เราไปขายของแทนแม่พอขายเสร็จแล้วแล้วกลับบ้านมาแล้วบอกจำเงินที่ได้ไปซึ่งมันไม่ได้ตามเป้าที่แม่ตั้งไว้แล้วเราก็โดนด่าเราเคยโดนแบบนี้ครั้งแรกส่วนน้องเราก็เคยโดนหลายรอบแล้วเพราะปกติเราขายจะได้ตามเป้ามาตลอดจนวันนี้ไม่ได้ตามเป้าก็โดนด่าว่าปกติมันต้องได้เท่านี้เท่านี้นะไม่ใช่ได้แบบนี้แล้วก็โดนเยอะมากแต่ต่อหน้าเราเค้ายังไม่ได้พูดเชิงว่าแบบเราเหมือนไปขโมยเงินเลยได้เท่านี้แต่ไปบอกอาเราว่าเราขโมยเงินว่าเอาเงินที่ขายของได้มาไปใช่เองแล้วเหมือนอาเราจะเชื่อมั้งน้องเราบอกมาเพราะแม่บอกน้องเรามาแล้วมาเล่าให้เราฟังตอนนั้นเราโกรธมากเมื่อได้ยินแบบนี้เพราะเราไม่เคยขโมยเงินเลยสักบาทมีแต่แม่เราเหมือนจะมาขโมยเงินเราหลายรอบมากตอนเรามีเงินเงินมันหายไปที่ร้อยกว่าบาทบ้างบางทีไม่เกินร้อยแต่มันหลายครั้งมากเราพูดออกไปให้ได้ยินหลายรอบมากว่าเงินหนูหายมีใครเอาไปมั้ยแม่เราจะปฏิเสธอย่างเดียวเลยว่าไม่ได้เอาไปเราก็เลยชั่งมันเลยเพราะไม่มีใครยอมรับแต่พอแม่ออกไปข้างนอกเหมือนจะได้จังหวะในการพูดเพราะกลัวน้องเราไม่เชื่อแม่ไม่ได้เอาเงินไปอยู่ดีๆแม่ห็พูดออกมาว่าแม่ไม่ได้เอาเงินมันไผอะไรแบบนี้น้องเราบอกมาแต่ตอนั้นน้องเราบอกว่ายังไม่ได้คิดเรื่องอะไรแบบนี้เลยแล้วมีหลายค
รั้งเลยที่เราคิดว่าแม่อาจจะขโมยเงินเราจริงจิงตอนนั้นอาให้เงินเรามาเราเอาเก็บไว้ในกางเกงยีนแล้วพับไว้ในชั้นเสื้อผ้าแล้วตอนกลางคืนดึกแม่มาเรียกเราเพื่อจะขอยืมเงินอันนั้นแต่เราไม่ตื่นมั้งแม่เขาพูดมาแบบนี้แล้วเขาก็ไปค้นเงินแล้วก็เจอเค้าก็เอาไปซื้ออะไรไม่รู้แล้วตอนเช้ามาบอกว่ายืมเงินไปเราก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่งงว่าหาเจอะได้ไงแล้วมีอีกหลายๆเรื่องที่ทำให้สงสัยคือตอนนั้นแม่เข้ามาเอาเงินที่ชายของได้มาแล้วเหมือนเขาจพเอาไปไม่พออยู่ดีๆๆเขาก็เดินไปยิบเงินเราในชั้งวางของที่เป็นเหรียญมาเพื่อไม่รู้เท่าไรแต่เราเห็นเลยบอกว่าไปว่าแม่ทำงี้ได้นั่นเงินหนูนะแต่แม่บอกว่าจะทำไมเราบอกมันได้เงินหนูแม่เขาก็ยอมวางแล้วเขาก็เดินออกไปแล้วมีมีอีกแต่มันพิมพ์ไม่พอแล้วก็ที่เรากับน้องออกไปขายแทนเพราะแม่บอกว่าเดี๋ยวกุออกไปขายเองสรุปแม่เรากก็ยังนอนเหมือนคนขี้เกียจอยู่ในห้องเหมือนเดิมวันๆนึงแถบไม่ทำอะไรเลยเราทำงานเสร๋จก็กลับมาทำงานบ้านเองกันเองมีบางวันที่แม่ทำแต่ทำนิดเดียวจะบอกว่ามันเฟนื่อยมากเลยแถบต้องช่วยแม่ดูน้องอีกบางทีน้องก็มานอนกับเราตามจิงมันเรื่องอะไรหลายเรื่องที่อยากจะพิมพ์เพราะพูดกับใครไม่ใดนออกจากน้องแม่เรามีเรื่องทำกลับเราไว้เยอะมากจรบางทีเราก็กลัวจเป็นโรคสึมเศร้าเราต้องพิมพ์ตรวจกลับกูเกิ้ลทุกเดือนเลยรึเราจะคิกมากไปเองก็ไม่รู้แม่เราเคยไล่เราออกจากบ้านหลายครั้งแล้วด้วยแต่เราคิดว่าเราคงออกไปไม่ได้หรอกเพราะคิดว่าออกไปก็คงไปไม่รอดเลยได้แต่ทนอยู่ไปวันๆที่แม่จะไล่เราออกจากบ้านเราไม่ได้ทำอะไรผิดใหญ่ๆเลยเราแค่ทำอะไรไม่พอใจเขาเขาก็จะไล่ออกจากบ้านผ่านมาปีกว่าแล้วแม่ยืมเงินเราไปเกือบสองหมื่นไม่เคยคืนสักบาทแต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรเเพราะว่าเป็นแม่เราเลยปล่อยผ่านไปเงินพวกนี้ได้มาจากอังเปาของปีที่แล้วกับของปีนี้แล้วก็ได้เงินที่ผู้ใหญ่ให้มาแล้วก็อาที่ให้เรามาและที่ตรวจโลกสึมเศร้าทุกเดือนไม่ใช่เพราะเรื่องพวกนี้แต่เป็นเรื่องที่ทำกลับเราไว้อย่างอื่นแล้วก็มียืมเงินของน้องเราเกือบสองหมื่นเหมือนกันเราโนแบบนี้มาตั้งแต่อายุ15จนตอนนี้16แล้วก็ยังไม่เลิกทำแบบนี้กลับเราเราพึ่งมาอยู่บ้านหลังนี้ได้ปีกว่า