เล่าเรื่องข้างต้นก่อนว่า เราเคยไปดูหนังกับคนคุยค่ะซึ่งคนคุยของเราเป็นผู้ชายนะคะ ก็คือเราสองคนเป็นเพื่อนกันมาก่อนค่ะแต่ไม่ได้สนิทนะคะ ก็คือเราสองคนนัดไปดูหนังกันแล้วเราก็นั่งรอหนังฉายอยู่หน้าโรง ปล้วทีนี้คนคุยของเราก็พูดขึ้นมาว่า เทอเทอหวีผมหน่อยสิผมมันยุ่ง ซึงเราก็ดูในกระจกแล้วว่าผมเราไม่ได้ยุ่งนิ เราเลยบอกว่าไม่มีหวีเค้าก็เลยบอกว่าเค้ามีหวีเราเลยบอกว่าเอามายืมหน่อย เค้าก็บอกเราว่าไม่ให้เชิงเหมือนรังเกียจ แล้วเค้าก็บอกเราว่าหวีผมหน่อยเราเลยบอกว่าก็ไม่มีหวีไง ทีนี้เค้าก็พูดขึ้นมาอีกว่าเออเทอสิวเยอะเหมือนกันนะ ตอนนั้นใจเราคือแบบเฟลมากกนี่หรอการนัดมาดูหนัง เรากับคนคุยไม่เคยเจอกันหลังจากผ่านมา3ปีเลยค่ะ เราก็เลยแบบว่าเออคนไม่ได้เจอกันมา3ปีทักกันงี้หรอวะ แต่ประเด็นก็คือพอเค้าขอเราเป็นแฟนเราก็รู้สึกแปลกๆ คือพอเราคบกับเค้ามาได้สัก1อาทิตย์เราก็ไม่อยากพัฒนาความสัมพันธ์ต่อแล้ว คือเรารู้สึกว่าเราไม่มีเค้าเราก็อยู่ได้ คือแบบเค้าดีมากๆเลยนะคะแต่เหมือนเรากับเค้าเข้ากันไม่ได้เลยก่อนคบ-หลังคบ มันแตกต่างกันเลย พอคบเรารู้สึกว่าเราเข้ากับเค้าไม่ได้เลยเค้าพูดไรเราฟังไม่เข้าใจเรารู้สึกรำคาน แต่พอเรานึกกลับไปตอนที่นัดดูหนังเรายิ่งแค้นใจรู้สึกว่าไม่ควรไปคบ แล้วก็เหมือนเค้าเป็นที่พึ่งให้เราไม่ได้เลย เราอยากได้คำปรึกษาแต่พอเราปรึกษามันก็ไม่ได้อะไรเรารู้สึกว่าเค้าไม่ได้เป็นที่เซฟโซนของเราเลย เรามีเรื่องไรเราไม่อยากให้เค้ารับรู้เลยเหมือนเค้าต้องการแต่อะไรที่เพอร์เฟ็กต์ แบบนี้เราควรเลิกมั้ยคะ😢