ข้าพเจ้า อัญชิสา ว... ถ้ามีคำพูดใดเป็นเท็จ ขอให้ข้าพเจ้าได้บทลงโทษแห่งกรรมนั้น ด้วยความเต็มใจ
หนูเคยหมดความศรัทธาต่อพระพุทธศาสนาโดยสิ้นเชิง แต่แล้ววันหนึ่ง มีคนบอกว่า เราศรัทธาพระพุทธเจ้าหาใช่ พระสาวก ที่ปัจจุบันเลวทรามมากมาย เป็นเหตุให้ศาสนาเสื่อมเสีย
5 ปีก่อน หนูศึมเศร้าขั้นรุนแรงอยู่สองปี แต่หายได้เพราะมือดันไปโดนยูทูป ที่สอนธรรมะของพระพุทธเจ้า จากวันนั้นทุกวันจนวันนี้หนุทำสมาธิวิปัชนากรรมฐาน วันล่ะ 2.30-3 ชม ทุกๆวัน
สิ่งที่หนูเกลียจที่สุด คือการแบ่งชนชั้น รวย จน และ ปกติหนูจะไปวัดวัดสิงบุรี หรือวัดสายป่า ที่เคร่งกรรมฐาน แต่รอบนี้ หนูขี้เกียจขับรถไกล
หนูเคยมีศรัทธาต่อวัดนี้ กระทั่ง ใส่แหวนทองคำจริงๆ ลงในกล่องบริจาค ณ ศาลากลางน้ำ ด้วยจิตที่ศรัทธายิ่ง
สงกรานนี้ถือโอกาสลองมาบวชดู เห็นว่ามีบวชพราม ไหนๆ ก็เคยบริจาคไปเยอะ
ในวันที่ 13 มาด้วยศรัทธาที่แรงกล้า ไหว้เจ้าที่เจ้สทางชวนมาบวชซะด้วย ตั้งใจแน่วแน่ ว่า 7 วัน และเอาสิ่งของรวมถึงต้นไม้มาเต็มรถ เห็นว่าน่าจะกำลังสร้างที่จอดรถ อาจจะอยากใช้ดอกไม้
ตอนนี้เข้าใจคำว่า
ศรัทธาแรง ผิดหวังแรง เสียใจแรง และรุ้ว่า กรรมฐานที่ทำมา 5 ปี ล้มเหลว เพราะไม่สามารถควบคุมไฟโทษะได้เลย มาบวช แต่ได้บาปแทนเป็นแบบนี้เอง
13.00 มาลงทะเบียน แม่ชีคุยกันว่า ยังไม่ศึกอีกหรอ เป็นเดือนแล้ว แม่ชีอีกคน กำลังเล่นมือถือ และใส่หูฟัง อย่างเมามัน ชีอีกคนด้านหลังดุเน็ตกันใหญ่ (เราก็ถอนหายใจและสายหัว.. พุดกับตัวเองว่า เรามาบวช ไม่จำเป็นต้องดูคนอื่น เราตั้งแต่ก็พอ ใครไม่ทำเราจะตั้งใจ )
แม่ชีลงทะเบียน ถามว่า จะใส่บาตรพระกี่องค์ ( จะเก็บตังค่าใส่บาตร ข้าวตอนเช้า ) เราบอก ไม่ใส่คะ (เรามีของมาแล้ว และ ตั้งใจใส่ปัจจัยอยุ่แล้วด้วย) นางมองหน้า เราก็รุ้สึกแปลกๆ (ผิดตรงไหน ทำไมต้องซื้อของวัดใส่บาตรพระด้วย แล้วมันจะได้บุญตรงไหน เคยฟัง อ. ที่นับถือคนหนึ่งพูด)
