แต่ถ้าร้อนต้องเปิด เพราะกลัวฮีทสโตก) ค่าน้ำที่ต้องซักผ้าปูคอกให้ลูกทุกวัน ต่อด้วยหนี้สินที่ต้องใช้ และ ถึงจะคิดถึงตัวเองและแฟน ไม่เคยได้กินของที่ชอบ หรือ ไปเที่ยวชาร์ตแบตชีวิตตัวเองแบบเมื่อก่อนเลย เอาง่ายๆ เงินจะไปทางอื่นไม่ได้เลย เพราะทุกเดือนค่าใช้จ่ายคงที่ แต่ งานน้อยจนตอนนี้แทบไม่มีเลย ตีว่า ตกงานแบบ 90% ละกัน มีแต่จ้อบเล็กๆนานๆมาที เราก็พยายามนะ พยายามมาตั้งแต่ กันยายนปีที่แล้ว จนบัดนี้ เพื่อที่จะยื้อให้ 49 ตัวนี้ อยู่กับเราแบบตายจาก อ้อ มีแมวจรอีก 5 ตัว ที่ยอมรับว่า พยายามจะไม่สนใจแต่ก็อดไม่ได้ที่จะเลี้ยงดูอีกตามเคย ทุกวันนี้ยอมรับว่าเลี้ยงลูกๆด้วยความทุกข์ เพราะ สิ่งอำนวยความสะดวกของลูกทุกๆอย่างไม่มีแล้ว แถมทุกวันนี้ต้องใช้คำว่า เลี้ยงแบบไม่ให้อดแต่ลูกๆไม่อิ่ม ยามให้อาหารแล้ว พวกเค้าแง่งกัน หรือ กัดกัน เพื่อแย่งอาหารของตัวอื่นเมื่อของตัวเองกินหมดแล้ว มันสะท้อนใจและ ทุกข์ใจมากๆ
ตอนนี้ไม่อยากจะสนใจคำติฉินนินทาหรือต่อว่าจากใครแล้ว ใครจะด่า ใครจะหาว่าเราอย่างนั้นอย่างนี้แล้วแต่แล้ว จาก เมื่อสองวันที่แล้ว มีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้น ที่ทำให้เราตัดสินใจว่า จะแบบนี้ไม่ได้แล้ว นั่นคือ มีลูกตัวหนึ่งป่วย แต่เรามีเงินติดตัวตอนนี้แค่ 5000 และ อาหารที่ลูกน้องเก่าช่วยเหลือมา 3 กระสอบกำลังจะหมดลง คือ มันเป็นความเครียดที่ทุกข์มากๆ ไม่รู้จะทำไง กลัวลูกตาย พยายามรักษาด้วยตัวเองเท่าที่มีความรู้มาทั้งหมด เค้าดีขึ้นมาในคืนนั้น แต่ พอเช้ามา เค้าก็ดูแย่ลงอีก มันทำให้รู้ว่า ต้องพาไปหาหมอแล้ว แต่แล้วก็วนมาที่เก่า ทำไงดี เงินมีเท่านี้ มันจะพอค่ารักษาไหม ไหนจะต้องซื้ออาหารเม็ดอีก ทั้งหมาและแมว คือต้องซื้อแล้ว ใน 2 วันนี้ ไหนจะคนสองคนอีก นอนร้องไห้ นอนไม่หลับ คิดวนมา 2 วันแล้ว ขณะที่ก็ยังรักษาลูกด้วยตัวเองไปก่อน แต่ความกลัวมันทำให้จะไปหาหมอหลายครั้งแล้ว จนตอนนี้มาถึงจุดที่ต้อง ยอมแล้วจริงๆ ถึงแม้ตอนนี้ตาหวานจะดีขึ้น แต่ แผลในใจที่เราไม่สามารถพาลูกไปหาหมอได้ มันยังติดอยู่ และ อาการก็ยังไม่ใช่จะคงที่แล้วด้วย ถ้าหาเงินได้เพิ่มก็อยากพาเค้าไปหาหมอ และ ถ้ามีตัวอื่นป่วยอีกหละ คือ มันถึงจุดที่ต้องยอมแล้วจริงๆ การหาบ้านให้ลูกๆเราจึงต้องยอมหาแล้วจริงๆ ท่านใดสนใจติดต่อ อินบล็อกทาง
