ขอแทนตัวเองว่าเอนะคะ เอทนไม่ไหวแล้วค่ะ ชอบเค้ามาจะปีได้แล้ว เราอยู่ด้วยกันตลอด รู้สึกผูกพัน ชอบเค้ามากๆ ตอนเรียนลีลาศ เค้าจะให้ผญเลือกผช เพราะผญน้อยกว่า เอเลยเลือกเค้าเพราะเค้าสูงกว่า  แล้วเอก้เรียนพิเศษอยุ่ที่แห่งนึง อยู่ๆ เค้าก้มาเรียนกับเอ เอคิดว่ามันเป็นพรมลิขิตแน่ๆเลย แล้วเวลานั่งเรียนพิเศษเรานั่งข้างกันตลอด แล้วจะนั่งใกล้กันมากๆ แต่ตอนอยู่ที่รร เราอยุ่ห้องเดียวกัน เราแทบไม่คุยกันเลย แล้วเอก้ติดโควิดตอนสอบมิดเทอม เอทักไปหาเค้าคนแรก บอกเค้าว่า เอติดโควิดนะขอโทษด้วย แล้วเค้าก็บอกหายไวๆ เอนึกว่าเค้าจะบอกแค่นั้น แต่เค้าทักมาถามไถ่อาการ ถามกินข้าวยัง นอนเยอะๆ อย่าลืมกินยา แล้วก้เล่าว่าสอบวันนั้นเป็นไงบ้าง ทำให้เอเริ่มชอบเค้ามาขึ้นเรื่อยๆ เค้าเรียนเก่งมากค่ะ เค้าติวชีวะให้เอ เอรู้สึกดีมาก แล้วเราก้เป็นเพื่อนกัน แต่อยุ่ๆเค้าเปลี่ยนไป เค้าไม่สนใจเหมือนแต่ก่อน เอเป็นคนขี้น้อยใจ ชอบเอาไปคิดมาก เก่บไปร้องไห้ กลัวว่าจะเสียเค้าไป แต่ก้ไม่กล้าบอกชอบ เพราะกลัวเค้สปฏิเสธ จนเอเริ่มไม่ไหวแล้ว เพราะเค้าเย้นชามากเลย เอเลยบอกเค้าไปว่า วันนั้นที่เพื่อนเอทักว่าเเธอเป็นแฟนเอหรอ เธออึดอัดมั้ย เค้าตอบไม่นะ เอถามอีกรอบก็ตอบแบบเดิม เอใจฟูเลยค่ะ เหมือนปลดล้อก เอเลยถามต่อว่า ถ้าคนอื่นถามว่าเราเป็นอะไรกัน เธอจะตอบว่าไง เค้าบอกเพื่อนไง เอบอกไม่อยากเป็นเพื่อน เค้าเลยให้เพื่อนสนิท เอเลยบอกเค้าไปว่า อยากเป็นมากกว่านั้นได้มั้ย เค้าบอก ไม่รู้สิ เอเขินมาก เหมือนได้ก้าวข้ามความกังวลไป ด้วยความเขิน เอเลยบอกว่างั้นไปแล้วนะ เจอกันพรุ่งนี้ เราเลยแยกย้ายกัน พอวันถัดมาเราก้คุยๆกันมากขึ้น เอชอบจับมือเค้า แต่เค้าจะเป็นคนนิ่งๆ วันนั้นก้ผ่านไปได้ด้วยดี จนวันถัดมา เราไม่ได้นั่งข้างกัน เพื่อนเรามันนั่งขั้น เลยไม่ค่อยได้คุยกัน จนเที่ยง เราไปกินข้าว เราเดินไป7ด้วยกันสองคน เอถามเค้าว่า เป็นมากกว่านี้ได้มั้ยสรุป เค้าบอกว่า ไม่ เค้ากลัวเค้าไม่มีเวลาให้เรา เราอึ้งไปเลยค่ะ เราเลยบอกว่า ไม่เป็นไร ถามใจดูว่าคิดยังไง เค้าก็ยังปฏิเสธ แล้วเค้าก้ถามเอกลับว่า เอเสียใจมั้ย เรากลับมาคุยกันเหมือนเดิมนะเอ เค้าพูดกับเอแบบนี้ แล้วเอเลยถามเค้าแบบเดิม เค้าตอบแบบเดิม แต่เค้าบอกว่า เค้าเคยชอบเอนะ แต่ตอนนี้เฉยๆแล้ว แล้วบอกว่า คบกันไปยังไงก้ต้องเลิกกันอยุ่ดี เพราะมันม.6แล้ว เอเลยบอกเค้าไปว่า เอรู้ เอแค่อยากลองมีแฟนดู เราทั้งคู่ก็ต่างไม่เคยมีแฟน ลองดูไม่ได้หรอ เค้าก้น้ำตาซึมค่ะ ร้องไห้ เออึ้ง ทำไรไม่ถูกเลย งงด้วยว่าเค้าร้องไห้ทำไม แล้วเค้าก้บอกว่า กลับมาคุยกันเหมือนเดิมนะ ได้มั้ย แล้วเราก้เข้าไปนั่งกินข้าวกันเพื่อนๆคนอื่นๆต่ามปกติค่ะ แต่เอไม่ได้ถามเค้าต่อ เราคุยกันปกติเลย แล้วก้แยกย้าย กลับบ้าน เออยากทักไปถามเค้ามากว่าร้องไห้ทำไม แต่ก้ไม่กล้าแล้ว เออยากรู้จิงๆค่ะ