เรามีของครบ เพียงแต่ที่นี่ห้ามใส่สะใบ ลาย เมื่อคืนรีบเลยหยิบสะไบลายมา แต่คิดว่าคงไม่เป็นไร แต่ตอนลงทะเบียนก็เหมือนจะพยายามให้ซื้อชุดของทางวัด แต่เราไม่ใส่ใจ คิดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่
พอเข้า โบสถ์ เขายื้นพานให้ ให้ใส่ค่าดอกไม้ปลอม กับ ใส่ซอง บวช บอกว่าบวชต้องใส่ เราก็ งง เลยถามว่า ใส่ทีหลังไม่ได้หรอ เขาว่า บวชพรามต้องใส่
เราไปนั่งใส่เงินในซอง แต่ไม่ใส่เยอะ เพราะชักรุ้สึกไม่ดี เหมือน อะไรๆ ก็เงินรึเปล่า (เริ่มคิด)
ขณะที่นั่งในโบทถ์ ทุกคนพร้อมแล้ว แม่ชี ที่น่าจะอยุ่ที่นี่นานแล้ว นั่งบนเก้าอี้ เล่นโทรสับอย่างเมามาย ในโบถที่ไม่ควร ณ เวลานั้น กำลังจะบวช
สักแปบ แม่ชี อีกคนชี้มาที่เรา ถามว่า แล้วสะไบเทอล่ะ เราบอกว่า หนุมีแต่ สะไบลายมันใช้ไม่ได้ เขาก็บังคับให้ซื้อ (เนื่องจากเกลียจวัดและคนที่มองแต่วัตถุและเงินตราอยุ่แล้ว จึงพุดขึ้นว่า) หนูไม่มีเงิน เขาพุด ฮะ .. ไม่มีเงิน แล้วทำไงดี ไม่มีเงิน จากนั้นแม่ชีเก่าหลายคนกะพุด ดังๆ เหมือนประจานเรา ว่าเราไม่มีเงิน นางเรียกแม่ชีอีกคนมา .. ให้... มาช่วยแก้ปัญหาสิ เขาไม่มีเงิน (เรายังยืนยังว่าไม่มีเงิน 70 บาท ค่าสะไบ .. ใจอยากรุ้ว่า แม่ชีเหล่านี้จะทำเช่นไร ) เราเองก็เริ่งโมโห นางพุดดังๆให้ได้ยินทั้งโบทถ์ จน มี คนบวชคนนึ่งบอก จะช่วยออกค่าซื้อสะไบ้ให้ ... เราเลยบอก ไม่ต้อง จากนั้นยื้นเงิน ให้แม่ชี 100 อีกคนบอกให้อีกคนรีบวิ่งไปซื้อสะใบมาให้เรา
เราโกรธมาก มาบวช แต่ได้บาปแล้ว ไฟโทสะ เผาใจตลอด เวลาสวดขอบวช และพิธีกรรม ในโบทตลอด 30 นาทีที่สวดมนต์ นั่งสมาธิก็ไม่หาย ความโกรธรอบนี้รุนแรงมาก อาจเพราะ ตั้งใจ และ ผิดหวังอย่างแรง
ในตอนที่เราได้สะไบมา เราหันไปถามกับแม่ชี อีกคนว่า ทำไม คนในโบทถ์ เยอะมาก ที่ไม่ใส่สะใบ นางบอก พวกนั้นบวชแล้ว ยิ่งทำให้เราโมโห ซื้อสะไบ้ มาใช้ในเวลาไม่ถึง 2 นาที แค่เนี้ยะ ... แถมก็พยายามบอกแล้วว่าไม่มีเงิน แต่ ....
