ขอบอกก่อนเลยว่า เรามี ปก กับครอบครัวตั้งแต่ตอน ป.ยันจบม.3 เหมือนจะดีเกือบปีนึง สรุปไม่ค่ะ ตอนนี้ม.5 แล้ว ก็ยังมี ปห
เราโดนตบโดนตี กระชากหัวลากไปกับพื้น ปาไม้แขวนเสื้อใส่ เอาไม้แบตตี หยิก โดนบูลลี่เรื่องหน้าตา โดนด่าสารพัดด้วยคำที่หยาบคาย ไล่ไปตายก็ไล่มาแล้ว ประจานให้อับอาย เปรียบเทียบ ทุกอย่าทําพิมพ์มาคนในครอบครัวเป็นคนทำทั้งหมดค่ะ  หนักสุดคงเป็นพ่อ เค้ามีเมียน้อยอีก แม่บอกให้ดูว่าพ่อแอบคุยมั้ย พอเรารู้ว่าคุยเราบอก เราโดนว่าค่ะ ว่าเป็นต้นเหตุทำให้แม่เป็นแบบนี้ แม่เราโดนนอกกายนอกใจจนเป็นซึมเศร้าเลยค่ะ แต่พ่อก็โทษลูก แถมเอาเมียน้อยมาเช่าอยู่บ้านตรงข้าม จนแม่จับได้ เป็นอีก แต่ก็โทษคนอื่น ว่าคนอื่นไปทั่ว อายมากค่ะ ทั้งที่เป็นความผิดตัวเองแต่ไปไล่ด่าคนอื่นมั่ว แรกๆเรายังมีความเห็นใจ สงสาร เวลาที่เค้าไม่มีที่ไปอะค่ะเพราะโดนแม่ไล่ แต่ตอนนี้ไม่หลงเหบืออะไรเลย เหทือนมันตายด้านอะค่ะ มันสะสมมานานหลายปีแล้ว เราควรจะทำไงดีคะ เรายังต้องอยู่ที่บ้านอีกนาน

รู้นะคะว่าเขาเป็นคนทำให้เกิดมาและเลี้ยงมาจนโต แต่เรารู้สึกว่าไม่สมควรค่ะ คนโดนมันฝังใจมากๆนะคะ