สวัสดีคะทุกคน ตอนนี้หนูกำลังเรียนแพทย์ปี 3 คะ หนูรู้สึกไม่อยากเรียนแพทย์ต่อแล้ว
ขอเล่าความเป็นมาเลยนะคะ ตอนมอปลายหนูเป็นเด็กที่เรียนดีเลยคะ คะแนนสอบวิชาคณิตและชีวะของหนูดีมาก
พอสักประมาณ ม.5 หนูก็เลยคิดว่าตัวเองอยากเป็นหมอเพราะถนัดชีวะและถ้าเป็นหมอคงมีเงินเลี้ยงพ่อแม่ได้สบาย
ในที่สุดหนูก็สอบติดแพทย์คะ ช่วงชีวิตปี 1 หนูไม่รู้สึกอะไรเพราะยังเรียนนอกคณะแพทย์ เรียนเนื้อหาเหมือนเด็กมอปลายทั่วไป
พอขึ้นปี 2 เริ่มเรียนเนื้อหาแพทย์แล้วคะ ชีวิตหนูแย่มาก หนูไม่ชอบวิชาแพทย์ ไม่อยากไปเรียน ไม่อยากอ่านชีทเรียนเลยคะ
คะแนนหนูก็ลดลงเรื่อยๆ ได้เกรด D มาหลายตัวเลยคะ ช่วงปี 2 เทอม 2 หนูเปิดใจคุยกับครอบครัวว่าหนูไม่อยากเรียนแพทย์
ไม่ชอบเลยจริงๆ แม่ก็บอกให้ทนเรียนไปคะ หนูก็ไม่อยากทะเลาะ เลยยอมเรียนต่อคะ
พอเปิดเทอมปี 3 หนูคิดว่าจะลองดูอีกสักครั้ง เผื่อชีวิตจะดีขึ้น หนูพยายามสร้างแรงบันดาลใจโดยไปเดินเล่นโรงพยาบาลบ่อยๆคะ
แต่มันไม่เป็นตามความคิดเลยคะ หนูยังคงไม่ชอบแพทย์ ฝืนเรียนฝืนอ่านหนังสือทุกวัน คิดว่าถึงเรียนจบก็ไม่อยากทำงานลักษณะนี้
อาการมันเริ่มหนักขึ้นเพราะหนูร้องไห้ทุกเย็นหลังเลิกเรียนเลยคะ หนูเครียดมาก ไม่อยากเรียนแบบนี้ สุขภาพหนูแย่ลงเยอะเลยคะ
สิวขึ้นทั้งตัวและหน้า น้ำหนักขึ้น ถ้าเครียดก็จะต้องกินตลอด ประจำเดือนไม่มา หงุดหงิด และร้องไห้ง่ายมาก หนูไม่มีความสุขเลยคะ
หนูไปปรึกษาอาจารย์ที่ปรึกษาแล้ว อาจารย์ขอให้หนูคิดบวกเข้าไว้ แต่หนูทำไม่ได้เลยคะ หนูคิดไว้ว่าจะไปพบจิตแพทย์แน่ๆคะ
บางทีหนูอาจจะแค่ซึมเศร้า แต่ช่วงปิดเทอมหนูก็มีความสุขเป็นคนปกติ แต่พอเปิดเทอมอาการก็กลับมาแบบเดิม
ครั้งนี้หนูยอมทะเลาะกับคนทั้งบ้านเลยคะ หนูบอกเขาตามตรงว่าหนูไม่อยากเป็นหมอ จนในที่สุดทางบ้านบอกว่าหยวนให้ที่สุดคือ
ต้องอดทนเรียนอีก 1 ปี ครึ่ง เพื่อให้จบปี 4 แล้วเอาวุฒิ วทบ ไปต่อปริญญาโท หรือ ทนเรียนให้จบปี 6 แล้วค่อยเบนเข็มไปทำงานอย่างอื่น
แต่ตอนนี้หนูอยากสอบเรียนปี 1 ใหม่เลยคะ อยากเรียนสิ่งที่ชอบแล้วต่อยอดให้มันดีไปเลย แต่อายุหนูก็จะมากขึ้นไปอีก
หนูไม่รู้ว่าความคิดของหนูผิดหรือเปล่า หรือหนูควรเชื่อผู้ใหญ่ที่บ้านดีคะ
รบกวนพี่ๆที่เคยมีปัญหาแบบเดียวกับช่วยให้ความเห็นหน่อยนะคะ
