จขกท ขอแทนตัวเองว่า เรา แทนตัวอดีตสามีลูกพี่ลูกน้องว่า พี่เอ และแทนตัวลูกพี่ลูกน้องว่า พี่บี นะคะ

เริ่มเรื่องเลยนะคะ  ตอนนี้เราอายุ 34 ปี มีลูก 1 คน และเป็น single mom ค่ะ หย่าขาดกับสามีได้ 2 ปี ส่วน พี่เอ อายุ 42 ปี ไม่มีลูกค่ะ หย่ากับพี่บีได้ 5 ปี สาเหตุเพราะ พี่บี ไปมีผู้ชายอื่น 3-4 ครั้ง จนเป็นสาเหตุให้พี่เค้าหย่าขาดกัน
คือก่อนหน้านี้ตั้งแต่สมัยพี่เอ กับพี่บี คบกัน เราก็นับถือ ไหว้ ตามปกติที่เจอนะคะ และหลังจากที่เค้าหย่ากัน ทุกอย่างก็เหมือนเดิม พี่เอ ยังสามารถไปหาป้าได้ตามปกติ เพราะทางญาติฝั่ง พี่บี รักพี่เอมาก เค้าขยันทำมาหากิน ทางบ้านป้าเลยรักพี่เค้า ส่วนเรา ก็นานๆจะได้เจอพี่เค้าที เพราะบ้านไกลกัน
จนมาวันนึง เจอกันโดยบังเอิญ เลยคุยกันถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันไป เราก็ถามว่า ได้เจอกับพี่บีบ้างมั้ย พี่เอบอกว่าไม่ได้ติดต่อกันมาจะปีแล้ว ก่อนหน้านี้ยังมีโทรมาขอยืมเงิน ขอให้หาที่พักอาศัยให้ ขอความช่วยเหลือต่างๆ พี่เอก็ให้ความช่วยเหลือไป เพราะตั้งแต่พี่เอเลิกกับพี่บี พี่บีก็ออกไปอยู่กับผู้ชาย เพราะถ้าอยู่บ้านป้าก็จะไม่มีใครอยากคุยด้วย เพราะพี่บีเลือกทางเดินแบบนี้เอง แต่ครั้งสุดท้ายที่พี่เอช่วย พี่เอบอกพี่บีว่า นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายในการช่วยเหลือแล้ว เพราะให้เท่าไรก็ไม่รู้จักพอ
หลังจากนั้น พี่บีก็ไม่ติดต่อพี่เอมาเลย แล้วพี่เอก็ถามเรากลับมาว่า พ่อของลูกเราล่ะ ติดต่อมามั้ย เราก็บอกไปว่าไม่ แล้วตอนนี้มีใครมั้ยล่ะ เราก็บอกว่า เลี้ยงลูกก็เหนื่อยแล้ว ไม่มีเวลาหาหรอก เราก็นั่งคุยกันพักนึง พี่เค้าก็พูดขึ้นมาว่า “ถ้าพี่จะขอดูแลเรา ขอคบกับเรา คิดว่ายังไง” เราก็เฮ้ย...แบบอึ้งไปแป๊บนึง เราก็พูดแหย่ๆเล่นว่า ตลกละ เพราะเรางง  คือไม่รู้เค้ามาไม้ไหน คือจะแค่ลองใจหรืออะไร  พี่เอบอกว่า ไม่ตลก ไม่ต้องรีบตอบ พี่ไม่รีบ เราก็เลยแกล้งบอกเค้าว่า แป๊บนะพี่เพื่อนโทรมา แล้วก็ลุกเดินออกมา ในใจยังคิดอยู่ว่า ใครให้มาหลอกถามป่ะวะว่ามีคนใหม่รึยัง
จนวันต่อมา จากที่ไม่เคยทักไลน์เลยนะ พี่เค้าก็ทักมา (คือเราจะมีเบอร์/ไลน์/เฟส ของพี่เออยู่แล้ว) พี่เค้าทักตื่นหรือยัง/ทานข้าวยัง เราก็ตอบไปตามมารยาท แล้วก็เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆทุกวัน เริ่มมีข้อความห่วงใยมา เริ่มมีโทรมา คอยถามกลับถึงบ้านหรือยัง เหนื่อยมั้ย อยากมาพาเราไปทานข้าว เราก็ปฏิเสธไป บอกตรงๆว่าสับสนและกลัวด้วย เพราะรู้สึกดีกับพี่เอไปแล้ว ช่วงระยะเวลา 2-3 เดือน ที่ผ่านมา เค้าทำแบบนี้ทุกวัน
จนเมื่ออาทิตย์ก่อน พี่เอถามว่า จะถ้าเราจะคบกันแบบจริงจัง เราจะรับไหวมั้ยถ้ามีใครจะพูดหรือว่าในเรื่องนี้ เราบอกเลยว่ากลัวมาก คงไม่มีใครเห็นด้วยแน่ พี่เอบอกว่า ทุกคนต้องมีทางเดินของตัวเอง และต้องมีคนพูดหรือว่าแน่ๆ แต่มันจะผ่านไป แค่อดทนช่วงแรกๆกัน พี่เอก็ยกตัวอย่างถึงลูกพี่ลูกน้องอีกคนนึงว่า เห็นมั้ยตอนนี้เค้าก็เปิดตัวแล้วว่าเค้าคบทอม จะมีแค่คนพูดช่วงแรกๆ ตอนหลังก็ไม่มีใครสนใจแล้ว เราก็ฉุกคิดว่า อืม..มันก็จริง แต่พออยู่คนเดียว นั่งคิดไปคิดมาเราจะไหวป้ะวะ มันผิดหรืออะไรมั้ย บอกตรงๆว่าสับสน แต่ถามว่ารู้สึกดีมั้ย ตอบเลยว่ารู้สึกดีค่ะ
เพื่อนๆคิดว่าจะเหมาะมั้ย หรือเราควรหยุดดีคะ

ถ้าอ่านแล้วงง ต้องขออภัยด้วยนะคะ