ตามหัวข้อเรื่องเลยค่ะ ทำยังไงให้เรามีเพื่อน เรื่องมันมีอยู่ว่า เรามีเพื่อนเยอะมากเลยนะคะ เเต่เพื่อนที่จะคอยอยู่เคียงข้างเราเนี้ยมีน้อยมาก คือเราอยู่มอหนึ่งค่ะ เเต่โรงเรียนเราเค้าให้เลือกสายเรียนได้ตอนมอหนึ่งเลยว่าจะเลือกเรียนสายไหนทีเเรกเราจะเรียนคณิตเทคโนค่ะเพราะเพื่อนสนิทเราไปเรียนที่นั้นกันหมด ในใจลึกๆเราก็อยากเรียนคณิตเทคโนด้วยเพราะเรารู้สึกว่ามันไม่ง่ายเเล้วก็ไม่ได้ยากเกินไปเรารู้สึกว่ามันเหมาะกับเราค่ะ เพราะอีกอย่างเราเป็นเด็กกิจกรรมด้วย เราเกรงว่าถ้าเรียนวิทย์คณิตเราคงไม่ไหวเเน่ๆมันยากเกินกว่าที่จะรับไหว ทั้งกิจกรรมทั้งการเรียน เเต่มันก็ต้องจบลงเพราะพ่อเเม่เราค่ะ ตอนพ่อไปจ่ายค่ามอบตัว พ่อบอกเราว่า “ไม่เรียนวิทย์คณิตหรอ เกรดเราก็ถึงหนิทำไมไม่เรียน” เเต่เราบอกเหตุผมพ่อไปเเล้วว่าเราอยากเรียนวิทย์เทคโน เเต่พ่อก็ดูเส้าๆเเละก้พูดกับเราว่า “งั้นเเล้วเเต่ลูกเลยเเล้วกัน” เเต่ในใจเรารู้อยู่เเล้วเเหละค่ะว่าพ่อเราอยากให้เราเรียนวิทย์คณิต หลังจากนั้นพ่อเราก็โทรไปบอกเเม่เราค่ะ ว่าทำไมลูกถึงไม่ยอมเรียนวิทย์คณิตทั้งๆที่เกรดก็ถึง หลังจากนั้นเเม่ก็เลยโทรมาบอกเราว่าทำไมไม่เลือกวิทย์คณิตล่ะ ในใจเรารู้อยู่เเล้วเเหละค่ะ ถึงเราจะบอกเหตุผลไปพ่อเเม่ฟังนะคะ เเต่เค้าจะต้องพูดบ่อยๆๆจนทำให้เราต้องยอมใจอ่อน เเละใช่ค่ะ เราใจอ่อนจริงๆ เราเลยเลือกสายวิทย์คณิต ทีเเรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกนะคะ เพราะเราหาเพื่อนสนิทที่เรียนสายเดียวกับเราได้เเล้ว เเต่มันไม่เป็นเเบบนั้นเลยค่ะ เพราะพอเปิดเรียนซัมเมอร์เพื่อนสนิทเราก็ไปห้องคณิตเทคโนหมดเเล้วกลายเป็นว่าเหมือนเราตัวคนเดียว เเต่ก็ไม่ถึงขนาดนั้นนะคะ เราก็ยังพอมีเพื่อนที่สนิทอีกสองคน เเต่ไม่ถึงกับสนิทขนาดนั้นค่ะ เปิดเทอมวันเเรกเราเพื่อนสนิทหนึ่งในสองคนนั้น เราก็เเทนชื่อเพื่อนคนนี้ว่าเอยนะคะ พอเราเจอเอยเราก็เลยชวนเอยขี้นห้องทีเเระก็หาที่นั่งกันปกติเลยค่ะ ไม่ได้อ่ะไร เเต่เพื่อนสนิทอีกคนก็เดินเข้าห้องมา เราขอเเทนชื่อเพื่อนคนนี้ว่าต่ายนะคะ ต่ายเดินเข้ามาเเล้วเห็นเรานั่งกับเอย ต่ายเลยพูดว่า ”ทำไมไม่ไปนั่งกับข้าวหอมล่ะ ข้าวหอมไม่มีใครนั่งด้วยเลย ข้าวหอมเป็นเพื่อนเทอนะ” ขออธิบายก่อนนะคะว่าข้าวหอมเป็นเด้กพิเศษเค้าไม่เป็นเหมือนเด้กคนอื่นทั่วไป เค้าเป็นเด้กทีช้าค่ะ เราเลยจะคอยดูเเลเค้าเหมือนเพื่อนคนๆหนึ่ง คอยสอนนู้นสอนนี้เค้าค่ะ ต่อ ต่ายพูดนู้นพูดนี้สารพัด เค้าพูดว่าเอยเป็นเพื่อนสนิทเค้ามาก่อนเราเเละสนิทกันมานานเเล้ว เราทำอะไรไม่ได้ ได้เเต่ฝืนยิ้มเเละติดตลกต่อไป เเละไปนั่งกับเพื่อนคนอื่น เรารู้สึกนอยมากเลยค่ะเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้เราไม่ได้สนิทกับเอยนานเท่าต่าย เราเลยต้องยอมไปนั่งกับคนอื่น ต่อมาเวลาครูเค้าให้จับคู่สองคนเราก็จะคู่กับเอยเเต่เหมือนเดิมเลยค่ะ ต่ายก็มาพูดกับเราว่าให้ไปหาคู่อื่น ให้เราไปคู่กับข้าวหอมเราเลยต้องจำใจคู่กับข้าวหอมค่ะ คือทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นเพราะกลุ่มเรามีกันอยู่สามคนค่ะ เลยทำให้เราต้องเเย่งกับจับคู่ เค้าชอบทำเหมือนเราเป็นส่วนเกิน จริงๆมันมีหลายเหตุการณ์มากค่ะ ที่เราไม่ชอบเเละเเค้นมากๆ เเต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้เเต่ ฝืนยิ้ม เราไม่รู้เลยค่ะว่าจะทำยังไงต่อดี จะหาเพื่อนใหม่มันก็ไม่ได้ทุกคนเค้ามีเพื่อนกันหมด เราเข้าใจนะคะ ว่ามีหลายคนที่พร้อมจะเป็นเพื่อนเรา เเต่ส่วนใหญ่เค้าจะอยู่ห้องอื่นกันหมด เวลากินข้าวเราก็ต้องไปกินข้าวกับเพื่อนห้องอื่น บางวันเราลืมบอกเค้าว่าจะไปกินข้าวด้วย เค้าก็เลยไม่รู้เเล้วลงไปก่อนเรา ทำให้วันนั้นเราเลยงดข้าวไปกินมื้อเย็นทีเดียวมันเกิดเหตุการณ์เเบบนี้บ่อยมาก เเละสาเหตุที่เราต้องกินข้าวกับเพื่อนห้องอื่นเพราะเอยกับต่ายไม่ค่อยชอบกินข้าวค่ะ เค้าบอกว่าจะกินมื้อเย็นทีเดียว เราพยายามชวนเค้ากินข้าวด้วยหลายครั้งเเล้วเเต่เค้าก็บอกเราว่าก้ไปกินกับเพื่อนห้องอื่นสิ เราเครียดมากเลยค่ะจะทำยังไงดี นี้ขนาดเเค่เรียนซัมเมอร์นะคะ ยังเป็นขนาดนี้เลยเเล้วถ้าเปิดเทอมเราจะทำยังไงดีค่ะ ใกล้จะเปิดเทอมเเล้วด้วย