ไม่อยากเรียนแพทย์ต่อแล้ว
ขอเล่าความเป็นมาเลยนะคะ ตอนมอปลายหนูเป็นเด็กที่เรียนดีเลยคะ คะแนนสอบวิชาคณิตและชีวะของหนูดีมาก
พอสักประมาณ ม.5 หนูก็เลยคิดว่าตัวเองอยากเป็นหมอเพราะถนัดชีวะและถ้าเป็นหมอคงมีเงินเลี้ยงพ่อแม่ได้สบาย
ในที่สุดหนูก็สอบติดแพทย์คะ ช่วงชีวิตปี 1 หนูไม่รู้สึกอะไรเพราะยังเรียนนอกคณะแพทย์ เรียนเนื้อหาเหมือนเด็กมอปลายทั่วไป
พอขึ้นปี 2 เริ่มเรียนเนื้อหาแพทย์แล้วคะ ชีวิตหนูแย่มาก หนูไม่ชอบวิชาแพทย์ ไม่อยากไปเรียน ไม่อยากอ่านชีทเรียนเลยคะ
คะแนนหนูก็ลดลงเรื่อยๆ ได้เกรด D มาหลายตัวเลยคะ ช่วงปี 2 เทอม 2 หนูเปิดใจคุยกับครอบครัวว่าหนูไม่อยากเรียนแพทย์
ไม่ชอบเลยจริงๆ แม่ก็บอกให้ทนเรียนไปคะ หนูก็ไม่อยากทะเลาะ เลยยอมเรียนต่อคะ
พอเปิดเทอมปี 3 หนูคิดว่าจะลองดูอีกสักครั้ง เผื่อชีวิตจะดีขึ้น หนูพยายามสร้างแรงบันดาลใจโดยไปเดินเล่นโรงพยาบาลบ่อยๆคะ
แต่มันไม่เป็นตามความคิดเลยคะ หนูยังคงไม่ชอบแพทย์ ฝืนเรียนฝืนอ่านหนังสือทุกวัน คิดว่าถึงเรียนจบก็ไม่อยากทำงานลักษณะนี้
อาการมันเริ่มหนักขึ้นเพราะหนูร้องไห้ทุกเย็นหลังเลิกเรียนเลยคะ หนูเครียดมาก ไม่อยากเรียนแบบนี้ สุขภาพหนูแย่ลงเยอะเลยคะ
สิวขึ้นทั้งตัวและหน้า น้ำหนักขึ้น ถ้าเครียดก็จะต้องกินตลอด ประจำเดือนไม่มา หงุดหงิด และร้องไห้ง่ายมาก หนูไม่มีความสุขเลยคะ
หนูไปปรึกษาอาจารย์ที่ปรึกษาแล้ว อาจารย์ขอให้หนูคิดบวกเข้าไว้ แต่หนูทำไม่ได้เลยคะ หนูคิดไว้ว่าจะไปพบจิตแพทย์แน่ๆคะ
บางทีหนูอาจจะแค่ซึมเศร้า แต่ช่วงปิดเทอมหนูก็มีความสุขเป็นคนปกติ แต่พอเปิดเทอมอาการก็กลับมาแบบเดิม
ครั้งนี้หนูยอมทะเลาะกับคนทั้งบ้านเลยคะ หนูบอกเขาตามตรงว่าหนูไม่อยากเป็นหมอ จนในที่สุดทางบ้านบอกว่าหยวนให้ที่สุดคือ
ต้องอดทนเรียนอีก 1 ปี ครึ่ง เพื่อให้จบปี 4 แล้วเอาวุฒิ วทบ ไปต่อปริญญาโท หรือ ทนเรียนให้จบปี 6 แล้วค่อยเบนเข็มไปทำงานอย่างอื่น
แต่ตอนนี้หนูอยากสอบเรียนปี 1 ใหม่เลยคะ อยากเรียนสิ่งที่ชอบแล้วต่อยอดให้มันดีไปเลย แต่อายุหนูก็จะมากขึ้นไปอีก
หนูไม่รู้ว่าความคิดของหนูผิดหรือเปล่า หรือหนูควรเชื่อผู้ใหญ่ที่บ้านดีคะ
รบกวนพี่ๆที่เคยมีปัญหาแบบเดียวกับช่วยให้ความเห็นหน่อยนะคะ