https://www.facebook.com/chihuahuaatlove นะค่ะ และ ต้องขอพิจารณาให้หลายๆอย่าง ทั้งบ้านที่น้องจะไปอยู่ ทั้งการเลี้ยงดู เพราะอยากได้คนที่จะรักพวกเค้าได้จริงๆ พวกเค้าไม่ใช่ลูกหมา อายุ 8-10 ปี แต่ร่างกายภายนอกแข็งแรง ไม่ได้ให้แบบป่วยๆไปนะค่ะ และ ต้องมีใจให้เวลาปรับตัวของเค้าในช่วงแรก และที่สำคัญขอแลกกับอาหารเม็ด 2 กระสอบ ราคา 2400 บาทต่อ 1 ตัว เพื่อนำมาให้ตัวที่ยังหาบ้านไม่ได้ได้กินรอบ้านค่ะ หรือจะให้เป็นเงินเพื่อเอาไว้เป็นค่าหมอให้พวกเค้ายามป่วยขณะรอก็ได้ค่ะ และ ขอเป็นคนที่อยู่ใน กทม นะค่ะ เพราะต้องการส่งเค้าด้วยตัวเอง ไม่อยากส่งไปทางอื่นนะค่ะ นัดรับบางนา กม 8 ค่ะ ขอคนที่เข้าใจเราและ รัก มีความพร้อมที่จะดูแลเค้าต่อไปแล้วจริงๆนะค่ะ เอาไปส่งต่อ ไม่เอานะค่ะ และ เราขอเป็นคนเลือกให้เองนะค่ะว่าจะให้ตัวไหน เพราะเราต้องการคนที่รักหมาแบบไม่มีเงื่อนไขจริงๆอะค่ะ คนอื่นอาจมองว่าเรื่องมาก แต่ เราอยากได้คนที่จะรักเค้าด้วยใจได้จริงๆ ใครจะคิดอย่างไรกับเราแล้วแต่แล้วหละค่ะ ตอนนี้เราก็ไม่มีอะไรจะทุกข์ไปกว่านี้แล้ว ไหนจะหลาน ไหนจะลูก อย่างน้อยให้พวกเค้าได้อิ่ม ได้หาหมอ เราพอใจละค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่อ่าน
นี่คือความจริงที่ประสบมาทั้งหมด มันเป็นความจริงที่เจ็บปวดมาตลอด3-4 ปีที่ผ่านมา มันเป็นความทุกข์ที่ร้องไห้ตลอดเวลาเมื่อนึกถึง ถึงมันจะเป็นแค่ เรื่อง ...หมาหมา... สำหรับคนอื่นๆ แต่ สำหรับเรา มันคือ หัวใจ ความรัก ความทุ่มเท วิญญาณ อาจจะมีแค่น้อยคนที่จะเข้าใจ แต่อยากให้มากคนได้อ่าน เพราะ มันไม่ใช่ แค่ เรื่อง...หมาหมา... เท่านั้น เจ็บปวดทุกครั้งแต่ต้องยอมแล้ว
พยายามยื้อ แต่ครั้งนี้คงไม่ไหวแล้ว และไปต่อไม่ได้แล้วจริงๆ จากใจฟาร์มชิวา่าฟาร์มหนึ่ง
จากที่เราได้เคยมาตั้งกระทู้แจกลูกๆของเรา มาแล้ว สองรอบ จาก 200 จนบัดนี้ เหลือ 49 ตัว
ที่ผ่านมา เราพยายามคัดเอาตัวที่ไปได้ก่อน และ พยายามยื้อตัวที่ควรอยู่กับเราเอาไว้ให้มากที่สุด
ใช่ค่ะ ใช้คำว่า ยื้อ เพราะยอมรับว่า ทำใจไม่ได้ที่จะปล่อยลูกๆไปหมด ในตอนแรกก็คิดปล่อยหมด
แต่พอมีคนมาช่วยเหลือรับไปบ้าง บางส่วน และ พอถึงจุดที่พอจะยื้อได้ ก็เลิกหา และ พยายามที่จะเดินต่อไปให้ได้
เพราะเราอยากจากตาย มากกว่า จากเป็น เพราะที่แจกๆไป ตอนแรกก็รับปากดิบดี จะติดต่อ จะอัพเดท
แต่พอได้ไปแล้ว 10% เท่านั้นที่ให้เห็นเค้าอยู่ ได้เห็นอัพเดทางเฟสบุค ทางไลน์ นอกนั้นหายแบบให้ทำใจว่า เค้าคงไม่อยู่แล้ว