สุดท้าย ถึงรุ้ว่า คนไม่มีเงิน อย่า ริ ทาบวชที่นี่ ที่นี่ มองคนที่วัตถุ หาใช่คำสอน ตอนสวดมนต์ เร่นั่งสมาธิ พบายามคิดว่าไม่เป็นไร เราตั้งใจมาปฏิบัติต้องทนให้ได้ 7 วัน ใครไม่ทำไม่เป็นไรเราต้องทำ สุดท้ายก็ดับไฟในใจไม่ได้
1 ที่นี่เน้นวัตถุหาใช่คำสอน
2 ที่นี่แม่ชีที่ชี้หน้าด่าคนอื่น
เป็นเหมือน หนึ่งในตัวโตๆ เรียกไม่ถุก
3 ที่นี่ เน้นแค่สวดมนต์ เช้สเย็น ประมาณ 30 นาที วิปัสนาแปบเดียว แค้นั้นมั้ง ตอนสวดมนต์เย็นเห็นแระ แต่กะถามพระ พระท่านบอกแค่นี้
4 สาเหตุที่มาบวชครั้งนี่ มีปัญหาด้านกรรมฐาน อยากมาขอคำชี้แนะ ซึ่งน่าจะไม่มีใครให้ได้
5 ที่นี่ แม่ชีเก่า เก๋าเกม ...หมู่
6 การเล่นโทรสับดูเวป และอื่นๆ เป็นเรื่องปกติของที่นี่ ซึ่งทำกันส่วนมาก
ตอนที่ไฟเผาใจในโบทตอนกำลังคิดจะทนอยุ่ สุดท้าย คำตอบคือ อยุ่ไปก็ไม่ได้อะไรนอกจากบาป พอดีกว่า มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ
พอเค้าปล่อยเดิน จงกรม เราเลยออกมาหาพระเพื่อ จะขอถวายข้าวสาร อาหารแห้ง และต้นไม้ที่ขนมาเต็มรถ และถามท่านว่า ที่นี่คนจน บวชไม่ได้รึ ????
สุดท้ายพระเรียกแม่ชีมากลุ่มนึง พวกนาง ต้อนเราใหญ่ ...หมู่มากๆ และชี้หน้าว่สเรา
ต่อหน้า พระ สงฆ์ เราโมโหแล้ว เสียดัง แต่ ไม่ได้มีคำหยาบกับเขา เลยย้อนว่า ใคร
ตายไปก็รู้เอง
จากนั้นหนุก็ไปกราบลา พระในโบถ ผิดหวังแรงเสียใจแรง แบะบอกท่านว่า ทองที่ข้าพเจ้าได้เคยถวายไปนั้น ข้าพเจ้าถือว่าบำรุง พระพุทธ พระธรรม พระสง หาใช่ตัวบุคคล แต่ ลูก จะไม่ขอกลับมาที่นี่อีก
เราเสียใจมาก เพราะตั้งใจแรงมาก และรับรุ้ว่า ที่ผ่านมา ล้มเหลว ปกติเราสามารถใช้กับชีวิตจริงได้ ระงับได้ แต่ไม่เข้าใจว่า ทำไมรอบนี้ ในโบถ นั่น ไฟนั้นถึงลุกโชน ไม่แม้แต่จะมอดดับ งง ล้มเหลว ลัมเหลว ...
เหมือนมันกลับไปเมื่อครั้งนานมาแล้วที่เรามีความเกลียจชังใน พระสง ในวัด ที่พุดแล้ว มีแต่คนเลว หาคนดีไม่ได้ พระดีๆมีที่ไหน
แม้ว่าตอนนี้จะเข้าใจ และยึดในคำสอนมากกว่าตัวบุคคล แต่อดเสียใจไม่ได้
คน..จน .. มีสิทธิอะไรบ้าง
คน..จน ไม่ใช่คนรึ
