มันเป็นเรื่องที่กวนใจผมตลอดตั้งแต่ลูกเลี้ยงมาอยู่บ้านด้วยกัน ต้องเริ่มที่ ผมกับภรรยาคบกันและก็ได้รู้ว่าแฟนมีลูกติดด้วยเป็นผู้ชาย ที่ผมรับรู้ตอนนั้นลูกก็อายุประมาน8-9ขวบ ตอนนั้นผมอายุประมาน25 แต่ภรรยาไม่ได้เลี้ยงเองยายเป็นคนเลี้ยงอยู่ต่างจังหวัดจะส่งแต่เงินไปให้ ซึ่งตอนนั้นผมก็รับได้ จากที่เป็นแฟนกันได้ไม่กี่ปีก็ตัดสินใจแต่งงานครับ  เรื่องความสัมพันธ์ภรรยากับลูกเด็กจะรักยายมากกว่าแม่เวลาคุยกับแม่เด็กจะต่อต้านสอนไม่ได้จะทะเลาะกับภรรยาบ่อยๆ ช่วงหลังๆส่วนมากจะไม่ได้คุยกันตรงจะคุยผ่านยาย ระหว่างนั้นผมกับแฟนก็อยู่คอนโดของผมครับซึ่งพ่อผมยกให้  ช่วง4-5ปีแรกที่แต่งงาน เรากลับไปเที่ยวบ้านภรรยานับครั้งได้ครับ 3ครั้งได้ ลูกเลี้ยงไม่เคยมาที่คอนโดเพราะติดเรื่องที่นอนเพราะคอนโดเล็กครับและไม่ถูกกับแม่ เรื่องความสัมพันธ์ผมกับลุกเลี้ยงก็ไม่มีไรมากครับคุยกันแต่ก็ไม่ได้สนิทมากส่วนมากจะเป็นการขอเงินมากกว่า ระหว่างนี้ผมก็รับรู้เรื่องลูกเลี้ยงมาจากแฟนบ้างเพราะยายเล่าให้ฟัง ประมานว่ากลับบ้านดึกเรียนไม่ได้บ้าง เกเรบ้าง ติดเพื่อนบ้าง เด็กนักเรียนดีกันขึ้นโรงพักอะไรแบบนี้มาเรื่อยๆ ระหว่างนี้ภรรยาผมท้องลูกผม และคลอดลูกแล้ว ด้วยความที่คอนโดมันอึดอัด เราเลยตกลงกันว่าจะซื้อบ้านดีกว่าด้วยการขายคอนโด ซึ่งการซื้อบ้านครั้งนี้ละทำให้ชีวิตผมเปลี่ยน ซื้อบ้านได้2ปีลูกเพิ่มโตแฟนผมอยากทำงาน แต่อยู่ที่ไม่มีใครเลี้ยงลูก เลยจะจ้างยายมาเลี้ยง ซึ่งยายก็มาช่วยเลี้ยงได้หลายเดือน ซึ่งตอนนั้นลูกเลี้ยงเพิ่มมีปัญหาตีคนเกือบตาย ต้องจ่ายเงินหลายหมื่น และไม่ได้เรียนต่อคือไม่จบ ปวช2  ระหว่างที่ไม่ได้เรียนก็ไม่รู้จะทำอะไรลูกเลี้ยงเลยขอยายจะมาเที่ยวบ้าน ผมกับแฟนก็ไม่ได้ว่าอะไรคือคิดว่าแต่มาเที่ยว มาครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นจากเด็กตัวเล็กๆเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้เป็นเด็กหนุ่มโตอายุ17-18ตัวสูงเท่าๆผมผิวออกดำเข้มสักเต็มหลังมีรอยสักออกมานอกร่มผ้า พอมาอยู่ได้เกือบเดือน
ก็กลับต่างจังหวัด แล้วไม่นาน ลูกเลี้ยงก็บอกว่ายายว่าอยากมาอยู่กับแม่อยากมาเรียนที่นี้ แฟนก็มาปรึกษาผมเค้าไม่อยากให้มาเพราะไม่ได้เลี้ยงมาไม่รู้นิสัยอะไรเลยความจริงผมก็ไม่อยากให้มาแต่ผมจะทำไงได้ปล่อยไว้ คุยไปคุยมาก็ต้องรับมาเพราะยังไงภรรยาก็เป็นแม่ ลองให้มาก่อนเพื่อจะช่วยแบ่งเบาภาระในบ้านได้บ้าง 
สรุปว่า คิดผิดมากที่รับมา เรียนได้แค่เทอมเดียวก็ต้องออก ได้เพื่อนแบบเดิมๆ หรืออาจจะไม่ใช้ที่เพื่อนเป็นที่ตัวเอง? พอออกมาก็ไม่รู้จะทำอะไร ก็เลยให้ไปทำงานรายวันโรงงานไปก่อน เพื่อหาที่เรียนใหม่ แต่ตอนนี้ดูแล้วไม่ได้คิดถึงเรื่องเรียนเลย พอไปทำงานก็ได้เพื่อนแบบไม่ดี ตั้งวงกินเหล้ากินเบียร์กับเพื่อนหน้าบ้านผม ผมไม่อยากพูดเองถ้าพูดเดียวจะอยู่กันไม่ได้ผมพยามยับยั้งใจไว้ แฟนก็ไม่อยากพูดเลยให้ยายพูด กลายเป็นเปลี่ยนจากตั้งวงในบ้านเป็นนอกรั้วบ้าน ผมเกรงใจเพื่อนบ้านมากๆบ้านอื่น2ทุ่มเค้าก็ปิดไฟนอนกันหมด มีบ้านผมเที่ยงคืนตีหนึ่งยังกิน เป็นแบบนี้เดือนนึง4-5ครั้ง คราวนี้ผมก็ให้ภรรยาพูดโดยให้เหตุผลว่าเพื่อนบ้านแจ้งนิติมาเตือนแล้วกลายเป็นภรรยาผมทะเลาะกับลูก แต่จากการที่ทะเลาะกันครั้งนี้ดีตรงที่ก็ไม่มีการตั้งวงให้เห็น เรื่องงานบ้านไม่เคยทำ จานทานข้าวเสร็จก็ไม่ล้างปล่อยให้ยายล้างให้ ห้องนอนเหม็นมากๆ สูบบุหรี่ทุกวัน ผมไม่ชอบมากๆเพราะผมเป็นคนไม่กินเหล้าดูดบุหรี่ นอนเปิดแอร์ทุกวันไม่ว่าหน้าหนาวหน้าร้อน ถ้าเข้าห้องก็ต้องเปิด ผมคุยกับแฟนว่าผมเกิดมาไม่เคยพบเคยเห็นพึ่งจะเคยเห็นแบบนี้เป็นครั้งแรก ภรรยาก็พูดไม่ออกเพราะเค้าก็ไม่ชอบคนสูบบุหรี่เพราะเหม็นและปวดหัวมาโดนกับลูกหมดทุกอย่าง และดูแล้วไม่มีแววอยากจะกลับต่างจังหวัดเลยดูจากพฤติกรรมแล้วน่าจะอยากจะอยู่ถาวร ทุกวันนี้ผมแทบจะทนเห็นหน้าไม่ได้บอกตามตรงว่าไม่ชอบมากๆแต่พยามคุยดีๆ คือ ตอนนี้ผมได้แต่ระบายผ่านทางนี้จริงๆครับ ทำอย่างอื่นไม่ได้แล้วจริงๆคงต้องปล่อยไปตามเวรกรรมครับ