เราอายุ26ปีค่ะ มีแฟนที่อายุน้อยกว่า เขาเรียนอยู่และทำงานไปด้วย ด้วยความต้องการที่เราอยากเก็บเงิน เราตัดสินใจมาทำงานที่กทม. และแฟนก็อยู่กทม.เหมือนกัน เราสองคนจะอยู่คนละที่ จะเจอกันเวลาวันหยุดหรือตอนเย็นที่ไปกินข้าวด้วยกัน เรื่องที่เรามีแฟนเราไม่เคยบอกที่บ้าน ด้วยความที่เราเคยเห็นพี่มีแฟนแล้ว แม่สั่งให้เลิก และแม่เราเป็นคนที่พูดจาค่อนข้างเเรง เราเลยกลัวแม่ระดับนึง แต่อยู่ๆแม่เราไปรู้มาจากคนอื่น ว่าเรามีแฟนแล้ว คบกันตั้งแต่ม.ปลาย แม่เลยบังคับให้เราแต่งงาน ให้ฝ่ายชายมาขอ เราเลยบอกแม่ไปว่า เรากับเขายังไม่เคยได้เสียกันเลย อยู่คนละที่ด้วยซ้ำ อีกอย่างเราเองก็ยังไม่อยากแต่ง เราอยากมีหน้าที่การงานที่ดีกว่านี้ และยังติดนิสัยไปเที่ยวต่างจังหวัดอยู่ ถ้าเราได้แต่งไปก็ต้องคอยอยู่บ้าน นู่นนี่นั้น เราไม่โอเค และเราก็สงสารแฟน เขาเองก็ยังเรียน หาเงินจ่ายค่าเทอมเองอีก เวลากลับไปบ้าน แม่จะด่าเราเสียงดังมาก ว่าเป็นผู้หญิงไร้ราคา ได้เสียกันแล้วทำไมไม่ตบแต่ง สักวันจะโดนเขาทิ้ง เราเลยเถียงแม่ไป ถ้ากลับบ้านมาแล้วเจออะไรแบบนี้ เราขอไม่กลับดีกว่า ส่วนแฟนเราเขาก็ยินดีที่จะแต่ง แต่ขอเวลาเก็บเงินสักนิด เขาเองก็ยังเรียน มีค่าใช้จ่ายหลายอย่าง เราเลยเสนอไปว่า ถ้ามันต้องแต่งจริงๆ ก็เอาเงินเราไปด้วย ช่วยกันครึ่งๆ พอแม่รู้ด่าแฟนเรายับเลย ส่วนพ่อเขารับฟังน่ะ แต่นั้นแหละ พ่อเถียงอะไรแม่ไม่ได้ แล้วล่าสุด พี่สาวพาแฟนกลับไปแนะนำที่บ้าน ก็เจอแบบเรา กดดันให้แต่งงานอีก จนพี่สาวเราไม่กลับบ้านไป3ปีเลย เราก็อยากทำแบบนั้นน่ะ แต่ก็สงสารพ่อ พ่อจะรอตลอด เราควรทำยังไงดี ให้แม่เข้าใจในเรื่องนี้