เด็กเลียนเสียงเก่ง สมองเปิดรับทุกอย่าง ผู้ใหญ่สมองปิดกั้น ดัดแปลงสิ่งที่ได้ยินเป็นภาษาของตัวเอง
ไม่ใช่เด็กเรียนเก่งกว่าผู้ใหญ่ แต่ผู้ใหญ่ต่างหากที่เรียนผิดวิธี
ผู้ใหญ่มีจุดแข็งที่เรียนรู้วิชาการได้เร็วกว่า มีสมาธิมากกว่า และความจำดีกว่า
ไปเรียน phonetic แก้ได้เยอะ ฟังและพูดตามเสียงจริงของภาษานั้นๆ

it - eat ไม่ใช่ต่างแค่สระสั้นยาว อิ - อี
it สระออกเสียงจากปลายลิ้น ยกลิ้นนิดหน่อย คล้าย เอะ
eat สระออกเสียงคล้าย อี แต่ยกลิ้นสูงกว่า อี ไทย

sheep เสียง sh แตะลิ้นค้างแล้วลากยาว เหมือนทำเสียง ชู่ววววว
cheap เสียง ch แตะลิ้นและกระแทกลงอย่างรวดเร็ว คล้ายเสียง ช ไทย

s เสียงพ่นลมจากฟัน
z เหมือนเสียง s เพิ่มเติมคือสั่นเส้นเสียง เสียงคล้ายผึ้งกระพือปีก ซื่อออออ

เสียงสระที่ใช้มากที่สุดคือ schwa มักใช้กับพยางค์ที่ไม่ stress และคำไม่สำคัญ
ทำปากผ่อนคลายที่สุด ไม่ดึงลิ้นมาด้านหน้าด้านหลัง ไม่ยกลิ้นขึ้นลง ไม่ห่อปาก
เสียงคล้าย เออะ

มีอีกหลายอย่าง ถ้าเรียน phonetic จะเห็นว่าภาษาอังกฤษออกเสียงต่างจากภาษาไทยเยอะมาก
เทียบเสียงภาษาไทยไม่ได้ น่าเสียดายนักเรียนไทยไม่ได้เรียนการออกเสียงที่ถูกต้อง
ให้ศึกษา phonetic ดูวิชาการมากหน่อย แต่ก้าวหน้าด้านการฟังและพูดเร็วขึ้น
ดีกว่าลุยดูหนังฟังเพลงทันที แต่หูแยกเสียงไม่ออก แล้วบ่นทีหลังทำไมฟังไม่รู้เรื่องเลย