สวัสดีค่ะ เราพึ่งอายุ26ปี แต่รู้สึกว่าปัญหารุมเร้าตั้งแต่เด็กยันโตมากๆเลย ภายนอกเราเป็นคนที่ร่าเริงมากๆจนคนรอบข้างคิดว่าเราไม่เคยมีความทุกข์เลย ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ เราเป็นคนที่พ่อและเเม่ทิ้งตั้งเเต่เด็กๆ จะมีแค่คุณยายและตาที่เลี้ยงดู ตอนเป็นวัยรุ่นก็เกเรสุดๆ เจอแต่ผู้ชายหลอกขอเงินบ้าง พอเข้าสู่วัยทำงานก็เป็นคนขยันมากๆคนนึง มีธุรกิจส่วนตัว วาดฝันชีวิตไว้อย่างสวยงาม อยากจะมีเงิน มีครอบครัว มีทุกอย่างเลยตั้งใจทำมาหากิน >>อยู่มาวันนึงมีก้อนเกิดขึ้นที่คอเรา แล้วเราไปตรวจ พบว่าเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง ระยะที่2 เราก็ทำคีโมรักษา เเต่ระหว่างการรักษา เราก็ต้องทำงาน ไม่ว่าเราจะเหนื่อยเเค่ไหนเราก็ต้องทำงาน เพราะ ไม่มีใครให้ขอหรือหยิบยืมได้ ก็ทำการรักษาตัวและทำงานไปพร้อมกัน จนจะครบคีโมครั้งสุดท้าย เรารู้สึกว่าร่างกายเราพังมาก ไม่ไหว เหมือนข้างในมันกำลังถูกย่อยสลายไป เหนื่อยข้างในสุดๆ เเต่ใบหน้าเรายังคงยิ้มได้เหมือนเดิมบอกใครเขาก็ไม่เชื่อว่าเราเหนื่อยเหมือนกำลังจะตายลงให้ได้ แม้เเต่ ยายและเเฟนเราเขายังเห็นเราปกติดีอยู่ เราถามหมอว่าจะหายไหม หมอบอกว่าหาย แต่มะเร็งน่าจะกลับมาอีก เรารู้สึกเหนื่อยและท้อมากๆคิดว่าถ้าเป็นอีกคงไม่รักษา เราเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยจนอยากจะตายๆไป ไหนๆก็ไม่มีภาระหรืออะไรให้ดูแล ไม่มีเราคนเดียวทุกอย่างก็คงเหมือนเดิม เราเหนื่อยเหลือเกิน ทุกวันนี้ตื่นขึ้นมาเเล้วอยากตายตลอด... ขอระบายในนี้นะคะ เคยเล่าให้เเม่และเเฟนหังเขาก็เเค่ฟังผ่านๆเหมือนไม่มีอะไร