วันนี้ล่าสุดคือเราจะหยุดงานเเล้วจะกลับบ้านไปหาเเม่ของเรา เราจะไปตอนเย็นวันที่ 12 เมษายน กลับ 17 เมษายน เเต่เเม่เเฟนของเราบอกให้กลับวันที่ 15 
เพราะพี่สาวของเเฟนเรากลับมา คงจะอยากให้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน เเล้วเเฟนเราบอกจะกลับ 17 บอกกับเเม่ของนางว่า เราก็มีเเม่ที่ต้องไปดูไปหา
เเม่นางตอบกลับมาว่า แกไม่มีเเม่หรอ เเล้วเเฟนเราตอบกลับไปว่า เเล้วเราได้อยู่กับเเม่ของเราตลอดเท่าอยู่ที่บ้านนี้กับพ่อเเม่เขามั้ย เราฟังที่เเม่เเฟนเราพูด
คือเราโมโหค่ะทำไมถึงเอาความคิดตัวเองเป็นที่ตั้ง ทั้งๆที่เราก็อยู่ที่บ้านดูเเลพ่อเเม่เเฟน เราเข้าใจนะคะว่าเป็นครอบครัวใหญ่ เทศกาลญาติๆกลับมาคงอยากให้อยู่พร้อมกัน เเต่เร่ไม่ได้บังคับเเฟนเราให้ไปกับเราหรืออยู่จนเรากลับเลย เเค่ส่งเราหาเเม่เเล้วเขากลับไปอยู่ครอบครัวเขาก็ได้ เเต่เขาเลือกจะไปกับเรา เพราะครอบครัวที่บ้านเขาค่อยข้างจะเอาความคิดตัวเองถูกเสมอ เราบอกเลิกเเฟนเราเเล้วค่ะเขาไม่ยอมเลิกเพราะเราทนกับครอบครัวนี้มา 1 ปีเเล้วค่ะ พยายามปรับให้ดีขึ้น เเต่ก็ไม่เคยดีขึ้นเลย ตอนนี้เราหมดความอดทนเเล้วเราอยากถามทุกคนว่าควรทำยังไง เเละ อยากถามความเห็นว่าเราผิดมากหรอคะที่จะกลับไปหาเเม่เราบ้าง เพราะเรากลับไปหาเเม่ของเราเเค่เดือนละครั้ง  ขอความเห็นค่ะ