ติดต่อไม่ได้ และ ไม่เคยได้เห็นเด็กๆอีกเลย ได้แต่ช้ำใจว่าเลือกคนผิด ความรู้สึกเหล่านี้เรายอมรับว่า ทำให้เราเลิกหาต่อ
และยื้อต่อไป ระหว่างทาง บางตัวตายไปบ้าง เราเสียใจที่เสียพวกเค้าไป แต่เราดีใจที่พวกเค้าหมดกรรมและให้เราได้ดูแลจนหยดสุดท้าย
อย่างน้อยมันก็ดีกว่า ไม่ได้รับรู้อะไรเลย
เราเคยทำฟาร์มชิวาว่า จากตอนแรก ไม่ได้คิดจะทำ แต่ พอแฟนเก่าอยากทำ จึงต้องทำ
และ ระหว่างทำ ด้วยความรักน้องหมา เราจึงเลือกคนซื้อ เมื่อเหลือ ก็เก็บไว้ๆๆๆๆๆ จนบานปลายถึง เกือบ 200
ก็เหมือนเดิมค่ะ ขายบ้าง เก็บบ้าง ในการขายได้เงินมาไม่ได้เอามาดำรงชีวิตส่วนตัวนะค่ะ เพราะมีงานทำ
ยอมรับว่า ทำงานได้เงินเดือนค่อยข้างสูง ส่วนมากเงินจะเอามาดำรงชีวิตน้องหมามากกว่า แต่ก็เต็มใจ ด้วยความรักเหมือนลูกทุกตัว
เคยจ้างคนเลี้ยง เงินเดือน 20000 เคยให้อยู่แอร์ตลอด 24 ชม ค่าไฟ 15000 เคยให้กินแต่อาหารเกรดพรีเมี่ยม เดือนละ 30000
ไม่รวมค่าหมอ ค่าของใช้อย่างอื่น แต่ตอนนี้...............มันแย่จนไม่มีสิ่งพวกนี้แล้ว และเลิกขายมา เกิน 5 ปีแล้ว และตั้งแต่เลิกขายก็ไม่เคยได้ผลประโยชน์อะไรจากพวกเค้าอีกเลย ทั้งที่ตอนนั้น มี 100 ต้นๆได้ ก็เลี้ยงมาด้วยงานส่วนตัวของตัวเองมาตลอด จนประสบปัญหาจากโควิท
ใช่ค่ะ เราตกงาน เหลืองานทำ 1 อย่างมา เกือบ 3 ปี ตั้งแต่ โควิท เมื่อก่อนเคยใช้ชีวิตอยู่สบาย อยากได้อะไร อยากไปไหน ดูแลลูกๆอย่างดี
เพราะเราทำงาน 3 งานพร้อมกัน แต่พอมีโควิท ทุกอย่างพัง งานเหลืองานเดียว นำเงินเก็บที่มีนำมาใช้ดำรงชีวิตให้หมา และ คน 2 คน จนหมด ตั้งแต่ กลางปีที่แล้ว จน เดือน กันยายน หลานของเราป่วยเป็นมะเร็งสมอง (เป็นหลานที่เรารักเหมือนลูก และ รักมาก) เราหมดสิ้นทุกอย่าง ไม่มีทางไป
ไม่มีกำลังใจ ไม่รู้จะเดินต่อไปยังไง ทุกวันมีแต่ความทุกข์ ร้องไห้ทุกวัน อยากจบชีวิตตัวเอง ไม่อยากอยู่ในวันที่ต้องเสียหลานไป ในส่วนนี้แฟนเราดูแลลูกๆ แต่เค้าก็ต้องพึ่งเรา เพราะเราเป็นคนหาเงิน ในเมื่อตกงานทำอะไรไม่ได้ เลยต้องยอมให้คนอื่นด่าโดยการขอบริจาคทางหน้าเฟสของเราเพื่อหาค่าอาหารลูกๆให้พวกเค้าได้มีอาหารเม็ดกิน ช่วงนั้นมีคนช่วยก็รอดมาได้ ตอนนั้นเหลือเด็กๆ 60-70 ได้ ก็ไม่ได้คิดถึงตัวเองแล้วในตอนนั้นคิดแค่ให้พวกลูกๆรอด แต่พอผ่านไปไม่นานก็รู้สึกแย่จากคำคน เลยหยุดขอ และ คิดแบบเอาเท่าที่ได้ละกัน ถ้ามันจะเป็นแบบนี้ ช่วงที่กำลังใจแย่ จิตใจดิ่งมากๆ ก็มาตกงานอีก