คือตอนนี้เราพึ่งเรียนจบมาค่ะเรามีน้องชายคนหนึ่งกับพี่สาวอีกหนึ่งคนซึ่งเราเป็นลูกคนกลางส่วนพี่สาวไปทำงานที่ต่างประเทศเรื่องมันเกิดเพราะว่าตอนนั้นน้องเราเรียนม.1ซึ่งเราก็เรียนอยู่มอ3พ่อแม่ให้ใช้เงินอาทิตย์ละ1000ต่อคนสาเหตุเกิดจากที่ว่าน้องชายอยากเรียนบอลพ่อแม่ก็ส่งเสียเรียนปีละ18000พ่อแม่ก็ให้เรียนแล้วเรื่องก็เกิดขึ้นเพราะว่า
น้องเราโทรบอกแม่ว่าต้องจ่ายค่าเสื้อบอลประมาณ1000ซึ่งแม่ก็จ่ายแต่น้องเรายังไม่พอแค่นั้นโทรไปหาพี่สาวที่อยู่ต่างประเทศแล่วบอกพี่สาวว่าต้องจ่ายค่าเสื้อบอลแล้วแกขอ5000เพราะน้องชายบอกว่าแม่ไม่จ่ายให้พี่สาวเลยโอนให้ตามจำนวนที่ขอผ่านไป1สัปดาห์พี่สาวแม่และเราโทรคุยกันในmessengerแล่วพี่สาวถามแม่ว่าน้องชายได้จ่ายค่าเสื้อบอลหรอซึ่งแม่ตอบว่าแม่จ่ายให้หมดแล้วนั้นแหละค่ะพี่สาวเลยบอกแม่ว่าน้องชายมาขอตังค์ไปจ่ายค่าเสื้อ5000บาทซึ่งพี่สาวก็บอกว่าไปเรียกน้องชายมาคุยว่าทำไมเป็นคนแบบนี้แต่น้องชายบ่ายเบี่ยงแล้วไปคุยตั้งแต่นั้นมาพี่สาวก็ไม่คุยกับน้องชายอีกเลย
(ความคิดเห็นส่วนตัวคิดว่าดีแล้วค่ะ)หลังจากนั้นเราก็ต้องทนน้องชายมาตลอดขึ้นม.4-5ไม่มีปัญหาอะไรแต่พอขึ้นม.6ซึ่งเราเช่าห้องอยู่คนเดียวเพราะม.4-5เช่าอยู่กับเพื่อน
พอเราขึ้นม.6แม่ให้น้องมาอยู่ด้วยเพราะค่าใช้จ่ายเยอะแล้วพ่อเกิดอุบัติเหตุเป็นอัมพาตครึ่งซีกซึ่งแม่เป็นคนส่งเสียเลี่ยงดูคือเราต้องทนอยู่กับน้องชายเรา1ปีที่หอเช่าแล้วเราฝึกงานอีกกลับมาห้องมันก็พาแฟนมานอนซึ่งบอกไปว่าอย่าพาแฟนมานอนมันบอกเรื่องกูอย่าเราเลือกที่จะเงียบค่ะเราทนแบบนี้มา1ปีจนตอนนี้เรียนจบกำลังจะเรียนต่อภาษาเพื่อไปทำงานที่ต่างประเทศเหมือนพี่สาวคือน้องเราเป็นคนที่พ่อแม่ตามใจมาตั้งแต่เด็กเพราะเป็นลูกชายคนเดียวในบ้านซึ่งแกไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะจะตื่นกี่โมงก็ตื่นจะขอตังค์เท่าไหร่ก็ได้ถ้าถามว่าอิจฉามั้ยตอบได้เลยว่าใช่ค่ะอิจฉามากเพราะเราเป็นคนที่ขี้สงสาร
คือเราโตพอที่จะรู้ปัญหาครอบครัวซีงเราก็บอกน้องนะค่ะว่าสงสารพ่อแม่บ้างมันก็บอกสงสารค่ะแต่การกระทำคนละอย่างเรารู้เลยค่ะว่าการที่พ่อแม่เลี้ยงลูกแบบน้องชายเราจะทำให้คนคนนั้นไม่มีความรู้สึกสำนึกต่อครอบครัวค่ะคือน้องชายเราเป็นคนที่เอาใจใส่เพื่อนและแฟนมากแต่แตกต่างจากครอบครัวมากหน้ามือเป็นหลังมือเลยค่ะซึ่งเหตุการ์ณเกิดวันนี้ตอนกินข้าวอยู่ซึ่งเราเป็นคนที่เลี่ยงที่จะไม่พูดน้องชายกำลังจะขึ้นม.5แต่ต้องซ้ำชั้นกลับไปเรียนม.4ใหม่เพราะตอนที่แกเรียนม.4แกสนใจแต่เรื่องแต่งรถย์จนไม่ไปเรียนค่ะซึ่งแม่บอกว่างั้นไม่ต้องเรียนที่ส่งเสียเงินไป1ปีส่งให้ไปเรียนแต่กลับเอาแต่เรื่องแต่รถย์
ซึ่งน้องก็บอกจะเรียนต่อแม่ก็บอกถ้าจะเรียนก็ตั้งใจเรียนไม่ต้องทำแบบนี้อีกซึ่งมันไม่ได้คุยแค่เรื่องนี้แล้วเราเป็นคนที่นั่งฟังคนเดียวซึ่งน้องพูดจาไม่ให้เกรียติแม่เลยค่ะอันนี้เรารับไม่ได้ซึ่งเราก็ถอนหายใจแล้วบอกว่าจะพูดกับแม่แบบนี้ทำไมซึ่งมันก็บอกอ่ะอยู่เงียบไอ่สัสขี้ฟ้องคืองงมากแค่บอกแค่นี้เองแม่เลยบอกน้องว่าเราเคยบอกแม่ว่าถ้าหนูออกไปทำงานหาเงินได้เองหนูจะไม่ส่งเสียเลี้ยงดูน้องสักบาทน้องชายเลยตอบว่ากูก็ไมาได้นับเราเป็นพี่เหมือนกันถ้ากลับมาบ้านกูจะยิงทิ้งซึ่งเราเลือกที่จะเดินออกจากที่นั่งกินข่วแล้วเอาจานไปเก็บแล้วกำลังจะบอกน้องว่าจำคำพูดไว้ให้ดีๆยังไม่ทันได้พูดมันก็โยนกระดูกไก่ใส่หน้าเต็มแรงเลยค่ะซึ่งเราทำว่ากูไปทำอะไรให้มีนบอกเราคืองงมากแล้วมันบอกเก่งแค่ปากเดี๋ยวถูกกูยิงเราสู้น้องไม่ไหวค่ะเะราะน้องเป็นคนตัวใหญ่แล้วสูง
แล้วเราควรทำยังไงดีคะซึ่งน้องดีกับทุกคนยกเว้นครอบครัวตัวเองเราเคยคิดที่จะวางยาน้องให้ตายเลยค่ะขอบคุณที่มาอ่านนะคะทุกข์ใจมาก