(จริงๆ เรามีเงินค่าสะไบ้อยุ่แล้ว แต่ที่โกหกว่าไม่มี เพราะอยากรุ้ว่า นางๆ จะทำเช่นไร แค่นั้นเอง ผลก็แบบที่เห็น อยู่ดีไม่ว่าดีไปกวนบาทาเขา)
อ้อ .. ที่สำคัญ ที่นี่ แม่ชี ที่ไม่ได้ ธรรม ขั้นไหนๆเลย เป็นคนนำ และสอน ถ้าอยากได้ธรรมไปวัดอื่นเถอะ แต่ถ้าชิวๆ เหมือนเล่นเกมอยุ่บ้าน เชิญได้เลย
คำพูดไหนที่ข้าพเจ้าโกหก หรือไม่จริง ขอให้ข้าพเจ้าได้รับบทลงโทษแห่งกรรมนั้น ถ้าข้าพเจ้า
แบบที่แม่ชีด่า ขอให้ข้าพเจ้า ไม่ตายดี
ประสบการณ์การบวชพรามที่วัดหง...(ส) ริมทะเล ชิวๆ
หนูเคยหมดความศรัทธาต่อพระพุทธศาสนาโดยสิ้นเชิง แต่แล้ววันหนึ่ง มีคนบอกว่า เราศรัทธาพระพุทธเจ้าหาใช่ พระสาวก ที่ปัจจุบันเลวทรามมากมาย เป็นเหตุให้ศาสนาเสื่อมเสีย
5 ปีก่อน หนูศึมเศร้าขั้นรุนแรงอยู่สองปี แต่หายได้เพราะมือดันไปโดนยูทูป ที่สอนธรรมะของพระพุทธเจ้า จากวันนั้นทุกวันจนวันนี้หนุทำสมาธิวิปัชนากรรมฐาน วันล่ะ 2.30-3 ชม ทุกๆวัน
สิ่งที่หนูเกลียจที่สุด คือการแบ่งชนชั้น รวย จน และ ปกติหนูจะไปวัดวัดสิงบุรี หรือวัดสายป่า ที่เคร่งกรรมฐาน แต่รอบนี้ หนูขี้เกียจขับรถไกล
หนูเคยมีศรัทธาต่อวัดนี้ กระทั่ง ใส่แหวนทองคำจริงๆ ลงในกล่องบริจาค ณ ศาลากลางน้ำ ด้วยจิตที่ศรัทธายิ่ง
สงกรานนี้ถือโอกาสลองมาบวชดู เห็นว่ามีบวชพราม ไหนๆ ก็เคยบริจาคไปเยอะ
ในวันที่ 13 มาด้วยศรัทธาที่แรงกล้า ไหว้เจ้าที่เจ้สทางชวนมาบวชซะด้วย ตั้งใจแน่วแน่ ว่า 7 วัน และเอาสิ่งของรวมถึงต้นไม้มาเต็มรถ เห็นว่าน่าจะกำลังสร้างที่จอดรถ อาจจะอยากใช้ดอกไม้
ตอนนี้เข้าใจคำว่า
ศรัทธาแรง ผิดหวังแรง เสียใจแรง และรุ้ว่า กรรมฐานที่ทำมา 5 ปี ล้มเหลว เพราะไม่สามารถควบคุมไฟโทษะได้เลย มาบวช แต่ได้บาปแทนเป็นแบบนี้เอง
13.00 มาลงทะเบียน แม่ชีคุยกันว่า ยังไม่ศึกอีกหรอ เป็นเดือนแล้ว แม่ชีอีกคน กำลังเล่นมือถือ และใส่หูฟัง อย่างเมามัน ชีอีกคนด้านหลังดุเน็ตกันใหญ่ (เราก็ถอนหายใจและสายหัว.. พุดกับตัวเองว่า เรามาบวช ไม่จำเป็นต้องดูคนอื่น เราตั้งแต่ก็พอ ใครไม่ทำเราจะตั้งใจ )