คราวนี้ตกแบบจริงจังมากๆค่ะ คือไม่มีงานทำเลย ดวงตกสุดๆ ไม่ว่าจะเรื่องหลาน หรือ เรื่องงาน สภาพทางการเงิน เริ่มต่ำลงๆๆ เพราะค่าใช้จ่ายทั้งของลูก และ ตัวเอง เริ่มน้อยลงๆๆๆ เริ่มติดหนี้มากขึ้น เพราะไม่สามารถใช้หนี้ได้ จนพอก ร่างกายก็เริ่มแย่ลง เพราะเราเป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบ และ เบาหวาน และ ความดันสูง ทุกวันนี้ยอมรับไม่ได้ทานยาแบบเป็นปกติ เพราะ คิดถึงแต่ ค่าอาหารของลูก มาเป็นอันดับหนึ่ง ยอมรับว่าร่างกายมันแย่ลงทุกๆวัน แต่ เรากลัวไม่มีเงินซื้ออาหารให้ลูกๆจริงๆ
ทุกวันนี้ อันดับแรกคือ อาหารลูก ค่าไฟ(ที่ประหยัดจนไม่ได้เปิดแอร์ให้ลูกตลอด แทบจะไม่ได้เปิด ส่วนตัวนั้นไม่เปิดเลย ช่วงปรับตัวตอนแรกทุกข์มากๆเพราะลูกเค้าร้อน และหอบตลอด ก็ค่อยๆปรับจนสามารถไม่เปิดกลางคืนได้ แต่ถ้าร้อนต้องเปิด เพราะกลัวฮีทสโตก) ค่าน้ำที่ต้องซักผ้าปูคอกให้ลูกทุกวัน ต่อด้วยหนี้สินที่ต้องใช้ และ ถึงจะคิดถึงตัวเองและแฟน ไม่เคยได้กินของที่ชอบ หรือ ไปเที่ยวชาร์ตแบตชีวิตตัวเองแบบเมื่อก่อนเลย เอาง่ายๆ เงินจะไปทางอื่นไม่ได้เลย เพราะทุกเดือนค่าใช้จ่ายคงที่ แต่ งานน้อยจนตอนนี้แทบไม่มีเลย ตีว่า ตกงานแบบ 90% ละกัน มีแต่จ้อบเล็กๆนานๆมาที เราก็พยายามนะ พยายามมาตั้งแต่ กันยายนปีที่แล้ว จนบัดนี้ เพื่อที่จะยื้อให้ 49 ตัวนี้ อยู่กับเราแบบตายจาก อ้อ มีแมวจรอีก 5 ตัว ที่ยอมรับว่า พยายามจะไม่สนใจแต่ก็อดไม่ได้ที่จะเลี้ยงดูอีกตามเคย ทุกวันนี้ยอมรับว่าเลี้ยงลูกๆด้วยความทุกข์ เพราะ สิ่งอำนวยความสะดวกของลูกทุกๆอย่างไม่มีแล้ว แถมทุกวันนี้ต้องใช้คำว่า เลี้ยงแบบไม่ให้อดแต่ลูกๆไม่อิ่ม ยามให้อาหารแล้ว พวกเค้าแง่งกัน หรือ กัดกัน เพื่อแย่งอาหารของตัวอื่นเมื่อของตัวเองกินหมดแล้ว มันสะท้อนใจและ ทุกข์ใจมากๆ
ตอนนี้ไม่อยากจะสนใจคำติฉินนินทาหรือต่อว่าจากใครแล้ว ใครจะด่า ใครจะหาว่าเราอย่างนั้นอย่างนี้แล้วแต่แล้ว จาก เมื่อสองวันที่แล้ว มีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้น ที่ทำให้เราตัดสินใจว่า จะแบบนี้ไม่ได้แล้ว นั่นคือ มีลูกตัวหนึ่งป่วย แต่เรามีเงินติดตัวตอนนี้แค่ 5000 และ อาหารที่ลูกน้องเก่าช่วยเหลือมา 3 กระสอบกำลังจะหมดลง คือ มันเป็นความเครียดที่ทุกข์มากๆ ไม่รู้จะทำไง กลัวลูกตาย พยายามรักษาด้วยตัวเองเท่าที่มีความรู้มาทั้งหมด เค้าดีขึ้นมาในคืนนั้น แต่ พอเช้ามา เค้าก็ดูแย่ลงอีก มันทำให้รู้ว่า