คือหนูกับครอบครัวเป็นครอบครัวที่มากมีความสุขดีแต่บางครั้งก็แย่ช่วงเปิดเทอมโอเคปกติเลยแต่พอปิดเทอมหนูไม่เคยได้ไปไหนนอกจากเรียนพิเศษในกิจกรรมต่างๆของหนูเพราะว่าไม่มีใครว่างเลยสักทีหนูเลยจะต้องอยู่บ้านบ่อยๆแล้วก็ประสาทเสียขึ้นทุกวันเพราะคุณย่าออกแนวtoxicมากแล้วหนูก็ต้องคำลบๆทุกวันจนมันปวดหัวและไม่อยากอยู่บ้านนี้แล้วเพราะรู้สึกว่ายิ่งอยู่ด้วยเยอะแค่ไหนยิ่งมีแต่สิ่งลบๆเข้าตัวหลังจากนั้นหนูก็จะมีอาการแบบว่าเวลาหงุดหงิดชอบที่จะเครียดร้องไห้เก็บมาคิดนานมันทำให้สุขภาพจิตหนูแย่มากหนูอ่านหนังสือพัฒนาตัวเองบ้างคิดแง่บวกหรือทำอะไรที่มันด้านบวกเขาไว้พอเจอเรื่องไม่ดีวันนั้นก็จะพยายามคิดว่าวันนี้มีเรื่องอะไรดีบ้างแล้วเอามะทับแต่สิ่งที่หนูเสียใจที่สุดคือปกติหนูจะปรึกษาแม่ตลอดไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรแต่เดี๋ยวนี้หนูปรึกษาอะไรไปแม่กูบอกแต่ว่ะทำใจเย็นคิดในแง่บวกไม่ต้องไปสนใจแต่ความที่หนูทำไปหมดแล้วมันยิ่งทำให้เครียดเขาไปอีกเพราะหนูเป็นคนที่คิดเยอะและเครียดแล้วเก็บไว้พอจะละบายมันก็เยอะมากแล้วทุกครั้งที่หนูขอคำปรึกษาแม่สิ่งที่ได้คือแม่ไม่รู้จะช่วยยังไงแม่จะสมองระเบิดแล้วไม่อยากฟังแล้วคำพูดพวกโครตทำให้รู้สึกเศร้าเลยแม้แต่จะปรึกษาคนในครอบครัวยังไม่ได้เลยอ่ะหนูกลัวไปทำให้ครอบครัวเครียดเลยเก็บ มาคิดเองคนเดียวตลอดแล้วมั่นก็โครตรู้สึกแย่เลยหนูก็ไม่เข้าใจว่าจะทำยังไงดีให้หายความคิดแย่ๆสักทีแล้วก็จะคิดเสมอว่าไม่ควรปรึกษาคนในบ้านไม่งั้นเขาจะเครียดเปล่าๆ