แม่ชีลงทะเบียน ถามว่า จะใส่บาตรพระกี่องค์ ( จะเก็บตังค่าใส่บาตร ข้าวตอนเช้า ) เราบอก ไม่ใส่คะ (เรามีของมาแล้ว และ ตั้งใจใส่ปัจจัยอยุ่แล้วด้วย) นางมองหน้า เราก็รุ้สึกแปลกๆ (ผิดตรงไหน ทำไมต้องซื้อของวัดใส่บาตรพระด้วย แล้วมันจะได้บุญตรงไหน เคยฟัง อ. ที่นับถือคนหนึ่งพูด)
เรามีของครบ เพียงแต่ที่นี่ห้ามใส่สะใบ ลาย เมื่อคืนรีบเลยหยิบสะไบลายมา แต่คิดว่าคงไม่เป็นไร แต่ตอนลงทะเบียนก็เหมือนจะพยายามให้ซื้อชุดของทางวัด แต่เราไม่ใส่ใจ คิดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่
พอเข้า โบสถ์ เขายื้นพานให้ ให้ใส่ค่าดอกไม้ปลอม กับ ใส่ซอง บวช บอกว่าบวชต้องใส่ เราก็ งง เลยถามว่า ใส่ทีหลังไม่ได้หรอ เขาว่า บวชพรามต้องใส่
เราไปนั่งใส่เงินในซอง แต่ไม่ใส่เยอะ เพราะชักรุ้สึกไม่ดี เหมือน อะไรๆ ก็เงินรึเปล่า (เริ่มคิด)
ขณะที่นั่งในโบทถ์ ทุกคนพร้อมแล้ว แม่ชี ที่น่าจะอยุ่ที่นี่นานแล้ว นั่งบนเก้าอี้ เล่นโทรสับอย่างเมามาย ในโบถที่ไม่ควร ณ เวลานั้น กำลังจะบวช
สักแปบ แม่ชี อีกคนชี้มาที่เรา ถามว่า แล้วสะไบเทอล่ะ เราบอกว่า หนุมีแต่ สะไบลายมันใช้ไม่ได้ เขาก็บังคับให้ซื้อ (เนื่องจากเกลียจวัดและคนที่มองแต่วัตถุและเงินตราอยุ่แล้ว จึงพุดขึ้นว่า) หนูไม่มีเงิน เขาพุด ฮะ .. ไม่มีเงิน แล้วทำไงดี ไม่มีเงิน จากนั้นแม่ชีเก่าหลายคนกะพุด ดังๆ เหมือนประจานเรา ว่าเราไม่มีเงิน นางเรียกแม่ชีอีกคนมา .. ให้... มาช่วยแก้ปัญหาสิ เขาไม่มีเงิน (เรายังยืนยังว่าไม่มีเงิน 70 บาท ค่าสะไบ .. ใจอยากรุ้ว่า แม่ชีเหล่านี้จะทำเช่นไร ) เราเองก็เริ่งโมโห นางพุดดังๆให้ได้ยินทั้งโบทถ์ จน มี คนบวชคนนึ่งบอก จะช่วยออกค่าซื้อสะไบ้ให้ ... เราเลยบอก ไม่ต้อง จากนั้นยื้นเงิน ให้แม่ชี 100 อีกคนบอกให้อีกคนรีบวิ่งไปซื้อสะใบมาให้เรา
เราโกรธมาก มาบวช แต่ได้บาปแล้ว ไฟโทสะ เผาใจตลอด เวลาสวดขอบวช และพิธีกรรม ในโบทตลอด 30 นาทีที่สวดมนต์ นั่งสมาธิก็ไม่หาย ความโกรธรอบนี้รุนแรงมาก อาจเพราะ ตั้งใจ และ ผิดหวังอย่างแรง
ในตอนที่เราได้สะไบมา เราหันไปถามกับแม่ชี อีกคนว่า ทำไม คนในโบทถ์ เยอะมาก ที่ไม่ใส่สะใบ นางบอก พวกนั้นบวชแล้ว ยิ่งทำให้เราโมโห ซื้อสะไบ้ มาใช้ในเวลาไม่ถึง 2 นาที แค่เนี้ยะ ... แถมก็พยายามบอกแล้วว่าไม่มีเงิน แต่ ....
