เกริ่นนำก่อนนะครับ ผมกับเธอเคยเรียนม.5 ที่เดียวกันครับ เคยแอบปลื้มเธอครับ แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คุยกับเธอแบบจริงๆจังๆครับ พอตอนผมเรียนมหาวิทยาลัย ก็เคยทักไปคุยบ้าง แต่ก็ไม่ได้คุยกันนานครับ จนล่าสุด เดือน ธันวาคม ปีที่แล้ว ผมก็ค้นอีเมลเก่าๆของผมครับ  แล้วทำให้เห็นอีเมลเธอ ผมเลยสงสัยว่าปัจจุบันเธอเป็นอย่างไรบ้าง เลยเอาชื่อเธอไปค้นหาในเฟสบุ๊ค แล้วก็แอดเธอไป เธอรับแอดแล้วเราก็คุยกันปกติ จนเราเปลี่ยนไปคุยในไลน์ครับ เราเริ่มจริงจังกันมากขึ้นครับ คุยกันทุกวันครับเธอให้ผมส่งรูปอาหารให้เธอดูว่า ผมกินอะไรบ้าง แล้วเธอก็ส่งให้ผมดูเช่นกัน เธอให้ผมบอกด้วยว่าภายใน1วันผมทำอะไรมาบ้าง ถ้าผมตอบช้าหรือหายไปนานๆเธอก็มีอาการงอนครับ ซึ่งผมก็ง้อทุกครั้งที่เธองอน  และเราก็ยังคุยถึงเรื่องอนาคตว่าจะคบหากันไปเรื่อยๆจนแต่งงานกันครับ  และก็มีกฏเกณฑ์กันว่า เราทั้งสองห้ามคุยกับคนอื่นเชิงชู้สาวครับ ซึ่งการคุยของเราเหมือนเป็นแฟนกันเลยครับ จนกระทั่งผมไปต่างจังหวัด5วัน ทำให้ไม่มีเวลาตอบเธอ แต่ผมก็ยังส่งตำแหน่งว่าตอนนี้ผมถึงไหนแล้ว แล้วแวะที่ไหนผมก็ส่งรูปให้เธอตลอด ตอนกลางคืนเราก็คุยกันเหมือนเดิม ผมกลับจากต่างจังหวัดถึงที่พักเมื่อ1เมษายน เธอส่งข้อความมาประมาณว่า อยากเป็นเพื่อนครับ โดยให้เหตุผลว่า "คนเราต้องคบหาดูใจกันนานๆครับ" ผมทำใจไม่ได้ครับ เลยเหมือนไม่ยอมเป็นเพื่อนกับเธอ แต่เธอก็ยังคุยดีกับผมอยู่นะครับ จนกระทั่งผมยอมเป็นเพื่อนกับเธอ แต่มีข้อแม้ว่า อนาคตเรายังมีสิทธิ์สานความสัมพันธ์กันต่อครับ ซึ่งเธอก็ยอมรับครับ แต่พอวันรุ่งขึ้น ผมทักไลน์ไปเธอก็ไม่ตอบครับ ผมทักเฟสไปเธอก็บล็อคเฟสผมครับ เธอมี2เฟสบุ๊คครับ เธอบล็อคผมทั้ง2เฟสบุ๊คเลย พอเอาอินสตาแกรมทักไปก็บล็อคอินสตาแกรมผมอีก ผมคิดว่าจะโทรไปก็กลัวเธอบล็อคเบอร์ผมอีก แต่วันนี้ผมทนไม่ได้จึงส่งข้อความไปประมาณว่า ยอมคบแบบเพื่อนก็ได้ แต่อย่าหายไปจากชีวิตเราเลย แล้วก็ขอโทษที่กดดันเธอ ที่เร่งรัดอยากเอาสถานะกับเธอ

คำถามที่จะถามคือ สิ่งที่เธอทำเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบหรือเปล่า หรือว่าไตร่ตรองมานานแล้วครับ ผมและเธอยังมีโอกาสกลับมาคุยกันได้ไหม ไม่ต้องเหมือนเดิมร้อยเปอร์เซ็น แต่ขอไม่ให้เธอหายไปจากชีวิตก็พอ

ปล.
ถ้าเธออ่านกระทู้นี้อยู่ ช่วยกลับมาคุยกันต่อได้ไหม คุยแบบเพื่อนก็ได้ เราไม่มีกำลังใจในการดำเนินชีวิตต่อไปแล้ว เราผิดมากหรอถึงต้องตัดขาดกันขนาดนี้ แล้วถ้าเราผิดช่วยบอกได้ไหมว่าเราผิดอะไร ยังไงเราก็ไม่เคืองเธอหรอกนะ เราเข้าใจว่าทุกคนย่อมมีเหตุผลเป็นของตัวเอง  แต่เราอยากให้เธอคิดทบทวนดีๆ