สวัสดีค่ะ  คือเรามีเพื่อนอยู่คนหนึ่งที่เคยสนิทกันมากอยู่ด้วยกันตลอดนั่งเรียนก็นั่งข้างกันและก็คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันจนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่งวันนั้นเป็นวันพุธ เราไปโรงเรียนตั้งแต่เช้าและก็พอเพื่อนมาถึงเราก็ชวนคุยด้วยปกติแต่เพื่อนมันก็เมินใส่ อันนี้เราไม่ค่อยอะไรหรอกแต่พอมันหลายรอบแล้วเราก็เริ่มสงสัยจนพักเที่ยงตั้งใจจะไปกินข้าวด้วยกันกับเพื่อนอีกสี่คนรวมเขาเละเราด้วย ตอนเดินไปเราก็เริ่มรู้สึกไม่ดีแล้วเราเยเลือกที่จะวิ่งออกมา เราวิ่งไปร้องไห้ไปวันนั้นเป็นวันแรกที่เราไม่ไปกินข้าวเที่ยงเพราะเราวิ่งขึ้นหอไป(โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนประจำ)ตอนนั้นในหอยังไม่มีใครกลับมาเลยแอบมานั่งร้องไห้อยู่คนเดียวได้แต่คิดไปคิดมาว่ามันเป็นอะไรทำไมไม่บอกอะรู้ไหมว่ามันรู้สึกแย่แล้วรู้ไหมว่ารู้สึกผิดมากแค่ไหนหรือแกไปได้ยินอะไรมาหรือแกโกรธเรื่องที่ไม่ไปหาหรือโกรธเรื่องที่เราไม่ได้บอกแกไปว่าเราเป็นอะไรหรือคิดว่าที่เราร้องไห้ก่อนหน้านี้เป็นเพราะแกหรือเพราะเราได้อยู่หอใหม่เราเปลี่ยนไป ขอโทษได้ไหมที่ทำให้รู้สึกแย่ ขอโทษได้ไหมสำหรับทุกๆอย่าง ที่ผ่านมาถ้าทำอะไรผิดก็ขอโทษด้วยนะ แต่ที่ผ่านมาทั้งหมดที่เคยอยู่ด้วยกันดูหนังด้วยกันกินข้าวด้วยกันคุยเรื่องบ้าๆบอๆด้วยกันเราอยากให้มันเกิดขึ้นอีก เรารักแกนะเว้ย แต่รู้ไหมตอนที่แกไม่มีเราชีวิตแกดูดีขึ้นะแกมีเพื่อนเป็นเด็กที่เก่งที่สุดในห้องแกมีเพื่อนเป็นรองหัวหน้าแกเป็นลูกรักครูแกเรียนเก่งขึ้น ส่วนเรานี้ดิดีมันก็ดีขึ้นหรอกแต่...เรามัวแต่จมปักอยู่กับแต่เรื่องนี้เนี่ยดิ รู้ไหม...ว่าเราไม่ได้คุยกันมาเป็นเดือนแล้วนะเวลามีคลิปตลกๆก็อยากส่งให้แกคุยเรื่องติ่งบลาๆกันแลกเปลี่ยนความรู้กัน ถึงจะไม่กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมแต่ขอแค่ให้ได้พูดคุยแค่นี้ก็พอไม่จำเป็นต้องสนิทกันแค่คุยผ่านๆไม่เมินกันก็พอคุยให้แบบปกติที่สุดและคุยให้เหมือนกันไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ไหม? เรารู้นะว่าแกก็เจ็บปวดเหมือนกันแต่ช่วยมาคุยกันสักครั้งได้ไหมแค่ครั้เดียวก็ได้ให้มันจบๆไป และสุดท้ายขอบคุณนะสำหรับมิตรภาพดีๆที่เคยมีให้กัน...