ต้องพาไปหาหมอแล้ว แต่แล้วก็วนมาที่เก่า ทำไงดี เงินมีเท่านี้ มันจะพอค่ารักษาไหม ไหนจะต้องซื้ออาหารเม็ดอีก ทั้งหมาและแมว คือต้องซื้อแล้ว ใน 2 วันนี้ ไหนจะคนสองคนอีก นอนร้องไห้ นอนไม่หลับ คิดวนมา 2 วันแล้ว ขณะที่ก็ยังรักษาลูกด้วยตัวเองไปก่อน แต่ความกลัวมันทำให้จะไปหาหมอหลายครั้งแล้ว จนตอนนี้มาถึงจุดที่ต้อง ยอมแล้วจริงๆ ถึงแม้ตอนนี้ตาหวานจะดีขึ้น แต่ แผลในใจที่เราไม่สามารถพาลูกไปหาหมอได้ มันยังติดอยู่ และ อาการก็ยังไม่ใช่จะคงที่แล้วด้วย ถ้าหาเงินได้เพิ่มก็อยากพาเค้าไปหาหมอ และ ถ้ามีตัวอื่นป่วยอีกหละ คือ มันถึงจุดที่ต้องยอมแล้วจริงๆ การหาบ้านให้ลูกๆเราจึงต้องยอมหาแล้วจริงๆ ท่านใดสนใจติดต่อ อินบล็อกทาง https://www.facebook.com/chihuahuaatlove นะค่ะ และ ต้องขอพิจารณาให้หลายๆอย่าง ทั้งบ้านที่น้องจะไปอยู่ ทั้งการเลี้ยงดู เพราะอยากได้คนที่จะรักพวกเค้าได้จริงๆ พวกเค้าไม่ใช่ลูกหมา อายุ 8-10 ปี แต่ร่างกายภายนอกแข็งแรง ไม่ได้ให้แบบป่วยๆไปนะค่ะ และ ต้องมีใจให้เวลาปรับตัวของเค้าในช่วงแรก และที่สำคัญขอแลกกับอาหารเม็ด 2 กระสอบ ราคา 2400 บาทต่อ 1 ตัว เพื่อนำมาให้ตัวที่ยังหาบ้านไม่ได้ได้กินรอบ้านค่ะ หรือจะให้เป็นเงินเพื่อเอาไว้เป็นค่าหมอให้พวกเค้ายามป่วยขณะรอก็ได้ค่ะ และ ขอเป็นคนที่อยู่ใน กทม นะค่ะ เพราะต้องการส่งเค้าด้วยตัวเอง ไม่อยากส่งไปทางอื่นนะค่ะ นัดรับบางนา กม 8 ค่ะ ขอคนที่เข้าใจเราและ รัก มีความพร้อมที่จะดูแลเค้าต่อไปแล้วจริงๆนะค่ะ เอาไปส่งต่อ ไม่เอานะค่ะ และ เราขอเป็นคนเลือกให้เองนะค่ะว่าจะให้ตัวไหน เพราะเราต้องการคนที่รักหมาแบบไม่มีเงื่อนไขจริงๆอะค่ะ คนอื่นอาจมองว่าเรื่องมาก แต่ เราอยากได้คนที่จะรักเค้าด้วยใจได้จริงๆ ใครจะคิดอย่างไรกับเราแล้วแต่แล้วหละค่ะ ตอนนี้เราก็ไม่มีอะไรจะทุกข์ไปกว่านี้แล้ว ไหนจะหลาน ไหนจะลูก อย่างน้อยให้พวกเค้าได้อิ่ม ได้หาหมอ เราพอใจละค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่อ่าน
นี่คือความจริงที่ประสบมาทั้งหมด มันเป็นความจริงที่เจ็บปวดมาตลอด3-4 ปีที่ผ่านมา มันเป็นความทุกข์ที่ร้องไห้ตลอดเวลาเมื่อนึกถึง ถึงมันจะเป็นแค่ เรื่อง ...หมาหมา... สำหรับคนอื่นๆ แต่ สำหรับเรา มันคือ หัวใจ ความรัก ความทุ่มเท วิญญาณ อาจจะมีแค่น้อยคนที่จะเข้าใจ แต่อยากให้มากคนได้อ่าน เพราะ มันไม่ใช่ แค่ เรื่อง...หมาหมา... เท่านั้น เจ็บปวดทุกครั้งแต่ต้องยอมแล้ว