ไม่รู้ว่าจะทำทันไหมนะ ถ้าไม่ทันลองเอาไปพิจรณาทำครั้งต่อไปครับ

ชื่อโครงการ จังเก้นแบบแฟร์ๆ

วัตถุประสงค์
เพื่อแก้ปัญหาการใช้แทคติคออกช้า หรือเปลี่ยนใจกระทันหันให้คนครหาสงสัย
แล้วต้องใช้ var ที่ทำให้เสียเวลา และ บรรยากาศของการใช้ดวง

หลักการ วิธีการ
1 ให้เป็นแบบเดิมดั้ง คือให้เมมหันหน้าเข้าหากัน เอามือชนกันก่อนเป่ายิ้งฉุบ (ไม่ต้องหันหลังชนกันแบบที่ผมเคยคิด)

2 เมมแต่ละฝั่งจะมีปุ่มกดที่ฝั่งตรงข้ามมองไม่เห็น ให้เมมกดเลือกว่าจะออกอะไร ค้อน กรรไกร หรือ กระดาษ

3 พิธีกร บอกให้เมมเลือก เมื่อเมมเลือกว่าจะออกอะไรแล้ว ให้ตอบว่าพร้อม

4 แล้วให้เมมเอามือชนกันแบบเดิม มองหน้ากันแบบเดิม กรรมการก็จะพูดว่า ready

5 พอสั่ง เป่ายิ้งฉุบ ให้เมมเอามือที่ชนกันนั้นตบลงที่ปุ่มเฉลยคำตอบของฝั่งตัวเอง
เมื่อตบปุ่มแล้วหน้าจอจะแสดงผลว่าเมมแต่ละฝ่ายเลือกที่จะออกรูปสัญญลักษณ์มืออะไร ค้อน กรรไกร กระดาษ เป็นภาพค้างไว้
โดยมีจอแสดงผลทั้งที่โต๊ะแข่งขันของเมม ให้เมมกับพิธีกรได้เห็นผลหลังกดเฉลยด้วย ซึ่งก็จะถ่ายทอดภาพออกไปยังจอใหญ่อีกที

ผมวาดรูปมาให้ เผื่อมีคนไม่เข้าใจ นึกภาพไม่ออก

หลักการเลือกก่อนว่าจะออกอะไรนี้ เทียบคียงกับงานจังเก้นครั้งแรก คือตอนที่ พี่ม่อน เป่ากับ เพนกวิ้น
โดยให้เพนกวินที่มือไม่สามารถออกอะไรได้นอกจากกระดาษ ได้เลือกแผ่นป้ายว่าจะออกอะไร แล้วเป่ากับพี่ม่อน
แต่ผมไม่อยากให้ใช้วิธีการเลือกแผ่นป้ายที่จะเสียเวลากว่า หรือแอบเห็นได้ว่าจะเลือกป้ายอะไร
เลยให้เป็นกดปุ่มเลือกว่าจะออกอะไรก่อนแบบไม่ให้คู่แข่งเห็น แล้วกดปุ่มเฉลยพร้อมกันแทน

นี่เป็นแนวทางการจัดจังเก้น ที่ป้องกันการใช้แทคติคออกช้ากว่า แม้เสี้ยววินาที
หรือบางคนบอกว่าเป็นการเปลี่ยนใจกระทันหันก็ตาม แต่ก็เคยมีประเด็นให้ครหาว่าอีกฝ่ายเห็นว่าคู่ตอสู้จะออกอะไรก่อนหรือเปล่า
จนหากต้องใช้ var ก็จะเสียเวลาไปอีก และ ทำให้บรรยากาศการแข่งขันไม่น่าเอนจอย กับคำว่า ดวง จริงๆ
วิธีนี้จะตัดปัญหานั้นได้ เพราะมีการเลือกไว้แล้วก่อนกดเฉลยแล้ว
ไม่สามารถเปลี่ยนเป็นออกอะไรได้ ไม่ว่าใครจะกดปุ่มเฉลยช้าเร็วกว่ากันก็ตาม

ผมขอบอกอะไรให้นะ ผมเป็นแฟนคลับวงมาจะ 6 ปีแล้ว เห็นอะไรมาเยอะ
1 ผมเกลียดการโกง การเอาเปรียบคนอื่น การหลอกลวง ความไม่จริงใจ ผมไม่ผิด ผมไม่แปลกใช่ไหม ที่ไม่อยากเห็นใครถูกโกง
2 และผมกลียดที่สุดคือ คนที่รู้ปัญหาคืออะไร แต่ไม่คิดหาทางแก้ไข ไม่คิดทำอะไรเลย แล้วยังจะปล่อยให้ปัญหานั้นมันเกิดขึ้นต่อไป

จะกด สยอง ก็ตามใจ แต่ผมจะไม่เป็นแบบข้อ 2 ที่จะยอมไม่คิดไม่ลองหาหนทางใดๆ แล้วก็กลายไปเป็นคนแบบที่ผมเกลียดที่สุดเสียเอง
อย่างน้อยให้ผมได้คิดหาทางป้องกัน หรือ แก้ปัญหาอะไรที่เคยเกิดมาแล้ว ผมก็จะได้ไม่ต้องเกลียดตัวเอง ที่ไม่ได้ลองคิดพยายามทำอะไรเลย