อยากคุยกับคนแปลกหน้าในนี้ เพราะเราไม่สามารถคุยกับคนรอบข้างได้เลย ต่อให้เราเหนื่อยแทบตายก็ทำได้แค่อยู่กกับตัวเอง วันๆนึงเจอแต่เนื่องเครื่องเครียดของคนรอบข้าง มีแต่ผู้คนถาโถมเรื่องพวกนี้มาให้ เราต้องรับมือไปตลอดเลยใช่ไหมนะ แค่ใช้ชีวิตก็เหนื่อยจะแย่แล้วอะ เรื่องของเราเองก็หนักจนหาทางออกไม่เจอสักวัน เราไม่สามารถทำอะไรตามใจตัวเองได้สักครั้ง เราก็อายุแค่นี้เองทำไมต้องแบกรับอะไรเยอะแยะจนไม่รู้จะทำอะไรก่อน ถามว่ายอมแพ้ไหมก็คงไม่ทำแบบนั้นหรอก มันแค่เหนื่อยมากๆ เราไม่รู้ว่าคนเราต้องเหนื่อยแค่ไหนถึงจะเรียกว่าเหนื่อย แต่สำหรับเราตอนนี้มันแย่มาก เดินกลับห้องยังน้ำตาไหล ไม่รู้สึกหิวข้าวแม้แต่น้อย เมื่อก่อนเราหลับง่ายแต่พักหลังมานี้เรานอนยากขึ้นเรื่อยๆ เราเหนื่อยจนไม่สามารถกลับไปเป็นคนที่ยิ้มง่ายได้อีกแล้ว การเติบโตมันเจ็บปวดเสมอเลยเนอะ ถ้าไม่รวยล้มทีนึงก็ลุกยาก ต้องอดทนทั้งที่ข้างในแตกสลาย55555ตลกชะมัด ผิดหวังผิดพลาดซ้ำซากกับเรื่องเดิมๆ ทั้งที่บอกตัวเองอยู่ตลอดว่าจะทำทุกอย่างให้ดีขึ้นไม่ใช่พังลง ทั้งนี้ทั้งนั้นที่พิมพ์มาจนถึงประโยคนี้เราแค่ต้องการระบายเท่านั้น ถ้ามีใครสักคนแวะมาให้กำลังใจเราขอขอบคุณไว้ตรงนี้เลย ใจเราจะเป็นสุขมากถ้าได้อ่าน อาจจะช่วยเราในตอนนี้ไว้ได้ เราจะพยายามรับรู้ถึงความรู้สึกนั้นด้วยใจ แต่ถ้าซ้ำเติมอย่าทำเลยนะคะ