สุดท้าย ถึงรุ้ว่า คนไม่มีเงิน อย่า ริ ทาบวชที่นี่ ที่นี่ มองคนที่วัตถุ หาใช่คำสอน ตอนสวดมนต์ เร่นั่งสมาธิ พบายามคิดว่าไม่เป็นไร เราตั้งใจมาปฏิบัติต้องทนให้ได้ 7 วัน ใครไม่ทำไม่เป็นไรเราต้องทำ สุดท้ายก็ดับไฟในใจไม่ได้
1 ที่นี่เน้นวัตถุหาใช่คำสอน
2 ที่นี่แม่ชีที่ชี้หน้าด่าคนอื่น
3 ที่นี่ เน้นแค่สวดมนต์ เช้สเย็น ประมาณ 30 นาที วิปัสนาแปบเดียว แค้นั้นมั้ง ตอนสวดมนต์เย็นเห็นแระ แต่กะถามพระ พระท่านบอกแค่นี้
4 สาเหตุที่มาบวชครั้งนี่ มีปัญหาด้านกรรมฐาน อยากมาขอคำชี้แนะ ซึ่งน่าจะไม่มีใครให้ได้
5 ที่นี่ แม่ชีเก่า เก๋าเกม ...หมู่
6 การเล่นโทรสับดูเวป และอื่นๆ เป็นเรื่องปกติของที่นี่ ซึ่งทำกันส่วนมาก
ตอนที่ไฟเผาใจในโบทตอนกำลังคิดจะทนอยุ่ สุดท้าย คำตอบคือ อยุ่ไปก็ไม่ได้อะไรนอกจากบาป พอดีกว่า มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ
พอเค้าปล่อยเดิน จงกรม เราเลยออกมาหาพระเพื่อ จะขอถวายข้าวสาร อาหารแห้ง และต้นไม้ที่ขนมาเต็มรถ และถามท่านว่า ที่นี่คนจน บวชไม่ได้รึ ????
สุดท้ายพระเรียกแม่ชีมากลุ่มนึง พวกนาง ต้อนเราใหญ่ ...หมู่มากๆ และชี้หน้าว่สเรา
จากนั้นหนุก็ไปกราบลา พระในโบถ ผิดหวังแรงเสียใจแรง แบะบอกท่านว่า ทองที่ข้าพเจ้าได้เคยถวายไปนั้น ข้าพเจ้าถือว่าบำรุง พระพุทธ พระธรรม พระสง หาใช่ตัวบุคคล แต่ ลูก จะไม่ขอกลับมาที่นี่อีก
เราเสียใจมาก เพราะตั้งใจแรงมาก และรับรุ้ว่า ที่ผ่านมา ล้มเหลว ปกติเราสามารถใช้กับชีวิตจริงได้ ระงับได้ แต่ไม่เข้าใจว่า ทำไมรอบนี้ ในโบถ นั่น ไฟนั้นถึงลุกโชน ไม่แม้แต่จะมอดดับ งง ล้มเหลว ลัมเหลว ...
เหมือนมันกลับไปเมื่อครั้งนานมาแล้วที่เรามีความเกลียจชังใน พระสง ในวัด ที่พุดแล้ว มีแต่คนเลว หาคนดีไม่ได้ พระดีๆมีที่ไหน
แม้ว่าตอนนี้จะเข้าใจ และยึดในคำสอนมากกว่าตัวบุคคล แต่อดเสียใจไม่ได้
คน..จน .. มีสิทธิอะไรบ้าง
คน..จน ไม่ใช่คนรึ
(จริงๆ เรามีเงินค่าสะไบ้อยุ่แล้ว แต่ที่โกหกว่าไม่มี เพราะอยากรุ้ว่า นางๆ จะทำเช่นไร แค่นั้นเอง ผลก็แบบที่เห็น อยู่ดีไม่ว่าดีไปกวนบาทาเขา)
อ้อ .. ที่สำคัญ ที่นี่ แม่ชี ที่ไม่ได้ ธรรม ขั้นไหนๆเลย เป็นคนนำ และสอน ถ้าอยากได้ธรรมไปวัดอื่นเถอะ แต่ถ้าชิวๆ เหมือนเล่นเกมอยุ่บ้าน เชิญได้เลย
คำพูดไหนที่ข้าพเจ้าโกหก หรือไม่จริง ขอให้ข้าพเจ้าได้รับบทลงโทษแห่งกรรมนั้น ถ้าข้าพเจ้า